ΚΑΡΜΑΝΙΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ τα δημοψηφίσματα.

Την προώθηση αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που αφορούν κυρίως στο πολιτικό σύστημα και στα δημοκρατικά δικαιώματα, καθώς και τον εγκλωβισμό των λαϊκών μαζών σε ψευτοδιλήμματα, ώστε να μείνει στο απυρόβλητο η πολιτική του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου και κυρίως η πολιτική της νέας δανειακής σύμβασης μετά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, επιδιώκει η κυβέρνηση με το νέο σχέδιο νόμου για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων που συζητείται σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Ετσι υπεκφεύγει της λαϊκής απαίτησης για προσφυγή στις κάλπες, αναζητώντας μια επίφαση εκδημοκρατισμού και νομιμοποίησης των εφαρμοζόμενων και επερχόμενων βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων της.

Τις βασικές αρχές του νομοσχεδίου παρουσίασε χτες στους δημοσιογράφους ο υπουργός Εσωτερικών Χάρης Καστανίδης, ο οποίος στην εισαγωγική του ομιλία ήταν απολύτως σαφής για το τι επιδιώκει και τι θέλει να αποφύγει η κυβέρνηση.

«Σε κάθε αντιπροσωπευτική δημοκρατία - είπε - ο λαός αναδεικνύει περιοδικά τους εκπροσώπους του στη Βουλή και, δι' αυτής, την κυβέρνηση. Η βούλησή του της εξασφαλίζει την πολιτική νομιμοποίηση στις αποφάσεις που λαμβάνει. Εάν όμως απαιτηθεί κατά τη διάρκεια της θητείας της νωπή εντολή, αυτή εξασφαλίζεται με την προσφυγή σε δημοψήφισμα». Με άλλα λόγια - κατά τα λεγόμενα του υπουργού - το δημοψήφισμα, αν δεν υπερβαίνει σε σημασία τις εκλογές, στο μέσο της κυβερνητικής θητείας λειτουργεί ως υποκατάστατό τους!!!

Το περιεχόμενο του νομοσχεδίου

Αναφερόμενος στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου, ο υπουργός επισήμανε ότι - βάσει της συνταγματικής αναθεώρησης του 1985/86 - θα προβλέπονται δύο τύποι δημοψηφισμάτων. Ο πρώτος τύπος θα αφορά διεξαγωγή δημοψηφίσματος για κρίσιμο εθνικό θέμα. Ο δεύτερος τύπος θα αφορά διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ψηφισμένο νομοσχέδιο, δηλαδή για νομοσχέδιο που έχει ψηφίσει η Βουλή, αλλά δεν έχει δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης ώστε να καταστεί νόμος του κράτους.

Το νομοσχέδιο περί δημοψηφισμάτων διευρύνει την έννοια του «κρίσιμου εθνικού θέματος» ώστε να μην περιλαμβάνει μόνο θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής - όπως γινόταν μέχρι σήμερα - αλλά και «ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος σχετικά με την πολιτική, την κοινωνική και την οικονομική ζωή της χώρας, το σοβαρό κοινωνικό ζήτημα και το δημοσιονομικό ζήτημα».

Τα δημοψηφίσματα για κρίσιμα εθνικά θέματα θα γίνονται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου και στη συνέχεια με απόφαση της Βουλής. Στο νομοσχέδιο προβλέπεται ότι η λαϊκή ετυμηγορία σε αυτά τα δημοψηφίσματα θα έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα για την κυβέρνηση, δηλαδή δε θα την δεσμεύει στις τελικές αποφάσεις της. Εντούτοις, ο Χ. Καστανίδης διευκρίνισε πως αυτό το θέμα παραμένει ανοικτό στη διαβούλευση που θα ακολουθήσει, όπως ανοικτό παραμένει και το ποσοστό συμμετοχής του εκλογικού σώματος στο δημοψήφισμα ώστε αυτό να θεωρείται έγκυρο. Αφησε όμως να εννοηθεί ότι η λαϊκή ετυμηγορία θα είναι δεσμευτική για την κυβέρνηση όταν στο δημοψήφισμα η συμμετοχή θα υπερβαίνει το 50% του εκλογικού σώματος.

Τα δημοψηφίσματα για ψηφισμένα νομοσχέδια θα γίνονται με πρόταση των 2/5 της Βουλής και απόφαση των 3/5 αυτής (Συνταγματική αναθεώρηση του '85). Το αποτέλεσμα αυτών των δημοψηφισμάτων θα είναι δεσμευτικό για την κυβέρνηση και τη Βουλή, με την προϋπόθεση ότι η συμμετοχή του εκλογικού σώματος είναι «τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50%) όσων είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους».

Τα ερωτήματα που θα τίθενται στα δημοψηφίσματα μπορούν να είναι περισσότερα του ενός και ο εκλογέας θα απαντά με «ναι» ή «όχι». Στην περίπτωση που το ψηφοδέλτιο δεν έχει μαρκαρισμένο ούτε το «ναι», ούτε το «όχι» θα θεωρείται λευκό. Τα λευκά ψηφοδέλτια δεν θα προσμετρούνται στα έγκυρα, όπως γίνεται άλλωστε και στις εθνικές εκλογές.

Στο νομοσχέδιο δεν προβλέπεται η πρόκληση δημοψηφίσματος από τα κάτω (δηλαδή με συγκέντρωση υπογραφών ή άλλο τρόπο) γιατί, όπως εξήγησε ο υπουργός, δεν προβλέπεται τέτοια διαδικασία από το Σύνταγμα. Πρόσθεσε, όμως, ότι αυτό θα μπορούσε να είναι θέμα του προσεχούς δημοψηφίσματος που έχει εξαγγείλει ο πρωθυπουργός ώστε να συμπεριληφθεί στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Στο δημοψήφισμα θα μπορούν να συμμετέχουν όσοι είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και την ημέρα της ψηφοφορίας βρίσκονται εντός της χώρας.

Βιάζονται να προωθήσουν αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις

Στις κυβερνητικές προθέσεις είναι το νομοσχέδιο να καταστεί σύντομα νόμος του κράτους ώστε ξεκινήσουν οι διαδικασίες του δημοψηφίσματος που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής όταν μετά τον ανασχηματισμό ζήτησε και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης για τη νέα κυβέρνησή του. Μετά το σημερινό Υπουργικό Συμβούλιο το νομοσχέδιο θα μπει στη διαδικασία της ολιγοήμερης δημόσιας διαβούλευσης και στη συνέχεια αφού ξαναέλθει στο Υπουργικό Συμβούλιο - με τις όποιες αλλαγές - θα κατατεθεί στη Βουλή για συζήτηση και ψήφιση. Οπως όλα δείχνουν, το θέμα θα τελειώσει μέσα στον Αύγουστο.

Οσο για το δημοψήφισμα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, αυτό, όπως ο ίδιος είχε πει, θα περιλαμβάνει αλλαγές στο πολιτικό σύστημα «από τη λειτουργία της Βουλής, τον αριθμό των βουλευτών, την ευθύνη των υπουργών, τη χρηματοδότηση των κομμάτων, τη θητεία εκλεγμένων αξιωματούχων, το εκλογικό σύστημα, μέχρι τη Δικαιοσύνη και πολλά άλλα ακόμη». Ο προσανατολισμός αυτών των αλλαγών, αν κρίνει κανείς απ' όσα κατά καιρούς έχουν δημοσιοποιηθεί από κυβερνητικά χείλη, είναι άκρως αντιδραστικός. Ο επικείμενος εκλογικός νόμος - μια παραλλαγή του γερμανικού μοντέλου - μέσω των μονοεδρικών περιφερειών εισάγει το πλειοψηφικό σύστημα μέσω του οποίου θα εκλέγεται η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών. Επίσης, οι σχεδιασμοί για τη χρηματοδότηση των κομμάτων προωθούν την ονομαστικοποίηση όλων των χρηματικών προσφορών προς τα κόμματα - ακόμη και των συνδρομών των κομματικών μελών - δηλαδή η καταγραφή των πολιτών με βάση το πολιτικό τους φρόνημα.

Είναι φανερό ότι και με αυτό το τέχνασμα της δήθεν λαϊκής ετυμηγορίας μέσω δημοψηφίσματος, επιχειρείται από την άρχουσα τάξη να χειραγωγήσει το λαό, για τη δήθεν «συμμετοχική δημοκρατία» και να τον κάνει να συναινεί με μια πολιτική που συντρίβει τα δικαιώματά του. Αλλωστε τα δημοψηφίσματα σε πολλές χώρες χρησιμοποιήθηκαν έτσι ώστε να εκβιαστούν οι λαοί για να βγει το αποτέλεσμα που ήθελαν οι αστικές τάξεις. Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα των δημοψηφισμάτων για το «ευρωσύνταγμα» σε Γαλλία και Ολλανδία το 2005, που απορρίφθηκε αρχικά για να περάσει μετά ως «ευρωσυνθήκη» στα κοινοβούλια. Στην Ιρλανδία το «ευρωσύνταγμα» δεν εγκρίθηκε το 2008 και ο λαός σύρθηκε σε νέο δημοψήφισμα για να περάσει η «ευρωσυνθήκη».