Το χρέος το γέννησε το κεφάλαιο, αυτό είναι ο βρικόλακας του λαού...

Στην πρωτολογία της,στη Βουλή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε τα εξής:

«Η κυβέρνηση, διά στόματος πρωθυπουργού, λέει ψέματα, όσον αφορά το αν θα παρθούν μέτρα από εδώ και μπρος. Θα παρθούν καινούργια και πιο βάρβαρα και αυτά αναγράφονται επισήμως στα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Λέει τη μισή αλήθεια ότι η διαπραγμάτευση στα πλαίσια της τελευταίας Συνόδου ήταν πάρα πολύ σκληρή, σύνθετη και δύσκολη.

Δεν ήταν καθόλου δύσκολη η διαπραγμάτευση, όσο τα μέτρα που θα πάρετε σε βάρος του λαού. Δύσκολη, σκληρή και σύνθετη βεβαίως, όπως πάντα, είναι η διαπραγμάτευση για το πώς θα μοιράσετε τη χασούρα. Διότι, αυτό που συζητιέται στην ουσία στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ανεξάρτητα από τις επίσημες εκφράσεις που δίνετε, είναι η απαξίωση, η υποτίμηση ενός μέρους του κεφαλαίου και πώς θα κατανεμηθεί αυτή η χασούρα.

Μάλιστα, η συζήτηση που γίνεται, γίνεται και με ποσοστά, όπως 30%. Γιατί θυμώνετε, όταν λέμε για προγραμματισμένη χρεοκοπία; Μην την πείτε χρεοκοπία.

Και αυτή αφορά όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά αφορά συνολικά την Ευρώπη. Κρίση σημαίνει απαξίωση της αξίας της τιμής της εργατικής δύναμης. Αυτή προχωράει ακάθεκτα, χωρίς διαφωνίες.

Από την άλλη μεριά, για να ξεκολλήσει το σύστημά σας και να αποκτήσει ξανά την κερδοφορία, πρέπει να προχωρήσετε σε μια απαξίωση κεφαλαίου. Εδώ είναι το πρόβλημα. Γιατί εάν, παραδείγματος χάρη, γίνει 30% απαξίωση στο χρέος της Ελλάδας, σημαίνει ότι θα χάσουν εκείνες οι τράπεζες - όχι μόνο οι ελληνικές, αλλά και οι ξένες - που έχουν ελληνικά ομόλογα. Και εδώ γίνεται η κατανομή αυτής της ζημιάς.

Πήγατε με σοβαρά ατού για τα μέτρα και τα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με ποια ατού πήγατε; Οχι μόνο τα άγρια μέτρα που έχετε πάρει σε βάρος των εργαζομένων, αλλά 75 δισεκατομμύρια έχετε κόψει "κοστούμι" για τα επόμενα χρόνια σε βάρος του λαού με διάφορες μορφές. Οχι μόνο με υποτίμηση των μισθών, των μεροκάματων κ.λπ., αλλά και μέσα από όλες τις άλλες παροχές. Καρατόμηση, κυριολεκτικά, δαπανών και φορολογία στο λαό.

Πήγατε και με ένα άλλο ατού στην Ευρωπαϊκή Ενωση, γι' αυτό και σας το αναγνώρισαν: Τα 110 δισεκατομμύρια συνολικά, τον πακτωλό που ξεκίνησε η Νέα Δημοκρατία και συνεχίσατε κι εσείς να δίνετε στις τράπεζες. Και τα δίνετε στις τράπεζες, όχι γιατί υπάρχει γενικά το τραπεζικό κεφάλαιο και οι τραπεζίτες - όπως λέγεται μέσα στη Βουλή από όλα σχεδόν τα κόμματα εκτός από εμάς - αλλά γιατί το τραπεζικό κεφάλαιο είναι συνυφασμένο με το βιομηχανικό, είναι συνυφασμένο με όλα τα τμήματα του κεφαλαίου και μέσω των τραπεζών γίνεται η δανειοδότηση στις επιχειρήσεις, για να αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία από αυτήν που είχαν.

Ενα μέρος του κεφαλαίου θα καταστραφεί, άλλο θα απαξιωθεί και τσακώνεστε μεταξύ σας για το πώς θα μοιραστεί αυτή η χασούρα. Βεβαίως, εδώ υπάρχει ένας συσχετισμός δύναμης, που αντικειμενικά είναι σε βάρος της Ελλάδας και αυτό το ξέρετε. Διεκδικείτε μέχρι εκεί που δεν απειλείται η γενική πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

«Εφιάλτης» του λαού είναι το κεφάλαιο

Γίνεται συζήτηση για το χρέος. Ο βρικόλακας για μας είναι το κεφάλαιο. Αυτό προκαλεί το χρέος. Και δυστυχώς, η όλη συζήτηση από τα κόμματα στην Ελλάδα είναι για το χρέος. Βεβαίως, στο όνομα του χρέους παίρνονται αντιλαϊκά μέτρα. Αλλά, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα, πρέπει να μιλήσουμε για το κεφάλαιο, που δημιουργεί το χρέος. Αυτό είναι ο πραγματικός βρικόλακας.

Αυτός είναι ο εφιάλτης του λαού. Αλλωστε, το χρέος όλοι θέλουν να το διευθετήσουν με διάφορους τρόπους. Γίνεται λόγος για το μάζεμα εσόδων. Κατ' αρχήν, σε συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς στην Ευρώπη και παγκόσμια, και οι φοροαπαλλαγές είναι νόμιμες σε ένα μεγάλο μέρος και η φοροδιαφυγή, και το χρέος.

Πήγατε με το εξής ατού στην Ευρωπαϊκή Ενωση: Φοροαπαλλαγές - τα τελευταία θα πω - νέα μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα νομικά πρόσωπα από το 24% στο 20%. Αυτό μειώνει ή δε μειώνει τα κρατικά έσοδα; Αλλο τώρα πού πάνε τα κρατικά έσοδα, έτσι κι αλλιώς δε θα πήγαιναν στο λαό. Ενώ η κυβέρνηση, σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία, σήκωνε τη σημαία του 40% για τα διανεμόμενα κέρδη στους μετόχους, στη φορολογία, τώρα το 40% το πήγε στο 21% και έχει δώσει μια αόριστη υπόσχεση ότι θα το πάει - δεν ξέρω πότε - στο 25%.

Φοροαπαλλάσσετε τα χρήματα που έρχονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την επάνοδο των καταθέσεων, και εδώ υπάρχει και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος - για να δούμε την εξυγίανση και τη διαφάνεια! - με το συμβολικό φόρο του 8%. Είναι απώλεια κρατικών εσόδων; Για τέσσερα ακόμα χρόνια δίνετε έκπτωση 50% στις επιχειρήσεις που κάνουν επενδύσεις στην έρευνα και στην τεχνολογία.

Δώσατε νέα φορολογικά προνόμια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Απαλλάσσετε από τη φορολογία αυτούς που έχουν σχέση με off shore εταιρείες, ακίνητα, αρκεί αυτά τα ακίνητα να είναι ακίνητα ναυτιλιακών εταιρειών. Επεκτείνατε τις δυνατότητες φοροαπαλλαγών στα εισαγόμενα κεφάλαια - σε αυτή τη φάση είναι κυρίως αραβικά - που θα έρθουν να αξιοποιήσουν ή να αγοράσουν την ακίνητη περιουσία. Η ακίνητη περιουσία δεν είναι μόνο οι ακτές, δεν είναι κάποια οικόπεδα. Θα έρθουν να αγοράσουν λιμάνια, αεροδρόμια, επιχειρήσεις, τη ΛΑΡΚΟ, την ΕΑΒ, την ΠΕΣΙΝΕ, τα Ναυπηγεία.

Δεν αναγνωρίζουμε ούτε ένα ευρώ από το χρέος

Επομένως, τι μας μιλάτε τώρα για έσοδα, έξοδα και για φοροδιαφυγή κ.λπ.; Φοροδιαφυγή και φοροαπαλλαγή είναι «νύχι - κρέας». Το κυριότερο, πέρα από τα προνόμια που δίνετε, είναι οι φοροαπαλλαγές, επειδή γίνεται πολλή συζήτηση για το χρέος.

Απ' αυτήν την άποψη, εμείς το χρέος δεν το διαχωρίζουμε σε χρέος που αναγνωρίζουμε και σε χρέος που δεν αναγνωρίζουμε. Θα κάνουμε τώρα ιεροεξεταστικές επιτροπές στη Βουλή; Τι να εξετάσουμε; Για εμάς όλο το χρέος το γέννησε το κεφάλαιο, το γέννησε ο ανταγωνισμός, το γέννησαν οι αντιπαραγωγικές δαπάνες, το γέννησαν τα επιθετικά εξοπλιστικά προγράμματα, το γέννησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το γέννησαν οι φοροαπαλλαγές κ.λπ.

Για εμάς είναι όλο παράνομο και ως τέτοιο πρέπει να θεωρηθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού και πρέπει να διαγράψει την ευθύνη του να συμβάλει στο χρέος τουλάχιστον στη συνείδησή του. Δεν αναγνωρίζουμε ούτε ένα ευρώ από αυτό που λέγεται χρέος. Ομως, η πάλη κατά του χρέους είναι δεμένη για εμάς με την πάλη κατά του κεφαλαίου».

Δεν πρόκειται να δώσουμε καμία συναίνεση

Στη δευτερολογία της, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα τόνισε:

«Στοιχείο υπευθυνότητας είναι να έχεις αντικειμενική πρόγνωση πού θα πάνε τα πράγματα, όχι με βάση τις επιθυμίες, αλλά με βάση τις πραγματικές εξελίξεις και με αφετηρία το πεδίο της οικονομίας. Εμείς δεν θα μιλήσουμε ούτε για εθνικές τραγωδίες, ούτε για καταστροφικές πορείες, πάνω απ' όλα γιατί έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό και στην ικανότητά του να κατακτήσει μέσα σ' αυτόν τον κυκεώνα της παραπληροφόρησης, του αποπροσανατολισμού και του ψεύδους, ένα ορισμένο επίπεδο πολιτικής συνείδησης.

Ποια είναι η πρόγνωσή μας; Τι λέμε τώρα, για να μπορείτε να μας ελέγξετε εάν έχουμε πέσει μέσα ή έξω: Αυτή η συμφωνία που έγινε και θα ολοκληρωθεί έτσι ή αλλιώς στις 24 ή 25 Μαρτίου, είναι μία συμφωνία η οποία δεν θα κρατήσει για πολύ. Είναι εύθραυστη, διότι οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις ανάμεσα στα κράτη και τις κυρίαρχες τάξεις - δεν μιλάμε για τους λαούς - είναι οξύτατες. Αυτό είναι το ένα.

Δεύτερον, γιατί αυτή η συμφωνία που έγινε, σε μεγάλο μέρος είναι συμφωνία πολιτική, δεν πατάει πάνω στις πραγματικές αντιφάσεις, αντιθέσεις, αντινομίες που έχει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν πρόκειται να καταργήσει ούτε τους ανταγωνισμούς, ούτε την αναρχία, ούτε τίποτα. Ηταν περισσότερο μία πολιτική απόφαση. Δεν πατάει στην οικονομική καπιταλιστική πραγματικότητα - δεν μιλάμε για σοσιαλισμό τώρα - ούτε πρόκειται να εξασφαλίσει ενιαία δημοσιονομική πολιτική, ενιαίους όρους δανεισμού, ενιαία επίπεδα χρέους, ενιαίους ρυθμούς ανάπτυξης, ενιαίους μισθούς. Αυτά είναι ασυμβίβαστα πράγματα με το χαρακτήρα της καπιταλιστικής οικονομίας, με την αναρχία που κυριαρχεί κλπ.

Επομένως, αυτήν την πλευρά πρέπει να τη λάβει υπόψη ο λαός, όχι για να διορθώσει αυτά που δεν διορθώνονται στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά για να καταλάβει ότι τα ιστορικά όρια - δεν λέω τα πολιτικά - του καπιταλιστικού συστήματος είναι συγκεκριμένα. Οι παραχωρήσεις που κάποτε αποσπούσαν οι λαοί, και στην Ελλάδα και αλλού, με τη δύναμη της πάλης, ή οι ελιγμοί που γίνονταν απέναντι στους λαούς, σήμερα δεν έχουν περιθώρια. Δεν είμαστε ούτε στην περίοδο του 1929-1931, ούτε στη δεκαετία του '70.

Στο έδαφος της πάλης για να αποτραπούν τα χειρότερα, δεν είναι μάταιος αυτός ο αγώνας. Αυτός ο αγώνας, όμως, θα γίνει μάταιος, αν οι λαοί της Ευρώπης - γιατί εδώ πια δεν είναι μόνο ελληνικό ζήτημα - μπουν ανάμεσα στις αντιθέσεις της Ελλάδας με τη Γερμανία, της Γερμανίας με τη Γαλλία. Πολύ περισσότερο, δεν είναι πατριωτικό καθήκον να σταθείς στο πλευρό της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης που διαπραγματεύεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Εμείς δεν πρόκειται να δώσουμε καμία συναίνεση. Δεν πρόκειται για εθνική τραγωδία, πρόκειται για τραγωδία των λαών και, από αυτή την άποψη, καμία συστράτευση ούτε με την αστική τάξη της χώρας μας εναντίον της αστικής τάξης της κυρίας Μέρκελ, ούτε με τη συστράτευση στην ελληνική κυβέρνηση εναντίον της κυρίας Μέρκελ. Ο αγώνας και σε εθνικό επίπεδο και σε ευρωπαϊκό αποκτά βαρύνουσα σημασία, αλλά οριοθετείται σε μία πολύ βαθιά αντιπαράθεση με ταξικά κριτήρια».