Αναπλάσεις για το κεφάλαιο

Τα σχέδια που παρουσίασε προχτές η κυβέρνηση για τις αναπλάσεις στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και οι δηλώσεις του δημάρχου Αθήνας για το ίδιο θέμα, αντανακλούν ένα μοντέλο «αναβάθμισης» που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. 

Συγκεκριμένα, σχεδιάζουν: Αναπλάσεις και πολεοδομικές παρεμβάσεις, που θα γεμίσουν με νέο ζεστό χρήμα τα ταμεία των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών και θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο το κόστος των χρήσεων γης, της κατοικίας και των διαφόρων υπηρεσιών. 

Μετατροπή της σε τουριστική περιοχή, με ολοήμερη και 7ήμερη λειτουργία των καταστημάτων, δηλαδή ακόμη ένα χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων και στα μικρομάγαζα που θα αναγκαστούν να κλείσουν προς όφελος των μεγαλοκαταστημάτων. 

Περιορισμός των διαδηλώσεων και ένταση της καταστολής, για να επιβάλουν την υποταγή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στον πόλεμο που τους έχουν κηρύξει το κεφάλαιο και οι πολιτικές δυνάμεις που το υπηρετούν.

Ολο το προηγούμενο διάστημα, σε διάφορες περιοχές του κέντρου, έγινε μεγάλος αριθμός αγοραπωλησιών ακινήτων. 

Επιχειρηματικοί κολοσσοί αγόρασαν κοψοχρονιά φιλέτα γης, προκειμένου να θησαυρίζουν στο άμεσο μέλλον. 

Αγόρασαν γη απαξιωμένη, καθώς κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές το μόνο που επιφύλαξαν εκεί για τις λαϊκές οικογένειες που την κατοικούσαν είναι έλλειψη υποδομών και συνολική υποβάθμιση. Και βασικό προωθητικό ρόλο σε αυτά τα επιχειρηματικά παιχνίδια παίζουν τα κατά καιρούς κυβερνητικά σχέδια, που παρουσιάζονται με την ταμπέλα της αναβάθμισης, αποκρύπτοντας, βέβαια, το ποιος θα ωφεληθεί, για ποιον θα δαπανηθεί άφθονο χρήμα από τον προϋπολογισμό που πληρώνει ο λαός. 

Στην ουσία, η αναβάθμιση, για την οποία μιλούν, εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα των πολυεθνικών.

Δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιούν τη λέξη «αναβάθμιση του ιστορικού κέντρου», όταν μιλούν για απομάκρυνση των μεταναστών, για απομάκρυνση του ΟΚΑΝΑ, για αντιμετώπιση του «παρεμπορίου». 

Αν ήθελαν να αντιμετωπίσουν σε φιλολαϊκή κατεύθυνση το πρόβλημα των μεταναστών, δε θα εφάρμοζαν τον Κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ, ούτε τις υπόλοιπες συμφωνίες και αποφάσεις της ΕΕ, που είναι η αιτία του εγκλωβισμού δεκάδων χιλιάδων μεταναστών στην Αθήνα, εκατοντάδων χιλιάδων σε όλη την Ελλάδα, ενώ θέλουν να πάνε σε άλλη χώρα της ΕΕ. 

Αν ήθελαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των ναρκωτικών, θα έπαιρναν μέτρα για την πλήρη απεξάρτηση και επανένταξη των χρηστών και όχι για τη μεταφορά της εξάρτησης και του ΟΚΑΝΑ στα νοσοκομεία. 

Αν ήθελαν να αντιμετωπίσουν το «παρεμπόριο», θα έρχονταν σε σύγκρουση με τις μεγάλες εισαγωγικές και μεταφορικές εταιρείες, θα στήριζαν τους μικρέμπορους και μικροεπαγγελματίες και δε θα τους οδηγούσαν στον αφανισμό με χίλιους δυο τρόπους.

Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι γυναίκες, η νεολαία των λαϊκών στρωμάτων της Αθήνας δεν πρέπει να παγιδευτούν στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και του δημάρχου της. 

Πρέπει να παλέψουν στην κατεύθυνση της συγκρότησης της δικής τους κοινωνικής, λαϊκής συμμαχίας. 

Να αγωνιστούν για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής κεφαλαίου, κυβέρνησης και τρόικας, για μιαν άλλη ανάπτυξη της πόλης, στο πλαίσιο ενός συνολικού φιλολαϊκού σχεδιασμού της χώρας που θα έχει ως κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους και όχι την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.