Εχουν κάνει την τρίχα τριχιά και φτάνουν σε σημείο να απειλούν, δήθεν απευχόμενοι «να μη βγει το πρώτο πιστόλι»! (στο κύριο άρθρο στο «Βήμα»).
Υπάρχει τέτοιο κλίμα στην κοινωνία; Δεν υπάρχει. Γιατί το συντηρούν; Για να συσκοτίσουν την πραγματικότητα, τη βαρβαρότητα στην οποία οδηγεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού η πολιτική τους. Για να παροπλίσουν το μαζικό λαϊκό κίνημα που προσπαθούν να το ενοχοποιήσουν πριν ακόμα δράσει.
Οπως συσκοτίζουν την πραγματικότητα, οι αναλύσεις επί αναλύσεων για την «κρίση ελλείμματος» που γίνεται «κρίση χρέους» και άλλα τέτοια μπουρμπούτσαλα, για να μην ειπωθεί με το όνομά της μια πραγματικότητα: Οτι η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, ότι όλο και πιο δύσκολη είναι η ανάκαμψη, ότι όλο και πιο σκληρή θα είναι η πραγματικότητα για το σύνολο της εργατικής τάξης κι εδώ και παραέξω. Το γαϊτανάκι που άρχισε και στη γειτονική Ιταλία επιβεβαιώνει πως το πρόβλημα δε βρίσκεται σ' αυτόν ή τον άλλο χειρισμό του χρέους ή του ελλείμματος, αλλά στο ίδιο το σύστημα και τα αδιέξοδά του ως προς το πώς θα αυξάνει την κερδοφορία του.
***
Μέρα με τη νύχτα. Η κατάσταση της χώρας όπως παρουσιάζεται από τον αστικό Τύπο σε αντιπαραβολή με την πραγματικότητα είναι μέρα με τη νύχτα. Μ' αυτό το δεδομένο προβάλλονται ως πραγματικές μάχες και οι μεταξύ τους αντιπαραθέσεις, στις οποίες τα λαϊκά στρώματα καλούνται να πάρουν θέση υπέρ αυτού ή του άλλου δυνάστη. Εκφράζοντας και συγκεκριμένα συμφέροντα, ο αστικός Τύπος είναι υποχρεωμένος και να κινδυνολογεί και να προβάλλει αυτόν ή τον άλλο σωτήρα.
Απεναντίας, ο εργατικός Τύπος απελευθερωμένος από τις δεσμεύσεις του υπηρέτη των αφεντάδων μπορεί να δει τη χώρα και την κατάσταση της εργατικής τάξης όχι απλά διαφορετικά, αλλά και έτσι που να ενισχύει την αυτοπεποίθηση της εργατικής τάξης στη μάχη της για έναν κόσμο χωρίς αφεντικά.
Τα μηνύματα που έρχονται από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ που παλεύουν καθημερινά με τον «Ριζοσπάστη» να είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα τους, δικαιώνουν την επιλογή του εργατικού Τύπου να είναι τέτοιος που όχι απλά να αποκαλύπτει αλλά κύρια να οργανώνει την πάλη του λαού έτσι που να γίνεται αποτελεσματικότερη.
***
Δε μας πέφτει λόγος για τις κόντρες μεταξύ καπιταλιστών, ούτε για τις κόντρες μεταξύ εκδοτών. Οταν, όμως, τόσο έντονα την ίδια μέρα ο ένας ζητάει εδώ και τώρα να προχωρήσουν όλα και ο άλλος δηλώνει πως αν γίνουν γρήγορα τα πράγματα, όπως ζητάει ο αντίπαλος εκδότης, τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε εσωτερική σύγκρουση, το καταγράφουμε να μείνει, για τη μέρα που οι «αντίπαλοι» μαζί θα τρων θα πίνουν και λογαριασμό δεν θα δίνουν.
Πίσω και πέρα από τα διάφορα ηθικολογικά που γράφονται αυτές τις μέρες για το ποια είναι η καλύτερη διαχείριση του χρέους, ένα το κοινό τους: Ολοι μαζί πιέζουν να επιταχυνθεί το κυβερνητικό έργο. Κάνουν επένδυση στο μέλλον, θέλουν τσακισμένη σε βάθος χρόνου την εργατική τάξη και σπεύδουν να το επιβάλλουν τώρα που βρήκανε παπά να θάψουμε πεντέξι.
Το καλοκαίρι θα 'ναι καλό μόνο όταν χωρίς ανάπαυλα θα αναπτύσσεται ο ταξικός αγώνας. Μόνο όταν μετρήσιμα σημαντικά τμήματα του πληθυσμού θα κάνουν την κίνηση απεγκλωβισμού από το χώρο της αυταπάτης.
***
Οι «αγανακτισμένοι» εκτίμησαν προχτές - λένε τα ρεπορτάζ - ότι καλός αγώνας είναι ο αγώνας χωρίς τα κόμματα, εκτίμηση ψευδής καθώς τσουβαλιάζει το ΚΚΕ στο αστικό πολιτικό σύστημα και στρώνει το δρόμο για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος έτσι που νέοι απατεώνες να εμφανιστούν ως καθαροί, ενώ θα στηρίζουν ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση. Η οργή που καταγράφεται σε ορισμένα άρθρα του αστικού Τύπου είναι και κάλπικη καθώς αφήνει απέξω την αιτία του κακού (άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).
Πρέπει να 'ναι καθαρό: Η αστική τάξη βιάζεται, η αστική τάξη έχει καθαρό πως οι διαφορετικές εκπροσωπήσεις της έχουν κοινό αντίπαλο την εργατική τάξη και γι' αυτό ενωμένες πρέπει να δώσουν τη μάχη στο κέντρο του γηπέδου.
Ισχύει το ίδιο και για την εργατική τάξη, με μία διαφορά: Εχει ήδη το δικό της Κόμμα, έχει το ΚΚΕ που έγκαιρα ανάλυσε την κατάσταση, έγκαιρα άρχισε να οργανώνει την αντίσταση, έγκαιρα έδειξε το δρόμο της διεξόδου. Σ' αυτό το δρόμο, η συνέχεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου