Βαθαίνει η κρίση του καπιταλισμού.

Η κρίση εξαπλώνεται λέει ο Μπαρόζο και ζητά ανασχεδιασμό των μηχανισμών διάσωσης με επιστολή στους ηγέτες της ΕΕ. 

Ο ίδιος εκτιμά ότι οι αναταραχές στις αγορές ευρωπαϊκών ομολόγων αντανακλούν «την χωρίς πειθαρχία επικοινωνιακή διαχείριση, την πολυπλοκότητα και τις ατέλειες του πακέτου της 21ης Ιουλίου» προσθέτοντας ότι «διαχειριζόμαστε μια κρίση που δεν επηρεάζει μόνο την περιφέρεια της ευρωζώνης».

Είναι φανερό πλέον ότι επηρεάζεται και η καρδιά του καπιταλισμού όπως έδειξε και η υπερχρέωση του δημοσίου των ΗΠΑ.

Χθες, πριν ένα μήνα, πριν ένα χρόνο και πριν δυο χρόνια ακριβώς τα ίδια έλεγαν σαν να επρόκειτο για κάτι καινούριο. Και με βάση αυτό έπαιρναν νέα μέτρα, το ένα πίσω από το άλλο σε βάρος των λαών, υποσχόμενοι ότι με αυτά τα μέτρα θα ξεπεραστεί η κρίση!

Φυσικά επρόκειτο για απάτη. Γνωρίζουν ότι η κρίση του καπιταλισμού είναι πολύ βαθιά για να ξεπεραστεί με κάποια αντιλαϊκά μέτρα.

 Κανένα μέτρο δεν φτάνει

Όσα μέτρα και αν πάρουν το κεφάλαιο αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή κρίση υπερσυσσώρευσης και αν δεν καταστραφεί ένα τεράστιο μέρος του, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποπληρωθεί δηλαδή να ανταλλαχτεί με εμπράγματες αξίες αφού αυτές δεν υπάρχουν. Το κεφάλαιο φόρτωνε τόκους και ανατοκισμούς αυθαίρετα στους λαούς και έγραφε για τον εαυτό του πλούτο που δεν μπορούσε να παράξει η πραγματική οικονομία. Έτσι η απόσταση πραγματικής οικονομίας και απαιτήσεων του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου έφτασε να είναι περίπου 1 προς 17! Για 60 τριεσεκ. παγκόσμιο ΑΕΠ αντιστοιχούν ένα τεκτράκις εκατ. άυλοι τίτλοι κεφαλαίου που ζητούν απόδοση και αποπληρωμή!

Κάποια κράτη θα χρειαστούν 100 χρόνια και κάποια άλλα πάνω από 1.000 (Ιρλανδία) για να αποπληρώσουν τα δάνεια του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με ρυθμούς που δεν θα τους οδηγήσουν σε λοιμό.

Αντιθέσεις στο εσωτερικό του κεφαλαίου

Αυτή τη στιγμή αναπτύσσονται δύο ειδών αντιθέσεις στο εσωτερικό του καπιταλισμού. Η μία είναι μεταξύ κεφαλαίων για το ποιο θα φάει ποιο και αυτός ο αγώνας είναι άγριος. Ακόμη όμως δεν έχει εκδηλωθεί ο κανιβαλισμός μεταξύ τους γιατί όλα τα κεφάλαια ελπίζουν ότι θα επιζήσουν απομυζώντας ότι έχουν και δεν έχουν οι λαοί.

Οι αντιθέσεις αυτές όμως εκδηλώνονται πιο έντονα σε επίπεδο μεταξύ διαχειριστών του κεφαλαίου με το ίδιο το κεφάλαιο. Οι κυβερνήσεις, το ΔΝΤ, η ΕΕ, η ΕΚΤ κλπ ερίζουν μεταξύ τους για το ποια και τι μέτρα θα πρέπει να ληφθούν. Παρότι όλοι συμφωνούν να ληφθούν μέτρα κατά των λαών και ιδίως κατά των εργαζομένων, κάθε φορά που αυτοί ως διαχειριστές του κεφαλαίου λαμβάνουν ένα μέτρο έρχεται το ίδιο το κεφάλαιο με το πρόσωπο των «αγορών» και το ακυρώνει ζητώντας νέα μέτρα.

Αυτό το θέατρο του παραλόγου ζούμε δυο χρόνια τώρα. Τελευταία ακούσαμε τους διθυράμβους των ηγετών της ΕΕ και του δικού μας πρωθυπουργού για το νέο σχέδιο της ΕΕ για την αντιμετώπιση του χρέους και την διάσωση του ευρώ. Δεν πέρασαν λίγες ημέρες και μια σειρά κράτη όπως η Ιταλία, η Ισπανία, το Βέλγιο ακόμη και η Γαλλία βρέθηκαν στη δίνη μιας τεράστιας επίθεσης των «αγορών» δηλαδή του υπερυσσωρευμένου σε λίγα χέρια κεφαλαίου που εκτίναξαν τα «spread» και τα επιτόκια. Παράλληλα υποβάθμισαν τις οικονομίες αυτές και στην ουσία αύξησαν το χρέος τους και υποτίμησαν τον πλούτο τους που είναι εργασία του λαού τους.

Φαίνεται πως εξελίσσεται μια σκληρή αντιπαράθεση κεφαλαιοκρατών και διαχειριστών του κεφαλαίου. Επειδή αυτή τη στιγμή ακόμη ο ένας δεν κάνει χωρίς τον άλλον είναι πολύ δύσκολο να γίνει μια καθαίρεση των διαχειριστών όπως πχ με την επιβολή δικτατοριών.

Οι διαχειριστές (κυβερνήσεις κλπ) σκέφτονται συνολικά το συμφέρον του κεφαλαίου και προσπαθούν με πολιτικό τρόπο να τα κάνουν όλα με προγραμματισμό και σταδιακά ώστε η καταστροφή μέρους του κεφαλαίου να γίνει πολύ μετά τη καταστροφή των λαών και τα κομμάτια του κεφαλαίου που θα καταστραφούν να το αποδεχτούν (ελεγχόμενη χρεοκοπία). Αντίθετα το κεφάλαιο μέσω των «αγορών» απαιτεί εδώ και τώρα να πάρει την αξία του από την κοινωνία. Μόνο που η αξία δεν υπάρχει και με κάθε επίθεση οι αντιθέσεις μεταξύ λαών και κεφαλαίου μπορεί να οδηγηθούν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αυτό προσπαθούν να αποτρέψουν οι διαχειριστές του κεφαλαίου και κάνουν συνεχώς εκκλήσεις για νέα μέτρα με πρόγραμμα και από κοινού.

Η αντίθεση με τους λαούς

Φυσικά η μεγάλη κυρίαρχη αντίθεση της εποχής μέσα στην κρίση παραμένει η αντίθεση μονοπωλίων – λαού. Αυτή την αντίθεση προσπαθούν να ελέγξουν οι κυβερνήσεις και η ΕΕ. Αν αυτή η αντίθεση αρχίζει να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις τότε εξεγέρσεις και επαναστάσεις τύπου Οκτωβριανής Επανάστασης του 21^ου αιώνα δεν πρέπει να αποκλείονται καθόλου.

Οι αντιθέσεις του καπιταλισμού είναι ανειρήνευτες και δεν τιθασεύονται. Αργά ή γρήγορα τα κεφάλαια αφού εξαντλήσουν τους πόρους από τους λαούς, θα αρχίσουν πόλεμο μεταξύ τους για το ποιο θα φάει ποιο, στον οποίο θα σύρουν και τους λαούς. Είναι η μόνη διέξοδος για να μάθει ο κόσμος ποιο κεφάλαιο πέθανε και ποιο νίκησε, αν στο μεταξύ δεν έχουν επαναστατήσει οι λαοί για να στείλουν όλα τα κεφάλαια στο νεκροταφείο της ιστορίας.

« Πολιτική αναταραχή» και «Πόλεμο» πρόβλεψε η  Deutsche Bank!

Σε σχετική ανάρτηση στις 9/5/2010 με τίτλο: «Ο καπιταλισμός αυτόαποκαλύπτεται» http://aristeripolitiki.blogspot.com/2010/05/blog-post_09.html

γράφαμε μεταξύ άλλων:

 «Η τράπεζα Deutsche Bank σε μια έκθεσή της στις αρχές του προέβλεπε τα εξής: «εάν η Ελλάδα καταρρεύσει, τότε το πιστωτικό κραχ του 2007-2009 θα είναι το Κεφάλαιο 1 μιας ευρύτερης ανάλυσης, με τίτλο: «Πώς Χρεοκόπησε ο Καπιταλισμός»! Στην ανάλυση αυτή, σύμφωνα με το κείμενο της D.B., το κεφάλαιο 2 θα είχε τίτλο «Θεμελιώδης κρίση των κρατικών ομολόγων - Ελλάδα», το Κεφάλαιο 3: «Η κατάρρευση της Ελλάδας», το Κεφάλαιο 4: «Η χρεοκοπία Πορτογαλίας και Ισπανίας», το Κεφάλαιο 5: «Εξεγέρσεις στην Ευρώπη», το Κεφάλαιο 6: «Η Ιταλία εκδιώκεται από τη ζώνη του ευρώ», το Κεφάλαιο 7: « Στο ευρώ μόνοι τους Γαλλία και Γερμανία» και τα Κεφάλαιο 8 και 9 « Πολιτική αναταραχή» και «Πόλεμος»!»

Εμείς τι χρεία άλλων σχολείων έχουμε; Κρατείστε όμως αυτό που λέει απλά, απλά στο τελευταίο κεφάλαιο: «Πολιτική αναταραχή» και «Πόλεμος»! Είναι πάντα η κατάληξη μεγάλων κρίσεων στου καπιταλισμού. Και το θεωρούν «φυσική» εξέλιξη εξόδου από τη κρίση! Αφύσικο θεωρούν αν μη σύρουν τους λαούς σε πόλεμο και καταστροφή παραδίνοντας σε αυτούς την εξουσία. Αν οι λαοί δεν τους σταματήσουν, το νέο μακελειό ήδη ετοιμάζεται και ας μη βλέπουμε από τώρα τη μορφή που θα πάρει. Αυτό για εκείνους τους αφελείς που νόμισαν ότι ο καπιταλισμός σήμερα άλλαξε!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : Αριστερά και πολιτική