Λίγες μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2009, το ΠΑΣΟΚ σκόπιμα επικέντρωσε την αντιπαράθεση με τη ΝΔ στο θέμα του ελλείμματος, αφήνοντας υπονοούμενα ότι αυτό ήταν μεγαλύτερο απ' όσο το παρουσίαζε η προηγούμενη, συνένοχη στο χτύπημα του λαού, κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ προπαγάνδιζε το αντιλαϊκό του πρόγραμμα και, ταυτόχρονα, αναζητούσε το κατάλληλο άλλοθι για να το υλοποιήσει εξ ολοκλήρου, με τους μικρότερους δυνατούς κραδασμούς.
Σαν κόμμα της πλουτοκρατίας, είχε γραμμένες στα κιτάπια του τις ανατροπές που νομοθέτησε λίγους μήνες μετά στο Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά, στην Υγεία και την Παιδεία, σε όλους τους τομείς που σχετίζονται με τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και, άρα, με την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα και το ψήφισε το Μάη του 2010 δεν ήταν παρά το εργαλείο που αναζητούσε για να προωθήσει στο μικρότερο δυνατό χρόνο τα πιο βάρβαρα μέτρα που γνώρισε ο λαός, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οπως αποδείχτηκε, το ΠΑΣΟΚ ήρθε «διαβασμένο» στην κυβερνητική εξουσία. Κινδυνολόγησε με το ύψος του ελλείμματος, το οποίο λίγες βδομάδες μετά τις εκλογές παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στα επιτελεία της ΕΕ πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με αυτό που δινόταν προεκλογικά. Εκεί πάνω πάτησε η προπαγάνδα της επικείμενης πτώχευσης, σαν πιθανό ενδεχόμενο εξαιτίας του μεγάλου ελλείμματος και του υπέρογκου δημόσιου χρέους. Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα, η κυβέρνηση προσπάθησε να παρουσιάσει την προσφυγή στην τρόικα και το μνημόνιο σαν επιτυχία, που έσωσε, δήθεν, τη χώρα από τη χρεοκοπία.
Οτι ακολούθησε απέδειξε ότι το χρέος και τα ελλείμματα ήταν ο φερετζές, για να περάσουν τα μέτρα που χτυπάνε στην καρδιά τα δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων και διευκολύνουν την παραπέρα μονοπώληση στρατηγικών τομέων της παραγωγής. Η κυβέρνηση ποτέ δεν έκρυψε ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ ήταν και παραμένουν οι βασικοί της σύμμαχοι στον πόλεμο που κήρυξε για λογαριασμό της πλουτοκρατίας στους εργαζόμενους και το λαό. Το γεγονός, εξάλλου, ότι στο μηχανισμό δανειοδότησης, που σχηματίστηκε τελικά με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ, συμμετέχει και το ΔΝΤ, δείχνει πως είναι στρατηγική επιλογή των ευρωενωσιακών μονοπωλίων να βάλουν στο παιχνίδι της αντιμετώπισης της κρίσης σε βάρος των λαών το διεθνή ιμπεριαλιστικό Οργανισμό.
Ολαός θα χάσει πολύτιμο χρόνο από την οργάνωση της αντεπίθεσης, αν εγκλωβιστεί σε ψευτοδιλήμματα για το αν η βάρβαρη πολιτική που βιώνει στο πετσί του είναι επιβεβλημένη από το ΔΝΤ, αν η ΕΕ είναι «καλύτερη» από το Διεθνές Ταμείο, ή αν η κυβέρνηση είναι δέσμια των αποφάσεων της τρόικας. Κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου υπηρετούν ενιαία τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.
Γι' αυτό συμφωνούν απόλυτα στα μέτρα που προωθούνται σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, με μνημόνιο ή χωρίς, προκειμένου να γίνεται φτηνότερη η εργατική δύναμη και να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Ο λαός δεν έχει άλλο δρόμο από το αντιτάξει στην πολιτική τους τη δική του στρατηγική.
Πάλη για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες, πρέπει να είναι η απάντηση σε όσους προσπαθούν να πείσουν το λαό να υποταχθεί, ή να διαλέξει ιμπεριαλιστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου