Διάχυτη ήταν η νοσταλγία που κατέλαβε αίφνης γνωστούς δημοσιολόγους του αστικού Τύπου για «τα επιτεύγματα της μεταπολίτευσης», με αφορμή την 37η επέτειο από την πτώση της χούντας.
Αυτό που υποβόσκει, όμως, πίσω από αυτές τις αναλύσεις είναι η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων ότι μπορεί ο λαός να επιστρέψει πίσω στις «καλές εποχές», ακριβώς για να αποτραπεί η ριζοσπαστικοποίησή του και να «θολώσει» ο προσανατολισμός της πάλης του για ρήξη και ανατροπή του καπιταλισμού με στόχο τη λαϊκή εξουσία.
Το ομολογεί ευθέως ένας από αυτούς, όταν γράφει, πως «η προσήλωση στο μείζον, η καλλιέργεια της προσδοκίας για την ολική ανατροπή, η απόρριψη, ως οπορτουνισμός, της πάλης για βελτιώσεις στην παρούσα φάση, προκαλούν απογοήτευση στους πολίτες, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν είναι εκπαιδευμένοι στη λογική της αναμονής και δεν θέλουν να αναβάλουν για το μέλλον αυτό που πρέπει να γίνει σήμερα».
Είναι ολοφάνερο ότι στο στόχαστρο μπαίνει το ΚΚΕ που «τους χαλάει τη σούπα», επειδή, αποκαλύπτοντας τον πραγματικό χαρακτήρα και τα αίτια της καπιταλιστικής κρίσης, αγωνίζεται να οργανώσει την πάλη του λαού και να βάλει σκοπό να κατακτήσει τη δική του εξουσία.
Αντίθετα, οι καθεστωτικές πένες επιδιώκουν να εγκλωβίσουν την πάλη του λαού σε «πάλη για βελτιώσεις στην παρούσα φάση».
Αν κάτι, όμως, έχει χρεοκοπήσει κάτω από το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης είναι ακριβώς αυτές οι σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις περί «συνεχών βελτιώσεων», που τάχα θα κάνουν «πιο ανθρώπινο τον καπιταλισμό».
Αντίθετα, το ΚΚΕ έχει δικαιωθεί και είχε προειδοποιήσει το λαό για την επερχόμενη βαθιά καπιταλιστική κρίση.
Ο λαός, λοιπόν, πρέπει να το εμπιστευτεί και να συμπλεύσει μαζί του στην πάλη, που θα ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων και θα κατακτήσει τη δική του εξουσία.
Μόνο με τη λαϊκή εξουσία που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, θα καταργήσει το χρέος και θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, μπορούν οι εργαζόμενοι να αποφύγουν την κόλαση που τους φέρνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή