Δεν υπάρχει μέση λύση

Είναι απλά «υπερβολές» η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων; Είναι απλά «υπερβολές» η σύνταξη μετά θάνατο; Είναι μια απλή «υπερβολή» η εξαθλίωση;

Και γιατί είναι «αναγκαστική» η ανεργία για τους εργάτες και να μη γίνει αναγκαστική η κατάργηση των ίδιων των καπιταλιστών που κερδίζουν από την ανεργία που οι ίδιοι και το σύστημά τους δημιουργεί για να μπορεί να έχει στην εφεδρεία προς άμεση χρήση ένα στρατό εξαθλιωμένων εργατών;

Ρητορικά τα ερωτήματα, με αυτονόητες τις απαντήσεις. Τις γνωρίζουν και οι αστοί αρθρογράφοι. Οι οποίοι είναι στοχοπροσηλωμένοι στην προπαγάνδα τους. Παριστάνουν πως κλαίνε για την αναγκαστική ανεργία και στην αμέσως επόμενη παράγραφο ζητάνε στο όνομα της ανεργίας κι άλλα μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου (νέες φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες κ.ά.)

Η στοχοπροσήλωση της αστικής προπαγάνδας είναι και ένα διαρκές μάθημα για την εργατική τάξη, για το πώς χωρίς καμιά, μα καμιά, ενοχή πρέπει να αντιμετωπίζει στοχοπροσηλωμένα τον αντίπαλό της. Στην ταξική πάλη ισχύει απόλυτα το «ο θάνατός σου, η ζωή μου». `Η αυτοί θα παραμείνουν στον αφρό, ή οι εργάτες θα τους πατώσουν. Δεν υπάρχει μέση λύση.

Τα πράγματα είναι ακριβώς εκεί: Η αστική τάξη δεν αφήνει χαραμάδα αισιοδοξίας ότι μπορεί να υπάρχει άλλη πολιτική πέρα από αυτήν που ενισχύει το κεφάλαιο. Γι' αυτό και τραβάει το αυτί ακόμα και σ' ένα καθαρόαιμο δικό της παιδί, τον αρχηγό της ΝΔ. Που του λέει ευθέως και δημόσια: Καλά κάνεις και προετοιμάζεσαι για επόμενος πρωθυπουργός, αλλά για να πάρεις το χρίσμα πρέπει όχι μόνο να συμφωνείς αλλά και να δηλώνεις καθαρά ότι συμφωνείς με την πολιτική που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ! Σχιζοφρένεια; Οχι! Είναι ένα καθαρό δείγμα απόλυτης ταξικής καθαρότητας.

Τέτοια ακριβώς ταξική καθαρότητα απαιτείται να επιδεικνύεται και από την εργατική τάξη όταν καλείται να κρίνει αυτόν ή τον άλλο που παριστάνει τον φιλεργάτη. Οταν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δηλώνει πως με τον Λοβέρδο δεν τα έβρισκε αλλά τα βρίσκει με την Κατσέλη, πρέπει ως τάξη να του απαντήσεις: Πάρ' τα σάπια σου και μπρος. Επί Λοβέρδου υπέγραψες τη σύμβαση για μείωση μισθών και επί Κατσέλη διαπραγματεύεσαι το πώς θα καταργηθούν τελεσίδικα οι Συλλογικές Συμβάσεις.

***

«Μέσα στη γενικευμένη λαϊκή αγανάκτηση ισχυροποιείται ένα ρεύμα βαθύτερου προβληματισμού και προσέγγισης των θέσεων και της πρότασης διεξόδου που προβάλλει το ΚΚΕ» (από την προχτεσινή ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για την ολοκλήρωση του 36ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»)

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στην ανακοίνωση και η αστική τάξη έσπευσε να απαντήσει με κάτι «Πρετεντέρηδες» που ρωτάνε αθώα αθώα γιατί να αρέσει στους Ελληνες «ένα κόμμα που χειροκροτεί τον Στάλιν».

Αφήνουμε στην άκρη το αντιΚΚΕ του πράγματος - παλιά του τέχνη του συγκεκριμένου - και εντοπίζουμε ορισμένες παράλληλες συμπτώσεις:

Προχτές η «λαϊκή» του συγκροτήματος, τα ΝΕΑ, αφιέρωσε μια σελίδα σ' αυτόν που φωτογράφισε για να πουλήσει τα αχαμνά της γυναίκας του.

Χτες αφιέρωσε το κεντρικό φωτορεπορτάζ στις πόρνες της Ουγγαρίας που γιόρταζαν τη νομιμοποίηση της πορνείας.

Δεν περιμέναμε διαφορετικό αξιακό μοντέλο από το συγκρότημα. Πίσω από τα Μέγαρά της η αστική τάξη πάντα έκρυβε τον κόσμο που χτίζει. Σήμερα πιστεύει πως είναι η ώρα να τον παρουσιάσει στην πρόσοψη. Στον κόσμο του «όλα είναι εμπόρευμα» αυτές είναι οι αξίες.

Η προβολή αυτών των αξιών συμπίπτει με ένα νέο κύκλο επίθεσης στο ΚΚΕ, αποκαλύπτοντας τη γλίτσα που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε όσο πλησιάζει η ώρα να καταγραφεί και πρακτικά στην κάλπη τόσο η αντίθεση πλατιών λαϊκών στρωμάτων στην πολιτική που εφαρμόζεται, όσο και - αυτό είναι το νέο στοιχείο που κινητοποιεί τους αστούς - την αυξημένη επιρροή των θέσεων του ΚΚΕ.

Στη γλίτσα δεν αρκεί να απαντήσεις με μια μάνικα. Θα λερωθείς.

Η απάντηση σε τέτοιες προκλήσεις πρέπει να δίνεται με το μόνο τρόπο που καταλαβαίνει η αστική τάξη: Με όλα εκείνα τα μέτρα που οργανωμένη ως τάξη για τον εαυτό της η εργατική τάξη μαζί με τους συμμάχους της να απειλούν ευθέως την ίδια την ύπαρξη των αστών ως οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.

Τα συλλαλητήρια που οργανώνουν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ και η ΟΓΕ αύριο σε δεκάδες πόλεις είναι μία από εκείνες τις απαντήσεις όπου ο αγώνας λειτουργεί σαν διαδικασία που αλλάζει συνειδήσεις. Αυτό το δρόμο φοβούνται οι αστοί, σ' αυτό το δρόμο οι απαντήσεις και στις ανησυχίες του όποιου «John».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ