ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...

Το έλλογο, το άλογο και ο δεξιός ραγιαδισμός

ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ του Ηλία Μαγκλίνη στην «Καθημερινή» της 17ης Νοέμβρη: «Σοβαρό πρόβλημα» της Ελλάδας, γράφει εκεί ο αρθρογράφος, είναι, μεταξύ των άλλων, ότι στη χώρα αυτή υπάρχει «μία Αριστερά παράλογη, που συμβάλλει στη χειροτέρευση της κατάστασης. Η ελληνική Αριστερά έχει παραμείνει στη δεκαετία του '70, είναι η πιο αναχρονιστική Αριστερά της Ευρώπης»! Δικαίως, λοιπόν, ο αρθρογράφος, και μαζί του σύσσωμος ο ελληνικός αστισμός, αναζητά μία «έλλογη Αριστερά» που θα βοηθήσει την αστική τάξη να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Ειλικρινά τρομαγμένος από τη διαπίστωση του κομμουνιστικού μου παραλογισμού και ενός αναχρονισμού που με κρατά δέσμιο της νεότητάς μου, καθηλωμένο στα χρόνια του '70, έστρεψα ευθύς το βλέμμα στο χώρο της «λογικής και σύγχρονης Δεξιάς». Κοίταξα το Δελτίο Καθαρών Δανειακών Αναγκών της Κεντρικής Κυβέρνησης που εξέδωσε η Τράπεζα της Ελλάδας για τον Οκτώβρη του 2010.

***

ΕΚΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ τα παρακάτω «λογικά»: Μετά από δώδεκα μήνες αστικής σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης «συναγερμού», τα δημοσιονομικά έσοδα του δεκαμήνου του 2010 αυξήθηκαν κατά 1.260 δισ. ευρώ, δηλαδή σε ποσοστό 3,24%, το οποίο, αν συνυπολογίσουμε τον πληθωρισμό, αντικατοπτρίζει ΜΕΙΩΣΗ των φορολογικών εσόδων της τάξης του 2%! Πολύ «λογική» εξέλιξη σε μία χώρα όπου η από όλες τις πλευρές ομολογούμενη «παραοικονομία» (η φοροαπαλλαγή, φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή ή όπως αλλιώς) της άρχουσας τάξης ανέρχεται σε 30 ως 40% του ΑΕΠ (του επιπέδου των 70 δισ. και πάνω)! Αν, δε, σκεφτούμε ότι η όποια είσπραξη φορολογικών εσόδων στηρίζεται σε έμμεσους φόρους - επαχθείς για το φτωχό, ασήμαντους για τον πλούσιο - σε υπερφορολόγηση της μισθωτής εργασίας και σε «αρπαχτές» τύπου «περαίωσης» - εκβιαστικές για τον φτωχό, απαλλακτικές για τον μεγαλοφοροφυγά - τότε μπορούμε να φανταστούμε το μέγεθος της άμεσης φορολογικής ελάφρυνσης της άρχουσας τάξης σε αυτούς τους μήνες της κρίσης.

***

ΠΡΟΦΑΝΩΣ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ των φορολογικών βαρών υπέρ των πλουσίων και κατά των φτωχών αποτελεί καίριο συστατικό της αστικής πρότασης για «έξοδο από την κρίση» και αναπόσπαστο μέρος της «λογικής» του 2010 - η αντίστοιχη «αναχρονιστική» της δεκαετίας του '70 δεν ήταν ίσως τόσο προχωρημένη... Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε άλλα εξαιρετικά στοιχεία «λογικής» στην οικονομική και κοινωνική πολιτική της άρχουσας τάξης: Το μεικτό εισόδημα των 8 ή των 10.000 ευρώ του συνταξιούχου διασαλεύει και απειλεί το αστικό οικονομικό σύστημα, το εισόδημα των 25.000 μεικτών ευθέως το υπονομεύει ενώ τυχόν εισόδημα των 40.000 μεικτών απροκάλυπτα το καταστρέφει... Τα 78 δισεκατομμύρια που ως τώρα έχουν ριχθεί στον αδηφάγο καιάδα του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος, τα 50 ίσως δισεκατομμύρια των πολυποίκιλων ενισχύσεων προς εργοδότες, εργολάβους, προμηθευτές και κάθε είδους επιχειρηματίες ούτε καν αναφέρονται ως πηγή παραγωγής ελλείμματος και προφανώς θεωρείται ότι μάλλον καλό κάνουν στην οικονομία. Λογικός παραλογισμός ή μήπως καπιταλιστική αδηφάγος πλεονεξία...

***

ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ότι η λογική την οποία ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» επικαλείται είναι άμεσα εξαρτημένη από το Θεό στον οποίο έκαστος πιστεύει. Στο βωμό δε του καπιταλισμού φαίνεται πως έχουν πέραση οι α-νοησίες, οι προκλητικές «διαπιστώσεις», οφθαλμοφανώς άλογες και παράλογες σε όποιον δεν τις βλέπει μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των ταξικών συμφερόντων του καπιταλισμού...

Του Γιώργου ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ*
*Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι καθηγητής Ιστορίας στο ΑΠΘ