ΓΣΕΕ: Αποστολή της, η στήριξη της πολιτικής του κεφαλαίου.

Βασική αποστολή των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι η εκτόνωση των αντιδράσεων των εργαζομένων, τις οποίες προκαλούν τα σκληρά αντεργατικά μέτρα. Για να φέρουν σε πέρας το έργο τους, προσπαθούν να στρέψουν την αγανάκτηση και την οργή των εργαζομένων σε «πλασματικούς» στόχους, οι οποίοι δεν απειλούν στην πράξη τις αιτίες που γεννούν τα προβλήματά τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων μεθοδεύσεων αποτελεί το κείμενο της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, με τις θέσεις που έχει διαμορφώσει και τους στόχους που θέτει, στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων με αφορμή τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης.

Προσπαθεί να κρύψει από τους εργάτες και τις εργάτριες ότι υπάρχουν αντικειμενικές αιτίες που προκαλούν και οξύνουν τα προβλήματά τους. Προσπαθεί να στρέψει τις αντιδράσεις τους ενάντια σε πρόσωπα και ιδέες, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον ίδιο τον καπιταλισμό, τις σχέσεις εκμετάλλευσης, την ίδια την αστική τάξη ως τέτοια.

Οπου σταθεί κι όπου βρεθεί, με πρώτο απ' όλους τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παναγόπουλο, ισχυρίζεται ότι όλα οφείλονται σε μια ομάδα κακών, διεφθαρμένων, ανίκανων επιχειρηματιών και πολιτικών, αλλά και άτολμων κυβερνήσεων που δε φταίνε αλλά δεν έχουν το θάρρος να τους αντιμετωπίσουν. Με αυτή την υποκριτική ηθικολογία, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προσπαθεί να περάσει την αντίληψη ότι δεν είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός η αιτία για τα προβλήματα των εργαζομένων. Αντιθέτως, με τους κατάλληλους πολιτικούς και επιχειρηματίες τα προβλήματά τους μπορούν να λυθούν.

Ο ισχυρισμός της ΓΣΕΕ ξεκινά από εκεί που σταματά η λογική. Η παραπέρα ανάλυσή του απειλεί την εσωτερική συνοχή του και το οδηγεί στην κατάρρευση. Γιατί, πώς μπορεί να γίνει πειστικός ένας τέτοιος ισχυρισμός, ο οποίος μας καλεί να αποδεχθούμε ότι είναι δυνατόν να υπάρξει μια «καλή», «ανθρώπινη» εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Οι ...κακοί και τα ελαττώματά τους

Στο κείμενο της ΓΣΕΕ για τη ΔΕΘ σημειώνεται το εξής:

1. «Το "δόγμα" του νεοφιλελευθερισμού που στοχοποιεί τους εργαζόμενους σαν την κύρια αιτία των δεινών της κρίσης (...) αποδείχτηκε ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ και ΑΔΙΕΞΟΔΟ».

Οι νεοφιλελεύθεροι, λοιπόν, είναι οι κακοί. Και έχουν διάφορα ελαττώματα. Μεταξύ άλλων, είναι «κερδοσκόποι». Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προσπαθεί να μας πείσει ότι υπάρχουν κεφαλαιοκράτες που δεν έχουν τέτοια ελαττώματα, δεν έχουν σκοπό το κέρδος κι αν εκμεταλλεύονται τους εργάτες αυτό το κάνουν για να υπηρετήσουν την ανθρωπότητα!

Το «δόγμα» τους και οι πολιτικές τους δεν εφαρμόζονται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οικειοθελώς, αλλά«εκβιαστικά επέβαλε στη χώρα μας η Τρόικα των Τοκογλύφων Δανειστών». Επομένως, δε χρειάζεται να αλλάξουμε κυβέρνηση, πολύ περισσότερο δε χρειάζεται να ανατρέψουμε το καπιταλιστικό σύστημα. Αρκεί:«ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να επιβάλουμε την αλλαγή της Οικονομικής Κυβερνητικής και Ευρωπαϊκής πολιτικής». Μαζί και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που κατά τα λεγόμενα της ΓΣΕΕ μπορεί να γίνει καλή άμα το θέλει.

2. Η ίδια «λογική» επαναλαμβάνεται σε διάφορες εκδοχές στη συνέχεια του κειμένου. Οι καπιταλιστές παρουσιάζονται ως επιχειρηματίες που «παρά την προκλητική φορολογική και επιδοματική πολιτική, αποφεύγουν τις επενδύσεις» και οι οποίοι «με σύμμαχό τους την ΤΡΟΪΚΑ, τα παίρνουν ΟΛΑ, ζητούν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. Συνεχίζουν την επενδυτική ΑΠΟΧΗ, ενώ ταυτόχρονα με πρόσχημα την κρίση ζητούν συνεχώς δάνεια, κρατική χρηματοδότηση, πρόσθετα προνόμια, αρνούνται πεισματικά να αναλάβουν έστω και στο ελάχιστο τη δική τους κοινωνική ευθύνη και να προχωρήσουν σε παραγωγικές επενδύσεις!».

Το ερώτημα είναι γιατί το κάνουν αυτό, αλλά μένει αναπάντητο. Η ΓΣΕΕ δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει γιατί το κεφάλαιο δρα κατά αυτό ή τον άλλο τρόπο. Παράλληλα, αφήνει να εννοηθεί ότι οι καπιταλιστές είναι δυνατόν να κάνουν καλό στους εργαζόμενους αν κάνουν «παραγωγικές επενδύσεις».

3. Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας πάει αντάμα με το ψέμα. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προειδοποιεί, τάχα σε αυστηρό τόνο, την κυβέρνηση «να ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙ και δεχτεί την υποταγή της χώρας, την εκποίηση δημόσιου πλούτου και των επιχειρήσεων κοινωνικής ωφέλειας, να μην παραδώσει τα μοναδικά αναπτυξιακά εργαλεία του κράτους στους ιδιώτες κερδοσκόπους».

Ισως η εργατική αριστοκρατία νομίζει ότι οι εργαζόμενοι έχουν κοντή μνήμη. Οτι έχουν ξεχάσει πως η ίδια η συνδικαλιστική πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ στήριξε και στηρίζει την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και απελευθέρωσης των αντίστοιχων αγορών. Οτι γι' αυτό το λόγο οι δυνάμεις της έχουν υπογράψει το ξεπούλημα του ΟΤΕ, έχουν πάρει απόφαση σε συνέδριο για τη διάλυση της ΔΕΗ, έχουν πάρει επιχορηγήσεις για την προώθηση αυτών των πολιτικών και άλλα πολλά.

4. Οι αναφορές στον νεοφιλελεύθερο εχθρό συνεχίζονται: «Να αντιπαλέψουμε τις Νεοφιλελεύθερες, Αντεργατικές πολιτικές» και η διέξοδος που προβάλλεται είναι «η προώθηση πανευρωπαϊκών δράσεων» (οι όροι αγώνας, πάλη, μάχη έχουν ριχθεί στον Καιάδα) με στόχο «να διαμορφωθούν όροι και προϋποθέσεις μιας ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ των ΠΟΛΙΤΩΝ και ΟΧΙ των ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ».

Οχι των εργατών, αλλά των πολιτών, που με τη σημερινή χρήση της λέξης χωράει τους πάντες, και τους «καλούς» καπιταλιστές. Στο πλαίσιο αυτό, η ΓΣΕΕ δε διστάζει να καλέσει σε μια διαδήλωση, που οργανώνει για εκτόνωση και όχι για κλιμάκωση των αγωνιστικών αντιδράσεων το μακρύ χέρι της ΕΕ και του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Η γνωστή σε όλους μας πια Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, που στόχος της είναι μια πιο δυνατή ΕΕ!

Ακίνδυνες στοχεύσεις

Με βάση τις θέσεις αυτές, διαμορφώνονται και οι ανάλογοι στόχοι.

Η ΓΣΕΕ:

• Δε ζητά καν διαγραφή του χρέους, θέλει απλώς την «επαναδιαπραγμάτευση των τοκογλυφικών όρων του δανεισμού της "Τρόικας"». Δηλαδή, να πληρώσουν οι εργάτες αλλά λίγο λιγότερα!
• Αρκείται στην «τόνωση της πραγματικής οικονομίας» οι φορείς της οποίας είναι οι επιχειρηματίες για τους οποίους η ΓΣΕΕ διαμαρτύρεται ότι δεν επενδύουν. Παρ' όλα αυτά, ζητά να τους δώσουν κι άλλα κίνητρα, κι άλλες παροχές.
• Απαιτεί «Πάγωμα Τιμών και όχι μισθών και συντάξεων», υποκρινόμενη ότι δε φέρει καμιά ευθύνη για τους σημερινούς μισθούς, όταν τα προηγούμενα χρόνια υπέγραφε αυξήσεις, οι οποίες, στην καλύτερη περίπτωση, αντιστοιχούσαν σε ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης και σήμερα στο κουλούρι που αντιστοιχεί στο μηδέν.
• Με φανερή αγωνία για την προάσπιση του καπιταλισμού από τις αντιδράσεις των εργαζομένων, ζητά «πολιτικές που θα εξασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή».
• Ζητά, ακόμα, τον περίφημο «δημόσιο πόλο» στις τράπεζες. Λες και αυτός ο «πόλος» σε συνθήκες καπιταλισμού δε θα είναι ένας ακόμα καπιταλιστής.
• Διεκδικεί, πιστή στην ιδέα της ταξικής συνεργασίας, την «καθιέρωση του θεσμού "Συνήγορος του εργαζόμενου". Προώθηση εργατικού και κοινωνικού ελέγχου, ίδρυση φορέα επαγγελματικού κινδύνου». Ετσι καλλιεργεί την αντίληψη των θεσμών ως μέσων προάσπισης, δήθεν, των εργαζομένων.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι απαιτεί να επιτρέπονται οι απολύσεις σε όσες επιχειρήσεις δεν έχουν πάρει κρατικό χρήμα..! Η αλήθεια είναι ότι δεν το διατυπώνει με αυτόν τον τρόπο, αλλά ας μας επιτρέψει να αποκαλύπτουμε όσα επιμελώς κρύβει όταν λέει: «Απαγόρευση των απολύσεων σε επιχειρήσεις που έλαβαν κρατική χρηματοδότηση ή επιδοτήσεις».

Ολη η αγωνία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ είναι πώς θα προστατέψει τον καπιταλισμό και τους κεφαλαιοκράτες. Για αυτό οι όποιοι φραστικοί λεονταρισμοί της είναι γενικόλογοι και χρησιμεύουν απλά, για να κτίσουν ένα φαινομενικά καταγγελτικό λόγο που στην ουσία βάζει εμπόδια στην οργάνωση των αγώνων των εργαζομένων, οι οποίοι έχουν στόχο την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ