ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ, Αντιμέτωπη με τη διαρκή «φθορά» των παραγωγικών δραστηριοτήτων.

Η ΕΑΒ είναι ένας απ' τους ελάχιστους
κατασκευαστές «F16» στον κόσμο

   Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), μια απ' τις σημαντικότερες επιχειρήσεις της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας και ιδιαίτερα της αεροπορικής, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια διαρκή και συνειδητή φθορά της παραγωγικής της δραστηριότητας, που διαχρονικά ακολουθούν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. 

H εκφρασμένη βούληση της κυβέρνησης να επιταχύνει την παράδοση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας στα πολυεθνικά μονοπώλια, με την έναρξη της διαδικασίας εξεύρεσης «συμβούλου αποκρατικοποίησης», δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία». 

Αντιθέτως, πρόκειται για τη συνέχεια της πολιτικής εκείνης που θέλει τους στρατηγικούς τομείς της αμυντικής βιομηχανίας να παραδίδονται βορά στο μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου. 

Αυτό μεταφράζεται με εγκατάλειψη σημαντικών κλάδων της βιομηχανικής δραστηριότητας της ΕΑΒ και την αντίστοιχη μονόπλευρη ανάπτυξη τομέων που εξασφαλίζουν περισσότερα κέρδη στους μονοπωλιακούς ομίλους με τους οποίους συνεργάζεται, όπως και την ανάληψη έργων «φασόν» από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες του χώρου, αυξάνοντας έτσι την εξάρτηση από τα πολυεθνικά μονοπώλια της πολεμικής βιομηχανίας.

Οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, η άρνηση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε απαραίτητες προσλήψεις, η μαζική είσοδος των εργολάβων, η συστηματική απαξίωση με την απώλεια τεχνογνωσίας λόγω συνταξιοδότησης των εργαζομένων, η πορεία συρρίκνωσης των παραγωγικών δραστηριοτήτων είναι ορισμένες μόνο απ' τις συνέπειες της αλλαγής του προσανατολισμού στο χαρακτήρα και το ρόλο της ΕΑΒ. 

Ταυτόχρονα, όλο αυτό το πλαίσιο συνδέεται άμεσα και με τη συνολική πρόσδεση της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και τα σχέδια ενιαίας ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας. Συνδέεται με την πολιτική απαξίωσης και εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στα ιμπεριαλιστικά κέντρα που προωθεί η άρχουσα τάξη με γνώμονα την εξυπηρέτηση της δικής της θέσης στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό. Τα παραπάνω καθιστούν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη αποδέσμευσης της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, έτσι ώστε η αμυντική βιομηχανία να αναπτυχθεί προς όφελος του λαού και για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών άμυνας της χώρας και όχι με γνώμονα τα κέρδη και τα συμφέροντα των πολυεθνικών ομίλων που λυμαίνονται την πολεμική βιομηχανία.

Από τη δεκαετία του '80 η ΕΑΒ είχε τη δυνατότητα κατασκευής ανεμογεννητριών...

Το ΚΚΕ, κατά καιρούς, έχει επανειλημμένα μιλήσει για την αμυντική βιομηχανία της χώρας και ειδικά για την ΕΑΒ. Υπενθυμίζουμε πως στη διάρκεια της περασμένης βδομάδας υπήρξε συνάντηση αντιπροσωπείας της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, με το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΑΒ, ενώ λίγες μέρες αργότερα το ΚΚΕ κατέθεσε Επίκαιρη Ερώτηση προς τον υπουργό Εθνικής Αμυνας για την ΕΑΒ.

Ο «Ρ», σήμερα, επιχειρεί να αναδείξει την κατάσταση που επικρατεί στην ΕΑΒ. Μιλήσαμε με τον Χρήστο Ζυγογιάννη, γραμματέα της Κομματικής Οργάνωσης ΕΑΒ του ΚΚΕ, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στην ΕΑΒ και τον Ηλία Κατσούλα, εργαζόμενο στην ΕΑΒ και γραμματέα του Συνδικάτου Μετάλλου Βοιωτίας και μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ στην επαρχία Θήβας.

Δεξιά ο Χρ. Ζυγογιάννης, αριστερά ο Η. Κατσούλας

Υψηλή τεχνογνωσία και συνειδητή υποβάθμιση

Η ΕΑΒ ιδρύθηκε το 1975. Οπως η ίδια η εταιρεία αναφέρει στο εταιρικό της προφίλ, κύρια αποστολή της ήταν η «παροχή υπηρεσιών και προϊόντων προς υποστήριξη των πτητικών μέσων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων». Η εταιρεία επισκευάζει το σύνολο των αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά επίσης αναλαμβάνει τα ελικόπτερα του Λιμενικού και του Στρατού Ξηράς, καθώς και τα πυροσβεστικά αεροσκάφη. Επιπλέον, έχει τη δυνατότητα ανάπτυξης, σχεδίασης και κατασκευής ηλεκτρονικών, οπτικοηλεκτρονικών και τηλεπικοινωνιακών προϊόντων για στρατιωτική, αλλά και πολιτική χρήση (π.χ. κρυπτοφωνικές συσκευές και πομποδέκτες).

Η δραστηριότητά της δεν περιορίζεται εκεί, αλλά απλώνεται και στις αεροκατασκευές: «Τόσο στην πολιτική όσο και στην πολεμική βιομηχανία η τεχνογνωσία της ΕΑΒ είναι εξαιρετικά σημαντική», εξηγεί ο Η. Κατσούλας. Για παράδειγμα, κατασκευάζει πόρτες αεροσκαφών για λογαριασμό μεγάλων εταιρειών (π.χ. της AIRBUS). Εχει τη δυνατότητα εργοστασιακής συντήρησης κινητήρων όπως ο «Τ56» και ο «Μ53», αποτελώντας ένα απ' τα λίγα εξουσιοδοτημένα κέντρα στον κόσμο, αλλά και κινητήρες των πολεμικών αεροσκαφών «F16», «F110» και «F129». «Είναι από τους λίγους κατασκευαστές στον κόσμο του "F16" και φτιάχνει το 1/3 του αεροσκάφους, ενώ αντίστοιχα κατασκευάζει μεγάλο μέρος του μεταγωγικού "C130J"», μας λέει ο Χρ. Ζυγογιάννης. Εξαιρετική σημασία έχει και το γεγονός ότι στην ΕΑΒ λειτουργεί εκπαιδευτικό κέντρο τεχνικής εκπαίδευσης, το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα να διατηρείται ένα υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας. «Από τότε που η ΕΑΒ ανέλαβε την επισκευή των πυροσβεστικών πτητικών μέσων, υπάρχει 100% ετοιμότητα και κάλυψη», μας εξηγεί ο Χρ. Ζυγογιάννης, αναδεικνύοντας τις τεράστιες δυνατότητες.

Σε αυτό το πλαίσιο έχει αναπτυχθεί ξεχωριστός τομέας έρευνας και ανάπτυξης. Μας λέει ο Χρ. Ζυγογιάννης: «Προς τα τέλη της δεκαετίας του '80, η ΕΑΒ είχε τη δυνατότητα να αναπτύξει δικό της μη επανδρωμένο αεροσκάφος (RPV) και στα μέσα της δεκαετίας του 2000 δικό της σύστημα αντιμέτρων (σ.σ.: ειδικό σύστημα στα αεροσκάφη). Ειδικά το τελευταίο είχε δοκιμαστεί με επιτυχία. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν προχώρησε, διότι δεν άφησαν τα διεθνή μονοπώλια του κλάδου την ΕΑΒ να αναπτύξει πλήρως τις παραγωγικές της δυνατότητες, τόσο στην πολεμική όσο και στην ειρηνική βιομηχανία. Είναι ενδεικτικό ότι την ίδια περίοδο, στα τέλη της δεκαετίας του '80, η ΕΑΒ ήδη κατασκεύαζε ανεμογεννήτριες».

Συνειδητή υποβάθμιση με έλλειψη προσωπικού...

Ενώ η ΕΑΒ παρουσιάζει ένα σύνολο δραστηριοτήτων με την κατάκτηση υψηλής τεχνογνωσίας, που θα μπορούσε να συνεισφέρει - ως στρατηγικού χαρακτήρα επιχείρηση - όχι μόνο στην άμυνα της χώρας, αλλά συνολικά στη βιομηχανική ανάπτυξη, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αντιθέτως, οδηγούν την ΕΑΒ, όπως και συνολικά την αμυντική βιομηχανία της χώρας σε συνειδητή υποβάθμιση, εξυπηρετώντας τους γενικότερους μονοπωλιακούς σχεδιασμούς του κλάδου. «Η σταδιακή υποβάθμιση έχει αρχίσει από τη δεκαετία του '90, όταν η ΕΑΒ μεταφέρθηκε από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας στο υπουργείο Οικονομικών. Τότε μπήκε και η λογική του μάνατζερ. Από τότε όλα μετράνε με βάση τα οικονομοτεχνικά κριτήρια, δηλαδή με λογική κόστους. Αλλά τι μπορεί να σημαίνει κόστος σε μια τέτοια εταιρεία; Δηλαδή, αν ένα καλοκαίρι συντηρήσουμε τα αεροπλάνα και δεν υπάρχουν φωτιές, θεωρείται κόστος;», μας λέει ο Χρ. Ζυγογιάννης. «Ηδη - συνεχίζει - το 2000, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, έγινε μια πρώτη προσπάθεια αποκρατικοποίησης της ΕΑΒ».

Βασικό στοιχείο της υποβάθμισης είναι η έλλειψη προσωπικού και η σκόπιμη άρνηση της κυβέρνησης να προχωρήσει στις απαιτούμενες προσλήψεις. Ο Ηλ. Κατσούλας μας λέει: «Το 2005 οι διαπιστωμένες ελλείψεις, λόγω συνταξιοδότησης, έφταναν τους 511 εργαζόμενους και η ανάγκη για προσλήψεις ήταν εμφανέστατη. Από αυτές έγιναν οι μισές. Ωστόσο, μόνο πέρσι, συνταξιοδοτήθηκαν άλλοι 165 και φέτος έχουν ήδη συνταξιοδοτηθεί πάνω από 400 εργαζόμενοι. Σύμφωνα, δε, με τις εκτιμήσεις της ίδιας της εταιρείας, τα επόμενα δύο χρόνια (μέχρι το τέλος του 2012) θα έχουν βγει στη σύνταξη άλλοι 500 εργαζόμενοι». Και ο Χρ. Ζυγογιάννης προσθέτει: «Από 3.200 εργαζόμενοι που ήταν στις αρχές της δεκαετίας, το 2012 θα έχουν απομείνει μόλις 1.500!».

...και εργολαβίες

«Την ίδια περίοδο, στις αρχές του 2000, άρχισαν να έρχονται και οι πρώτοι υποκατασκευαστές, δηλαδή οι εργολάβοι, μέσα στην ΕΑΒ», σημειώνει ο Χρ. Ζυγογιάννης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πώς διαμορφώθηκε η εργολαβική δραστηριότητα σε έναν τομέα στρατηγικής σημασίας, όπως η ΕΑΒ. «Οι εργολαβίες ξεκίνησαν από την καθαριότητα, τη συσκευασία, τη συντήρηση και το εστιατόριο. Σήμερα, οι εργολαβικές δραστηριότητες έχουν επεκταθεί σε ένα μεγάλο φάσμα του κατασκευαστικού τομέα», συνεχίζει το μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στην ΕΑΒ. Σήμερα, λοιπόν, όπως μας εξηγούν οι εργαζόμενοι, για κάθε κατασκευαστικό έργο που προκύπτει η μόνη «λύση» είναι η παράδοση του έργου σε εργολάβους. «Την ίδια στιγμή όμως», συνεχίζει ο Χρ. Ζυγογιάννης, «έχει αντίστοιχα περιοριστεί και ο φόρτος παραγγελιών που δέχεται η ΕΑΒ από τις Ενοπλες Δυνάμεις».

Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλης αυτής της συνειδητής «φθοράς» που υπόκειται η ΕΑΒ; Τα όσα μας λένε οι εργαζόμενοι είναι ενδεικτικά:

• Κινητήρες που θα μπορούσαν να γίνουν στην ΕΑΒ, όπως «F110», ήδη δίνονται σε άλλες εταιρείες του εξωτερικού, με αποτέλεσμα τη μείωση των εργασιών συντήρησης που αφορούν την Πολεμική Αεροπορία.
• Αυτή τη στιγμή η ΕΑΒ έχει ανεκτέλεστο έργο που αγγίζει τα 625 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με την ίδια τη διοίκηση.
• Χάνεται απαραίτητη τεχνογνωσία, με τη μη αναπλήρωση των εξειδικευμένων εργαζομένων που συνταξιοδοτούνται.
• Ολόκληρα τμήματα υπολειτουργούν. Για παράδειγμα, συνεργείο 15 ατόμων γενικής επισκευής κινητήρων έχει μείνει μόλις με ...3 εργαζόμενους. Στα πυροσβεστικά αεροσκάφη από 26 εργαζόμενοι έχουν ήδη αποχωρήσει 10, με σημαντικές συνέπειες στο επισκευαστικό έργο.
• Αλλαγή προσανατολισμού
  Στην πραγματικότητα, όμως, η άρνηση της κυβέρνησης να προχωρήσει στις απαιτούμενες προσλήψεις, η ένταση των εργολαβιών, η απώλεια της απαιτούμενης τεχνογνωσίας κλπ. είναι μέρος ενός συνολικότερου σχεδιασμού, που αφορά στην αλλαγή προσανατολισμού της ΕΑΒ. Η μείωση των εργασιών συντήρησης της πολεμικής αεροπορίας συνδέεται άμεσα με μια σαφή στροφή των εργασιών της ΕΑΒ στην ανάληψη υποκατασκευαστικού φόρτου από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες του κλάδου (π.χ. LOCKHEED).

  «Πρόκειται για μια σαφή στροφή στον προσανατολισμό της εταιρείας», σημειώνει ο Η. Κατσούλας. «Αυτό που συμβαίνει στην πράξη είναι να δουλεύουμε ως βιομηχανία με κομμάτια φασόν, για λογαριασμό της LOCΚHEED ή άλλων μεγάλων εταιρειών του εξωτερικού, χωρίς να έχουμε καθόλου αναπτυξιακό προσανατολισμό. Το αποτέλεσμα, φυσικά, είναι να μειώνονται και οι κατασκευαστικές δυνατότητες», επισημαίνει ο Χρ. Ζυγογιάννης. Και συνεχίζει: «Το δε "καθαρό" κομμάτι των επισκευών, αυτό δηλαδή που αφορά τα πτητικά μέσα της χώρας μας, ετοιμάζεται να παραδοθεί σε αντίστοιχες ευρωπαϊκές και άλλες πολυεθνικές εταιρείες». Ο Η. Κατσούλας συμπληρώνει: «Συμμετέχουμε σε ένα είδος κονσόρτσιουμ (σ.σ.: όμιλος εταιρειών) των μεγάλων αεροναυπηγικών βιομηχανιών της Γαλλίας και της Γερμανίας». Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του προγράμματος αναβάθμισης των αμερικανικών «F16», που ανέλαβε για λογαριασμό του ΝΑΤΟ η ΕΑΒ.

  Αυτό το οποίο περιγράφουν οι εργαζόμενοι της ΕΑΒ δεν είναι άλλο από τα σχέδια για τη δημιουργία της ενιαίας ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας, με έδρα τις ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ. Καθόλου τυχαία, στο ίδιο κλίμα, η διοίκηση της εταιρείας, περιγράφοντας το στρατηγικό της σχεδιασμό, αναφέρει ανάμεσα στα άλλα ως κύριο άξονα τη «συγκρότηση συμμαχιών και συνεργασιών με τις κορυφαίες βιομηχανίες του κλάδου διεθνώς».

  Απαραίτητο στοιχείο για την υλοποίηση αυτών των σχεδιασμών είναι η προώθηση της ιδιωτικοποίησης της ΕΑΒ και ο περιβόητος «εξορθολογισμός». Χαρακτηριστικά τα όσα πρόσφατα δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας, Π. Μπεγλίτης, για το θέμα των αμυντικών βιομηχανιών: «Ηδη σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομικών έχουμε ορίσει το σύμβουλο ο οποίος θα μελετήσει την προοπτική, το μέλλον, τις δυνατότητες ανάπτυξης και γενικότερα τις παραγωγικές δυνατότητες των αμυντικών βιομηχανιών, έτσι ώστε να προχωρήσουμε σε ένα βαθύ εξορθολογισμό της λειτουργίας τους, σε μείωση του λειτουργικού κόστους, σε στρατηγικές εταιρικές σχέσεις, ακόμα και στην κατεύθυνση - το εξετάζουμε αυτό - της μερικής ιδιωτικοποίησης των αμυντικών βιομηχανιών».

  Παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργείου ότι η ΕΑΒ θα μείνει σε δημόσιο έλεγχο, όλα τα παραπάνω σε απλά ελληνικά σημαίνουν το παραπέρα κόψιμο των όποιων κατακτήσεων έχουν απομείνει (ωράριο, μισθοί, συλλογικές συμβάσεις, διαλείμματα κλπ.), για να γίνουν οι εργαζόμενοι πιο φθηνοί και να πουληθούν οι αμυντικές βιομηχανίες πιο ακριβά.

  Η ΕΑΒ να αναπτυχθεί με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες

  Ολες αυτές οι εξελίξεις στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία έχουν άμεσες επιπτώσεις στη θέση των εργαζομένων, με την εντατικοποίηση της εργασίας, να είναι στην ημερήσια διάταξη εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού.

  «Η διοίκηση της ΕΑΒ και οι κυβερνήσεις, μεθοδευμένα αλλάζοντας προσανατολισμό οδηγούν την επιχείρηση σε αδιέξοδα και χτυπάνε τα εργασιακά δικαιώματα», μας λέει ο Χρ. Ζυγογιάννης. Και προσθέτει: «Υπάρχουν έντονα προβλήματα υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία. Οι εργασίες βαφής μεγάλων αεροσκαφών - μια δουλειά εξαιρετικά επικίνδυνη - γίνεται σε χώρους εργασίας. Αντίστοιχα τα "μπάνια" των επιμεταλλώσεων είναι παλαιότερης τεχνολογίας, που δεν ανανεώνεται λόγω κόστους».

  Ποια όμως είναι η θέση της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις που διαχρονικά προωθούν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; «Οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ βρίσκονται στη διοίκηση του σωματείου τα τελευταία είκοσι χρόνια», σημειώνει ο Χρ. Ζυγογιάννης. «Οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ - μας εξηγεί - έχουν χωριστεί σε δύο κομμάτια, στην ΠΑΣΚΕ και μια άλλη παράταξη τη "Συμμετοχική", οι οποίες παρά τις όποιες προσχηματικές διαφοροποιήσεις τους, εγκλωβίζουν τον κόσμο στην κυβερνητική πολιτική. Ενδεικτικό αυτής της κατάστασης είναι ότι στις εκλογές για το Εργατικό Κέντρο Θήβας κατέβηκαν σε κοινό πλαίσιο», επισημαίνει. «Η ΠΑΣΚΕ καλεί στην ουσία τους εργαζόμενους να παλέψουν για το ...λιγότερο κακό», υπογραμμίζει ο Χρ. Ζυγογιάννης. «Λένε στους εργάτες πως οι εργολάβοι είναι ένα αναγκαίο κακό, τους καλούν δηλαδή σε "αγώνα" για να περιοριστεί η ζημιά! Στην ουσία πρόκειται για την επιχειρηματολογία της διοίκησης της εταιρείας, ότι προκειμένου να μη χαθούν οι δουλειές της εταιρείας, ας έχουμε και εργολάβους».

  Οσον αφορά τη ΔΑΚΕ, συνεχίζει ο Χρ. Ζυγογιάννης, προσπαθεί «να βγει ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, ενάντια στην εγκατάσταση των εργολάβων. Ομως τόσο η ΠΑΣΚΕ όσο και η ΔΑΚΕ έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την εγκατάσταση των εργολάβων. Αυτοί ήταν στη διοίκηση του Σωματείου όλα αυτά τα χρόνια». Οσον αφορά την παράταξη της ΑΣΚ (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), «ακροβατεί», όπως μας λέει χαρακτηριστικά, αφού «προσωποποιεί τις ευθύνες μόνο στο διευθύνοντα σύμβουλο και στη διοίκηση της εταιρείας, απαλλάσσοντας, στην ουσία, την πολιτική των κυβερνήσεων, την ΕΕ, για την αλλαγή ρόλου και προσανατολισμού της ΕΑΒ».

  «Θεωρούμε ότι αυτή η πορεία, σταδιακής φθοράς της ΕΑΒ, μπορεί να σταματήσει», σημειώνει ο Η. Κατσούλας. «Υπάρχουν συγκεκριμένες αιτίες και συγκεκριμένοι υπεύθυνοι που η ΕΑΒ οδηγείται σε αλλαγή προσανατολισμού, σε έλλειψη προσωπικού, σε "παραμάγαζο" των πολυεθνικών καρχαριών του χώρου. Και αυτές είναι οι ασκούμενες πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είναι δικαίωμα της χώρας μας να έχει αμυντική βιομηχανία πλήρως εκσυγχρονισμένη, που δε θα είναι στις επιταγές του ΝΑΤΟ ή των μεγάλων επιχειρήσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ».

  Και προσθέτει: «Για το λόγο αυτό καλούμε τους εργαζόμενους να μην έχουν καμιά αυταπάτη. Για να έχουν δουλειά οι εργαζόμενοι στην ΕΑΒ, για να έχουν πλήρη δικαιώματα, για να διασφαλιστεί η εργασία σε ακόμη περισσότερους εργαζόμενους, χρειάζεται ανάπτυξη με κριτήριο τις ανάγκες του λαού. Ετσι η ΕΑΒ θα μπορέσει να αναπτύξει το σύνολο των δραστηριοτήτων της και να καλύψει το σύνολο των αναγκών που υπάρχουν τόσο στον τομέα της πολεμικής όσο και της ειρηνικής βιομηχανίας. Δεν μπορεί να υπάρξει μια αμυντική βιομηχανία η οποία θα λειτουργεί στα πλαίσια της εξυπηρέτησης των αμυντικών αναγκών της χώρας, όσο θα υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Και αυτό, μεταφράζεται και μέσα στην ίδια την εταιρεία, με λιγότερους εργαζόμενους και δίχως δικαιώματα. Γι' αυτό εμείς καλούμε τους εργαζόμενους να αγωνιστούν για να αλλάξουν τους συσχετισμούς υπέρ του ταξικού κινήματος, υπέρ των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Σήμερα, χρειάζεται, η άμεση συμπόρευση στα αιτήματα και στον προσανατολισμό των αγώνων με το ΠΑΜΕ, όχι μόνο για να υπερασπιστούμε τις κατακτήσεις μας αλλά και να τις διευρύνουμε με στόχο έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, για μια λαϊκή οικονομία μέσα από μια λαϊκή εξουσία. Και αυτή η δύναμη σήμερα είναι το ΚΚΕ».

  
  

  ΣΥΝΤΕΥΞΗ: Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ