Μικρή συμμετοχή χαρακτήρισε την αυτοπαρουσιαζόμενη ως διαδικασία απολογισμού λαϊκών συνελεύσεων «αγανακτισμένων» από όλη τη χώρα το Σαββατοκύριακο το Σύνταγμα.
Την Κυριακή δεν συγκεντρώθηκαν πάνω από 800 άτομα στη συνέλευση της πλατείας.
Σε κείμενο για «απολογισμό του διημέρου 28-29/6» (48ωρη απεργία) «ομάδας εργασίας για τις κινητοποιήσεις ενάντια στο μεσοπρόθεσμο» καταγράφονται αιχμές ενάντια στο ταξικό κίνημα
(«Χάρη στον (...) ακηδεμόνευτο και ακομμάτιστο χαρακτήρα του κινήματός μας, το Σύνταγμα έγινε υπόθεση όλων, και όχι κάποιων λίγων "πρωτοπόρων"»). Στο διά ταύτα παραδέχονται πως η κινητοποίησή τους «δεν ήταν αυτή που έπρεπε για να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο». Ανάμεσα στις αιτίες «η προσπάθεια τρομοκράτησης του κόσμου μέσω της καταστολής και του "μπάχαλου", η αίσθηση σε πολλούς ότι δεν υπάρχει ρεαλιστική εναλλακτική (...) Ο σχεδιασμός μας είχε προϋποθέσει μια πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή του κόσμου, με αποτέλεσμα η εφαρμογή του να έχει πολλά κενά και αστοχίες. Στην πράξη αποδείχτηκε ότι το "48ωρο στους δρόμους" υπερέβαινε τις πραγματικές δυνατότητες του κινήματος. Το όλο εγχείρημα του διημέρου απαιτούσε πολύ περισσότερη δουλειά από αυτήν που τελικά έγινε. Δεν μπορέσαμε να ξεπεράσουμε πλήρως τις λογικές της ανάθεσης και των συζητήσεων χωρίς πρακτικό αντίκρισμα (μιλάγαμε, ψηφίζαμε και αποφασίζαμε περισσότερο απ' ό,τι πράτταμε)».
Διαφαίνεται βαβυλωνία απόψεων («τέθηκαν πολλές απόψεις που ξεκίναγαν από την "ανάγκη πιο αποφασιστικής περιφρούρησης" και έφταναν στην "ανάγκη πιο δυναμικής αντιπαράθεσης στις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής"») και ανησυχία «πώς θα καταφέρει η πλατεία να διατηρήσει τη μαζικότητά της μέσα στο καλοκαίρι». Προς τούτο σχεδιάζουν κινητοποιήσεις Κυριακή 17/7 που επισκέπτεται η Κλίντον την Ελλάδα, Κυριακή 24/7 επέτειο πτώσης της χούντας, και πανελλαδική συνάντηση «όλων των πλατειών» στις 3/9.
Το κίνημα των αγανακτισμένων, που αποτελείται από πρώην ΠΑΣΟΚ,ΝΔ και ακροδεξιούς, ανακάλυψε μόλις το 2011 την Αμερική. Μέχρι να ωριμάσει και να καταλάβει τι σημαίνει λαϊκό κίνημα, η κυβέρνηση θα έχει περάσει όλα τα μέτρα και θα τους χρησιμοποιεί, για να εκτονώνει τη δίκαιη οργή του κόσμου. Η ουσία είναι πως αυτό το κίνημα δε θέλει να ανατρέψει τον καπιταλισμό και γι' αυτό θα είναι πάντα αντιμέτωπο με τις αντιφάσεις του και την υποκρισία του. Ακόμη, πίσω από κάποιες συνιστώσες του και κυρίως απ' αυτούς της δήθεν 'άμεσης δημοκρατίας', κρύβεται μία θολή και παγκόσμια οργάνωση ονόματι Zeitgeist. Το λαϊκό, ταξικό κίνημα γνωρίζει την αλήθεια και ξέρει πως η φούσκα που έσκασε το σύστημα, θα ξεφουσκώσει. Ακόμη παλεύει στους χώρους δουλειάς και στην αληθινή συνειδητοποίηση των προβλημάτων από τους εργαζόμενους. Δημιουργεί εργατικά δελτία του ΠΑΜΕ και όχι δελτία γιουχαϊσμάτων που εκτονώνουν ψυχολογικά τους αγανακτισμένους. Το θράσος που έχουν απέναντι στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ είναι απίστευτο!
ΑπάντησηΔιαγραφή