Την ώρα της κρίσης

Εμπλοκή: Την ώρα που όλα τα στοιχεία έδειχναν ότι οι άνθρωποι δεν έχουνε φράγκα στην τσέπη, γι' αυτό δεν ψωνίζουν, βγήκε ο γνωστός Μίχαλος, των μεγαλεμπόρων, να καταγγείλει όσους διαδηλώνουν, ως αιτία για τα κεσάτια στην αγορά. Ανάγκασε έτσι ως και τον Πρετεντέρη του MEGA να ζητήσει να του πει μία απεργία για την οποία να μην έχουν διαμαρτυρηθεί οι έμποροι.

Προς στιγμήν, ο εκπρόσωπος των μεγαλεμπόρων φάνηκε να τα χάνει, αλλά ήδη είχε σώσει την παρτίδα ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στην ΕΘΕΛ που δήλωσε ότι δεν μοιάζει με τους άλλους, αλλά εδώ και 15 χρόνια ζητάει αυτά που σήμερα αποφασίζει η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα ο Μίχαλος να αρπάξει την ευκαιρία και να τον χαρακτηρίσει «Εφιάλτη» για τους εργαζόμενους.

Ολοι μαζί προσπέρασαν έτσι το πολύ απλό πρόβλημα: Οτι στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης, στον καιρό που το μεγάλο κεφάλαιο απειλεί να εξαφανίσει από το χάρτη και εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους, τελικά κάποιοι πρέπει να αποφασίσουν με ποιον είναι, ενάντια σε ποιον.

Ο εκπρόσωπος των μεγαλεμπόρων έκανε καθαρό ότι στηρίζει την κυβερνητική πολιτική, αλλά διαφωνεί με πλευρές της.

Ο πρόεδρος των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ έκανε καθαρό ότι στηρίζει την κυβερνητική πολιτική, αλλά διαφωνεί με πλευρές της.

Και οι δυο έκαναν καθαρό ότι η λύση δεν είναι στο δρόμο της ανατροπής.

Και οι δυο εμπαίζουν και την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους.

Οσο οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν σβάρνα τους εργατοπατέρες, τόσο και οι αυτοαπασχολούμενοι πρέπει να αφαιρέσουν από τους δικούς τους «εκπροσώπους» το δικαίωμα να μιλούν γι' αυτούς.

Μαζί με τον Πρετεντέρη (τον όποιο «Πρετεντέρη» του αστικού Τύπου) όλοι μαζί κρύβουν το γεγονός ότι η κρίση είναι καπιταλιστική, ότι όσο και να ψάχνουνε λύση δεν πρόκειται να βρεθεί σε όφελος των εργαζομένων, αλλά αντίθετα κάθε μέτρο που θα παίρνεται, δεν μπορεί παρά να στοχεύει στην όλο και πιο φτηνή εργατική δύναμη, στην όσο το δυνατό μεγαλύτερη προσπάθεια διάσωσης του κεφαλαίου από την κρίση και δημιουργίας συνθηκών για ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της κερδοφορίας του.

Ολοι μαζί κρύβουν το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε μία ανάλυση που να μη δείχνει αυτό που ήδη καταντά αυτονόητο: Οτι ο καπιταλισμός περνά μια από τις πλέον βαθιές κρίσεις του. Οτι η αναγκαστική μεγέθυνση των μονοπωλίων οδηγεί στην εξαφάνιση τους μικρότερους, αλλά και ότι μπορεί να οδηγεί στην εξαφάνιση ακόμα και ισχυρούς καπιταλιστές.

Ολοι μαζί στρέφουνε τη μια μερίδα του πληθυσμού απέναντι στην άλλη, κρατώντας στο απυρόβλητο το μονοπωλιακό κεφάλαιο.

Ολοι μαζί προσπερνάνε τις τοποθετήσεις του ΚΚΕ μέσα στη Βουλή τους. Τις εξαφανίζουν, για την ακρίβεια. Εξαφανίζουν την ανάλυση που με στοιχεία αποδεικνύει πως αυτό το σύστημα έφαγε τα ψωμιά του, αυτό το σύστημα είναι καιρός να αντικατασταθεί από το ιστορικά ανώτερό του, ένα σύστημα όπου ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος θα ανήκει σ' αυτούς που τον παράγουν.

Εξαφανίζουν την ιστορική ανάγκη ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, για να περάσουν σα μονόδρομο την όλο και πιο βαθιά υποταγή των εργατών στις επιδιώξεις του κεφαλαίου.

Μα, όσο κι αν το προσπαθούν, όπως ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή, έτσι και στο σκοτάδι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η λύση δε θα έρθει με διαχείριση της κρίσης, αλλά με αποκατάσταση της φυσικής φοράς των πραγμάτων. Αυτή είναι η ανατροπή που έχει ανάγκη ο κόσμος όλος. Αυτή είναι η ανατροπή για την οποία πρέπει να συγκεντρωθούν δυνάμεις. Σ' αυτήν την ανατροπή καλεί το ΚΚΕ. Γι' αυτήν την ανατροπή δουλεύουν οι ταξικές δυνάμεις. Αυτήν την ανατροπή πασχίζουν να εμποδίσουν διάφοροι, που, με μανδύα δήθεν «αντικαπιταλιστικό», ζητάνε να μαντρωθεί ξανά η εργατική τάξη στο σοσιαλδημοκρατικό μαντρί.

***

Η «Αριστερά» του ΠΑΣΟΚ στο πρόσωπο του Κουβέλη ανακάλυψε ότι η κυβέρνηση αποφασίζει ερήμην του Κοινοβουλίου.

Ο «Δρόμος» του Αλαβάνου, με υπογραφή του γνωστού «Ρούντι», ανακάλυψε ότι το ΠΑΜΕ δεν είναι αρκούντως αντικαπιταλιστικό.

Οι πρώτοι έχουν δηλώσει με πάμπολλους τρόπους πρόθυμοι να συνδράμουν στην προοδευτική διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης.

Οι δεύτεροι έχουν δηλώσει με πάμπολλους τρόπους την προσφορά τους να συνδράμουν στην αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου.

Αμφότεροι προέρχονται από την ίδια μήτρα, αυτήν του οπορτουνισμού κόντρα στο ΚΚΕ.

Είναι η ίδια μήτρα που οδήγησε τα ΕΑΑΚ της «Ανταρσύας» να γκρεμίσουν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το μνημείο για την Σωτηρία Βασιλακοπούλου, καθώς τους ενοχλούσε, όπως και τα αφεντικά, η συντρόφισσα - σύμβολο της απόφασης των φοιτητών να δίνουν τη μάχη μαζί με τους εργάτες γονείς τους.

***

Την ώρα της κρίσης δεν πάει απλά ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Την ώρα της κρίσης πράγματι ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι, κι εκείνη την ώρα προσφέρονται στους εργάτες πλείστα παραδείγματα για να μπορέσουν να κάνουν τις επιλογές τους.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ