Κλαίει και οδύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ για το ενδεχόμενο «της διάλυσης της Ευρωζώνης» που εκτιμά πως «έρχεται πιο κοντά» και - κατά το «φταίει ο γάιδαρος, χτυπάνε το σαμάρι» - καταγγέλλει το νεοφιλελευθερισμό σαν αυτόν που «γεννά φτώχεια, δυστυχία και κοινωνική αδικία και οξύνει τις διαλυτικές εσωτερικές αντιθέσεις στην Ευρωζώνη και την ΕΕ».
Στη σχετική ανακοίνωσή του, ισχυρίζεται ότι «η επανίδρυση της ΕΕ σε εντελώς νέες βάσεις, με κύρια χαρακτηριστικά την ανατροπή της κυριαρχίας των αγορών,
την ανάπτυξη με προστασία της εργασίας και του κοινωνικού κράτους, που θα προωθεί τη δραστική αναδιανομή του πλούτου, αποτελεί τον κοινωνικά και δημοκρατικά αποδεκτό δρόμο για την έξοδο από την σημερινή κρίση».
Αποφεύγει, βεβαίως, όπως ο διάβολος το λιβάνι να απαντήσει στο εύλογο ερώτημα ως προς το πώς είναι δυνατόν η ΕΕ να οικοδομηθεί σε εντελώς νέες βάσεις, όταν αυτοί που θεμελίωσαν τις σημερινές βάσεις και ύψωσαν πάνω τους το ευρωενωσιακό οικοδόμημα, για να υποστηρίζει τα συμφέροντά τους, εξακολουθούν να κυριαρχούν.
Πώς είναι δυνατόν να συνεχίσουν να υπάρχουν οι περιβόητες αγορές, δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο, και να αποδέχονται πειθήνια το «καβαλίκεμά» τους απ' τους λαούς;
Πώς μπορεί να γίνει τα μέσα παραγωγής που έχουν στην ιδιοκτησία τους να δουλεύουν για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι για την ικανοποίηση της ακόρεστης δίψας τους για κέρδη;
Ολα αυτά είναι τόσο πιθανό να συμβούν, όσο ο ήλιος να ανατείλει απ' τη Δύση.
Το «θηρίο» που λέγεται καπιταλισμός δεν εξημερώνεται, ούτε μετατρέπεται σε χρήσιμο «κατοικίδιο».
Ανατρέπεται.
Οσο κι αν αυτή η προοπτική προκαλεί αναφυλαξία στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η μόνη που υπάρχει και ανοίγεται μπροστά στους λαούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου