«Σε ποια πλευρά της γραμμής στέκεσαι»

which side are you on(σε ποια πλευρά της γραμμής στέκεσαι)

Οταν ο τραγουδοποιός Pete Seeger καλούσε τους απεργούς να επιλέξουν σε ποια πλευρά της γραμμής θα σταθούν, δεν είχε στο μυαλό του τον ...Πεταλωτή! Οριζε καθαρά ότι από δω μεριά είναι οι εργάτες κι από κει τα αφεντικά και τα τσιράκια τους.

Ο Πεταλωτής με το χτεσινό του άρθρο στα ΝΕΑ καταφεύγει στη γνωστή θεωρία περί «σιωπηλής πλειοψηφίας», που κατά την εκάστοτε κυβέρνηση στηρίζει την εφαρμοζόμενη - κάθε φορά - πολιτική. 

Το πάει παραπέρα: Ερχεται σήμερα να ζητήσει από τους διανοούμενους να στηρίξουν μαχητικά την κυβερνητική πολιτική. 

Δηλαδή, το κόψιμο μισθών, τη μείωση συντάξεων, το σακάτεμα των νέων παιδιών στο ξεκίνημα της ζωής τους, την απόλυτη εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Πρόνοιας, το βάθεμα, δηλαδή, της ταξικής διαφοροποίησης.

Το κάλεσμα του κυβερνητικού εκπροσώπου διατυπώθηκε μια μέρα μετά τη νέα πρόκληση στο χώρο της Υγείας (όπου η κυβέρνηση ανακοίνωσε την ένταση της επιχειρηματικής δράσης), τη μέρα που άρχιζε ο «διάλογος» για να κατεδαφιστούν τα βαριά και ανθυγιεινά, τη μέρα που νέα πακέτα οικονομικών ενισχύσεων αποφασίζονταν να προσφερθούν στο μεγάλο κεφάλαιο.

***

Το ΠΑΣΟΚ έχει ιστορικά κατακτήσει την ικανότητα να παρουσιάζει το μαύρο άσπρο, να καπηλεύεται συνθήματα του αγώνα και προσδοκίες δικαίωσης προκειμένου να περάσει την πολιτική του. Από τα «περήφανα γηρατειά», ως την «Αντίσταση που δικαιώθηκε», από τις «βάσεις που έφευγαν» ως τη συμμετοχή σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η τακτική είναι ίδια. Ενας γκεμπελισμός που ξεπερνά το πρωτότυπο. Για λίγο να ακούσεις ένα πρωινό τον Λοβέρδο να εξηγεί πως η ένταση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία συνιστά πρόοδο, φτάνει για να έχεις ένα καλό δείγμα, που, διαβάζοντάς το αντίστροφα, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Οχι αυτό που ζητά η κυβέρνηση, αλλά το ακριβώς αντίθετο: Οπως οι διανοούμενοι. Που ειδικά στους σημερινούς σκληρούς καιρούς για την εργατική τάξη, για το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων, επιβάλλεται πράγματι να πάρουν θέση: Με το λαό, ενάντια στο κεφάλαιο και την κυβέρνησή του.

***

Η καθημερινή αρθρογραφία στον αστικό Τύπο μαρτυρά ότι μαίνεται μια σύγκρουση ανάμεσα σε μερίδες της αστικής τάξης. Αλλά αυτή η σύγκρουση πρέπει να αφήνει παγερά αδιάφορη την εργατική τάξη. Παράδειγμα: Είναι αδιάφορο αν το «Ελληνικό» θα το πάρουν οι «Καταριανοί» ή οι «Αρειανοί». Η χώρα δεν έχει ανάγκη από εξασφάλιση της επένδυσης αυτού ή του άλλου καπιταλιστή, αλλά από ένα κεντρικό σχέδιο που θα υποτάσσεται στις λαϊκές ανάγκες, θα αξιοποιεί τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου, θα αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις και δυνατότητες, δε θα επιτρέπει την κλοπή του ιδρώτα των μόνων που παράγουν όλον τον πλούτο. Το αντίθετο, δηλαδή, απ' ό,τι ζητάνε οι καπιταλιστές.

***

Κάθε παραμύθι των αστών που πλασάρεται σαν δίλημμα για τους εργάτες πρέπει να πεταχτεί στα σκουπίδια. Δε θα αλλάξει τίποτα στη ζωή τους μόνο με τη γνώση ότι τους δούλεψε ο Παπανδρέου, ούτε όταν αυτός αλλάξει κάποιους υπουργούς του, όπως ζητάει το συγκρότημα του εφοπλιστή Αλαφούζου.

Αντίθετα: Μπροστά είναι η απεργία στις 11 Μάη. Εκεί όλα τα σφυριά. Εκεί πρέπει να δούμε τους εργάτες από τα Οινόφυτα, το Κρυονέρι, την Ελευσίνα, το Κορωπί, τη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα, την Πάτρα, από κάθε βιομηχανικό κέντρο. Αυτό θα είναι ένα βήμα μπροστά. Για να γίνει αυτό το βήμα όλες μας οι προσπάθειες.

Βήμα μπροστά θα είναι οι μαθητές που θα προσπεράσουν τους απεργοσπάστες εκπαιδευτικούς, βήμα μπροστά θα είναι οι φοιτητές που θα αφήσουν στην άκρη τους «όλα τα μαχαιρώνω» καθηγητές τους, βήμα μπροστά θα είναι οι ναυτεργάτες που δεν τρομοκρατούνται, βήμα μπροστά θα είναι οι γυναίκες - ειδικά αυτές στην πρώτη γραμμή της διαδήλωσης. Βήμα μπροστά τα νέα παιδιά που στήνουν σπιτικό και θα βρεθούν στη κορφή της διαδήλωσης με τα μωρά τους. Βήμα μπροστά είναι η συγκεκριμένη, ορατή, εμπράγματη συσπείρωση γύρω από το ΚΚΕ, βήμα μπροστά το όρθιο ανάστημα της λαϊκής συμμαχίας που, αντί να κλαίει, διεκδικεί μια άλλη οικονομία και γι' αυτό βάζει πλώρη για άλλη εξουσία.

Ετσι θα ακυρωθεί το κάλεσμα του κάθε Πεταλωτή, θα απαντηθεί στην πράξη η ερώτηση του τραγουδοποιού που ρωτά σε ποια πλευρά στέκεσαι έχοντας επιλέξει ο ίδιος να στέκεται από την πλευρά των εργατών που απεργούν.

Ασχετο: Η προκλητικότητα με την οποία ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ παρουσιάζει ως πρόοδο την «κινητικότητα», δηλαδή το προνόμιο των καπιταλιστών να μηδενίζουν κατακτήσεις και να χρησιμοποιούν τα θύματά τους ενάντια στο ταξικό κίνημα και τις κατακτήσεις του, είναι χαρακτηριστική του ήθους που επικαλείται ο Πεταλωτής. Πρόκληση και η εκτίμηση του ΟΑΣΑ ότι οι φτωχοί χάνουν όλο και πιο πολλά γιατί δεν τα κατάφεραν σ' αντίθεση με τους πλούσιους που ήταν ικανοί γι' αυτό πήγαν μπροστά.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ