Σε ένα αντιδραστικό ντελίριο επιδίδονται το τελευταίο διάστημα τα αστικά ΜΜΕ και οι εκπρόσωποι των κομμάτων της πλουτοκρατίας, βάζοντας στο στόχαστρο το εργατικό λαϊκό κίνημα και το ίδιο το δικαίωμα του λαού να παλεύει ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τους νόμους που υπηρετούν το κεφάλαιο. Ολοι, μ' ένα στόμα, λοιδορούν, βρίζουν, συκοφαντούν και απειλούν με καταστολή τους αγώνες που οργανώνoυν φορείς και συνδικάτα, για να εμποδίσουν την εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων και να αποτρέψουν τα καινούργια που έρχονται. Για να αλλάξουν οι αντιλαϊκοί συσχετισμοί, να διεκδικήσει ο λαός το δίκιο του και να το επιβάλει.
Με μόνιμη επωδό ότι η γενικευμένη λαϊκή ανυπακοή καλλιεργεί τη «ανομία» και βάζει σε κίνδυνο τη «δημοκρατία», στελέχη της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, μαζί με τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, απαιτούν να επιβληθεί το «νόμος και τάξη». Από τα τηλεπαράθυρα και με τις επίσημες δηλώσεις τους, χαρακτηρίζουν «ανομία» τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια σε νόμους και ρυθμίσεις που τσεκουρώνουν τα δικαιώματά τους, με σκοπό να μην ψηφιστούν, να αποσυρθούν, να μην εφαρμοστούν ή να ανατραπούν.
Στον αντίποδα, θεωρούν απόλυτα «νόμιμο» εννιά στις δέκα απεργίες να κρίνονται από την ταξική Δικαιοσύνη παράνομες και καταχρηστικές, εργοδότες που βαρύνονται με θανατηφόρα εγκλήματα στους τόπους δουλειάς να παραμένουν ατιμώρητοι, μεγαλοεπιχειρήσεις να απασχολούν συλλήβδην ανασφάλιστους εργαζόμενους και να ασκούν πραγματική βία πίσω από τις κλειστές πόρτες των εργοστασίων.
Για το αστικό πολιτικό σύστημα «νόμιμο» είναι οι εφοπλιστές και τα άλλα παράσιτα να χρωστούν δισ. ευρώ στο κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία και την ίδια ώρα η κυβέρνηση να φέρνει νόμους που χαρίζουν 24 δισ. από οφειλές επιχειρήσεων, ή να νομοθετεί τη γενικευμένη απαλλαγή των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές. Θεωρούν, όμως, «ανομία» τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια σε νόμους που αυξάνουν τις ώρες εργασίας, μειώνουν τους μισθούς, βαθαίνουν την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας, μετατρέπουν τις θάλασσες σε τσιφλίκι των εφοπλιστών και βυθίζουν την εργατική λαϊκή οικογένεια πιο βαθιά στη φτώχεια.
Στην κορύφωση της υποκρισίας, καλούν όποιον αισθάνεται ότι θίγεται από τα αντιλαϊκά μέτρα, είτε να κάτσει στα αυγά του, αφού «ο νόμος είναι νόμος», είτε να εκφράσει την αντίρρησή του μέσα στα όρια που προβλέπει το θεσμικό πλαίσιο που έφτιαξε το αστικό πολιτικό σύστημα, για να θωρακίσει τα συμφέροντά του. Για να θωρακίσει, δηλαδή, τους αντιλαϊκούς του νόμους!
Κρύβουν από το λαό ότι το δίκιο σε κανένα κοινωνικό και οικονομικό σύστημα δεν είναι αταξικό και πως η διαμόρφωσή του είναι κάθε φορά ζήτημα συσχετισμών. Σε τελική ανάλυση, αυτό που προσπαθούν να αποτρέψουν είναι η πάλη του λαού, δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας, να αλλάξει τους συσχετισμούς προς όφελός του και να διαμορφώσει το δίκιο με βάση τα δικά τους συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου