Φοβούνται τους αγώνες που στοχεύουν στην ανατροπή.

Ο τρόπος με τον οποίο τα αστικά κόμματα και ο αστικός Τύπος αντιμετώπισαν τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό επιβεβαίωσε το ρόλο που παίζουν ενάντια στους αγώνες της εργατικής τάξης. Η κυβέρνηση, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ. η «Δημοκρατική Συμμαχία» της Ντ. Μπακογιάννη κατήγγειλαν τις κινητοποιήσεις, ορισμένοι δε εξ αυτών (ΛΑ.Ο.Σ.) έφτασαν στο σημείο να μιλούν για εθνική καταστροφή και να ζητούν να εκκενωθεί η πλατεία Συντάγματος από τους συγκεντρωμένους απεργούς. Μόνο το ΚΚΕ στήριξε αυτές τις κινητοποιήσεις.

Τα αστικά ΜΜΕ έχυναν χολή, συκοφαντούσαν, χλεύαζαν τις κινητοποιήσεις και τους εργαζόμενους του κλάδου. 

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ έφτασε στο σημείο να γράψει ότι οι συγκεντρωμένοι έξω από τα ξενοδοχεία έπρεπε να συλληφθούν. 

Τα ΝΕΑ σε άρθρο τους έγραψαν ότι στις κινητοποιήσεις συμμετείχαν κάποιες «μειοψηφικές μερίδες» και όχι όλοι οι εργαζόμενοι. Λες και η μειοψηφία δεν πρέπει να παλεύει για να γίνει η άποψή της, η θέση της πλειοψηφική στην κοινωνία... 

Το ΕΘΝΟΣ έκανε λόγο για «ακρότητες του ΠΑΜΕ» και «μπλόκα ντροπής σε ξενοδοχεία». Επιστράτευσαν ακόμα και ψεύδη. 

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ έγραψε για «νέο πλήγμα στην εικόνα του τουρισμού», ενώ είδε «αποκλεισμούς εισόδων» κεντρικών ξενοδοχείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Εγραψαν ψέματα. Ούτε ένας δεν «αποκλείστηκε», ούτε ξενοδοχείο δεν «καταλήφθηκε», ούτε ένας εμποδίστηκε να μπει και να βγει από τα ξενοδοχεία...

Γιατί όμως τόσο λυσσαλέα η αντίδρασή τους; Γιατί αυτή η οργανωμένη, αντιδραστική, αντεργατική συγχωρδία; Η απεργιακή κινητοποίηση με αιχμή την υπεράσπιση των Βαρέων και Ανθυγιεινών, έβαλε ταυτόχρονα ζητήματα που όλο το προηγούμενο διάστημα συζητήθηκαν σε χώρους δουλειάς, για την προετοιμασία της απεργίας, όπως: κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που αύξησαν έτσι και αλλιώς τα όρια ηλικίας για σύνταξη, αμφισβήτηση της εξουσίας του μεγαλοξενοδόχου που καθορίζει πότε, πόσο και πώς θα δουλεύουν οι εργάτες, τι μισθό θα παίρνουν, υπεράσπιση του δικαιώματος στην άδεια και το επίδομα αδείας, την αναψυχή και τις διακοπές για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που είναι αναγκαίες για την αναπλήρωση της εργατικής τους δύναμης. Αυτό είναι και το «κλειδί» για να κατανοήσει κανείς το μένος τους, την αντίδρασή τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ίδια αστικά ΜΜΕ, οι ίδιοι αστοί δημοσιολόγοι, οι ίδιοι αναλυτές, οι ίδιοι αστοί πολιτικοί που πριν μερικές εβδομάδες έπλεκαν το εγκώμιο για το «κίνημα», όπως το αποκαλούσαν των «αγανακτισμένων», τα ίδια ΜΜΕ που είχαν κάνει σήμα κατατεθέν τη μούντζα και τις κρεμάλες έξω από τη Βουλή, που εκθείαζαν το «αυθόρμητο» και προδιέγραφαν ότι «αυτό είναι το νέο κίνημα, το κίνημα του μέλλοντος», την περασμένη Τρίτη, μιλούσαν για καταστροφή, για πλήγμα στη «βαριά βιομηχανία του τουρισμού», για «μειοψηφία που προσπαθεί να επιβάλλει την άποψή της» για «κακό που κάνουν στη χώρα». Τα έλεγαν αυτά σε βάρος των εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό που συγκεντρώθηκαν στον ίδιο χώρο, στην πλατεία Συντάγματος, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, να υπερασπιστούν τα ΒΑΕ, να παλέψουν για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Το κίνημα που δεν ανέχονται

Αυτή τους η στάση αποκαλύπτει για άλλη μια φορά, το πόσο ταξικά προσανατολισμένα είναι τα αστικά κόμματα και τα αστικά ΜΜΕ. Δεν ανέχονται οποιαδήποτε διαδήλωση, κινητοποίηση γίνεται από το οργανωμένο εργατικό, λαϊκό κίνημα και δείχνει τον πραγματικό ένοχο. Τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, τους κεφαλαιοκράτες και τα κόμματα που τους υπηρετούν. Δεν ανέχονται το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να καλεί σε μαζική λαϊκή πάλη για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που τους καταργούν οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Για ανυπακοή - απειθαρχία - ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής. Δεν ανέχονται εργάτες να δείχνουν την αναγκαιότητα και το δρόμο για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Δεν ανέχονται οποιαδήποτε οργανωμένη ταξική αντίδραση που διεκδικεί αιτήματα για το σήμερα, βλέποντας σαν μοναδική προοπτική και διέξοδο έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, τη λαϊκή οικονομία, τη λαϊκή εξουσία.

Τα αστικά κόμματα και τα αστικά ΜΜΕ, ξέρουν καλά με ποιον έχουν να κάνουν, από τι απειλούνται και πώς πρέπει να το πολεμήσουν. Ξέρουν ότι όταν έχουν απέναντί τους το κίνημα της εργατικής τάξης, των εργατοϋπαλλήλων, ένα σημαντικό μέρος των αυτοαπασχολουμένων που τα συμφέροντά τους είναι πιο κοντά με την εργατική τάξη, της φτωχής αγροτιάς, έχουν τον πραγματικό αντίπαλο, τον ταξικό τους αντίπαλο. Εχουν απέναντί τους κοινωνικές δυνάμεις που έχουν συμφέρον να συγκρουστούν και να ανατρέψουν το κεφάλαιο, να συγκρουστούν και να ανατρέψουν τα μονοπώλια. Αυτή είναι η βάση του κινήματος. Οταν λοιπόν βλέπουν απέναντί τους τις ταξικές δυνάμεις, που παλεύουν με στόχο την ανατροπή, θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να τις πολεμήσουν.

Ακριβώς για τον ίδιο λόγο είτε δεν ασχολούνται είτε ακόμα και διαφημίζουν άλλες κινητοποιήσεις, που γι' αυτούς, για την αστική τάξη, το κεφάλαιο είναι εντελώς ανώδυνες. Για παράδειγμα, η πάλη εναντίον του μνημονίου δεν απαντά στο ζήτημα ποια ανάπτυξη είναι αυτή που θα ωφελεί τους εργαζόμενους και θα τους βάλει σε ένα δρόμο κοινωνικής λαϊκής ευημερίας με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα και της Ελλάδας. Η πάλη με μοναδικό σύνθημα «όχι στο μνημόνιο», χωρίς πρόταση διεξόδου, οδηγεί σε τελική ανάλυση σε ένα άλλο μοντέλο διαχείρισης και αφήνει αλώβητη την ίδια την αιτία της κρίσης, την αιτία της εξαθλίωσης των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που υπάρχει και εντείνεται με ή χωρίς μνημόνιο. Αλλωστε, αντιμνημονιακά συνθήματα ακούγονται από αστικά κόμματα και στην Ελλάδα (ΝΔ) και σε άλλες χώρες της Ευρώπης ή από κόμματα σοσιαλδημοκρατικά. Διαφωνούν με το μνημόνιο από τη σκοπιά του ότι αυτό δεν βοηθά στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Το κίνημα εκείνο που μπορεί να γίνει κίνημα ανατροπής είναι το κίνημα που θέτει τα ζητήματα με βάση το πεδίο της οικονομίας, την αντίθεση, μονοπώλια - λαός, ΕΕ - λαός, ΝΑΤΟ - λαός, κεφάλαιο - εργασία. Είναι ένα κίνημα το οποίο θα ανατρέψει την κυρίαρχη τάξη. Ενα κίνημα που έχει σαν σύνθημα την ανυπακοή, την απειθαρχία, σε τελική ανάλυση την ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής.

Κ. Π.