Αποδέσμευση ρήξης και λαϊκής εξουσίας ή διαχείρισης και αστικής «διευθέτησης»;

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Υπάρχει ο "κακός" καπιταλισμός, είναι ο καπιταλισμός εκτός της ΕΕ.Αλλά υπάρχει και ο "καλός" καπιταλισμός, είναι ο καπιταλισμός εντός της ΕΕ».

Κάπως έτσι θα μπορούσε να αποδοθεί το ιδεοληπτικό «σύννεφο» όσον αφορά τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, που μέσα από διάφορα σχήματα (σ.σ.: «το κόστος της παραμονής μικρότερο από το κόστος της αποχώρησης», «καλύτερα μέσα παρά έξω» κλπ.) που προώθησε και μέσω της πολιτικής της πυγμής επέβαλε η άρχουσα τάξη για περίπου τρεις δεκαετίες στη χώρα.

Σήμερα, όμως, που το μοντέλο της ΕΕ ξεθωριάζει στα μάτια και στη συνείδηση όλο και περισσότερων Ελλήνων, ορισμένοι υπηρετούν το ίδιο σχήμα φροντίζοντας να το... αναποδογυρίζουν:

«Υπάρχει ο "κακός" καπιταλισμός, ο καπιταλισμός εντός της ΕΕ. Αλλά - λένε - υπάρχει και ο "καλός" καπιταλισμός, ο καπιταλισμός εκτός της ΕΕ»!

*

Και στις δυο εκδοχές - όψεις του ίδιου νομίσματος της καπιταλιστικής ομηρίας του τόπου, βασικοί συμπαραστάτες της πλουτοκρατίας στη διαμόρφωση αυταπατών και ψευδαισθήσεων στο λαό είναι

φορείς, κόμματα, ομάδες και άτομα εγνωσμένης πείρας στη μετάγγιση του οπορτουνισμού στο λαϊκό κίνημα.

Στους παραπάνω που εμφανίζονται σαν να «είδαν το φως τους» και ποζάρουν με την αυταρέσκεια του όψιμου πολέμιου (!) της ΕΕ συνωθούνται αρκετοί μάλιστα εξ' αυτών που, από ηγετικές θέσεις,

τριάντα ολόκληρα χρόνια είναι φορείς του αξιώματος περί της «ΕΕ των λαών», θυμιατίζουν την «ΕΕ - αντίπαλο δέος των ΗΠΑ», που δεν υπάρχει ευρωενωσιακό πανηγύρι - από τη συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι την ΟΝΕ και το ευρώ - στο οποίο να μην παίρνουν μέρος «πρωτοπανηγυριώτη» και που μονίμως διακινούν τις γνωστές «ατάκες» για το «δογματικό» ΚΚΕ, το οποίο, κατά τις ευγενικές τους διατυπώσεις, είναι «αυτιστικά κολλημένο» στη θέση του για την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ...

***

Το ΚΚΕ κινείται σταθερά στον αντίποδα του καιροσκοπισμού. Το «όπου φυσάει ο άνεμος» πολλές φορές διεκδίκησε «αντισυστημικό» προσωπείο, αλλά πάντα οι μάσκες πέφτουν.

*

Το ΚΚΕ, όπως αρνιόταν την είσοδο και την υπαγωγή της Ελλάδας (όπως και κάθε άλλης χώρας) στην ΕΕ όχι από τη σκοπιά εκείνων των μερίδων της άρχουσας τάξης που έχασαν από αυτή την εξέλιξη, αλλά από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων,

έτσι και σήμερα και πάντα μιλά και παλεύει για την αποδέσμευση από την ΕΕ από τη σκοπιά του λαού και όχι από την πλευρά εκείνων των τμημάτων της ολιγαρχίας που θα ήθελαν ενδεχομένως την απεμπλοκή τους από τον αρνητικό για αυτές συσχετισμό στο εσωτερικό της ΕΕ, ειδικά στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης.

*

Με άλλα λόγια:

Η λυδία λίθος που αποκαλύπτει ότι η επίκληση των συμφερόντων του λαού, όσον αφορά την αποδέσμευση από την ΕΕ, δεν γίνεται προσχηματικά, με στόχο μια «καλύτερη διαχείριση» του καπιταλισμού (που θα συνεχίσει φυσικά να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους, όπως συμβαίνει στην εκτός ΕΕ Τουρκία ή στην εκτός ΕΕ Νορβηγία),

είναι η απάντηση στο ερώτημα:

*

Πάλη για την αντικαπιταλιστική προοπτική της Ελλάδας ή προώθηση μιας νέας αστικής αναδιάταξης έναντι μιας μόνο μορφής και συγκεκριμένα της (πάλαι ποτέ) ευρωενωσιακής «καπιταλιστικής ολοκλήρωσης»;

Ρήξη με την ΕΕ με τους όρους του λαού, δηλαδή με λαϊκή εξουσία ή ενδοκαπιταλιστική διευθέτηση, δηλαδή «ρήξη» με όρους διευκόλυνσης της αστικής εξουσίας;

*

Στην πρώτη περίπτωση, ο αγώνας για την αποδέσμευση είναι επίκαιρος όσο ποτέ, γιατί αποτελεί κομμάτι του αγώνα για την επίλυση της βασικής αντίθεσης της εποχής μας που περικλείεται στο δίλημμα: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;».

Στη δεύτερη περίπτωση τα περί «αποδέσμευσης» από την ΕΕ υπηρετούν τη «φιλολαϊκή» προοπτική, όσο ακριβώς τα υπηρέτησε και το αντίστοιχο της αποχώρησης του «εθνάρχη» Καραμανλή από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ...