ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ "ΚΟΚΚΙΝΟ" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ!!!

Τοποθέτηση ενός μέλους του ΚΚΕ σε ανάρτησή του "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ"

Ξεκινώντας από τον τίτλο, (σ.σ,Πάνω απ’ όλα σεβασμός στην αστική νομιμότητα) νομίζω ότι αδικεί -όχι το ΚΚΕ- αλλά το συντάκτη του σχολίου η προσπάθεια να χρεώσει στο ΚΚΕ οποιαδήποτε διάθεση για συμβιβασμό με την αστική νομιμότητα. 
Πόσο μάλλον όταν το "σύστημα" ολοένα και περισσότερο κουνά απειλητικά το δάχτυλο στο ΚΚΕ ότι ξεπερνά τα όρια αυτής της νομιμότητας. 
Πόσο μάλλον όταν το ΚΚΕ έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι δεν διστάζει να σπάσει αυτά τα όρια, όπου και όταν χρειάζεται (το ΠΑΜΕ στη Μανωλάδα ήρθε αντιμέτωπο με τις κάνες των όπλων των "τσιφλικάδων" της φράουλας προκειμένου να συμπαρασταθεί στους μετανάστες εργάτες γης.)
Πόσο μάλλον όταν το ίδιο το ζήτημα της "αστικής νομιμότητας" έχει λυθεί από την ίδια την εμπειρία του κινήματος, όπως αυτή έχει αποτυπωθεί στα έργα κλασικών του μαρξισμού-λενινισμού.

Ας μην μπερδεύουμε το ζήτημα της -σε ένα δοσμένο χώρο και χρόνο- στάσης απέναντι στην αστική νομιμότητα (που είναι θέμα τακτικής) με την στρατηγική που δεν είναι άλλη από την κατάργηση αυτής της αστικής νομιμότητας.

Σε ό,τι έχει να κάνει με το συγκεκριμένο πρόβλημα, είναι προφανές ότι μία πρώτη νίκη μπορεί να έρθει με τη συντονισμένη, οργανωμένη και μαζική παρέμβαση ενός κινήματος προοδευτικών δυνάμεων. Είναι όμως εξίσου προφανές ότι το πρόβλημα δεν θα λυθεί από αυτή την παρέμβαση, όσο οι υλικές συνθήκες που το δημιουργούν συνεχίζουν να υπάρχουν. Γιατί το (κύριο) πρόβλημα στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν είναι ότι μία φασιστική συμμορία με τις πλάτες της αστυνομίας τρομοκρατεί τους μετανάστες, αλλά ότι υπάρχει ένα ολόκληρο κοινωνικοοικονομικό σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση (και) των μεταναστών και το οποίο πρέπει να ανατραπεί.

Όποιος ξεκινά από αυτή τη διαπίστωση (και κάθε συνεπής Μαρξιστής από εκεί ξεκινά θεωρώ) καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πάλη για το επιμέρους πρέπει να συνδέεται με την πάλη για το γενικό, αν δεν θέλει να διολισθήσει στο επίπεδο της απλής διεκδίκησης, την προσκαιρης λύσης. Τα σημειώνω αυτά, περισσότερο για να απαντήσω και στις αναφορές περί αποχής-διάσπασης της αριστεράς, οι οποίες εκφράζουν τις περισσότερες φορές μία αγνή και άδολη ανησυχία για το παρόν και το μέλλον του κινήματος, ωστόσο χωλαίνουν όταν καλούνται να εντοπίσουν τα πραγματικά αίτια της πολυδιάσπασης του χώρου.
Και το πραγματικό αίτιο, κατά τη γνώμη, είναι ότι ορισμένες δυνάμεις του χώρου αυτό που λένε το εννοούν ενώ κάποιες άλλες όχι.

Το ΚΚΕ είναι εδώ, με αδυναμίες, παραλείψεις και λάθη σίγουρα, αλλά ξεκάθαρο στις θέσεις του και στο στόχο του για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Και το εννοεί. Μελετά την εμπειρία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, προσπαθεί να βγάλει συμπεράσματα και διδάγματα, να εντοπίσει τα σωστά και τα λάθη, γιατί πραγματικά στοχεύει στο σοσιαλισμό. 

Αντίθετα, άλλες δυνάμεις της αριστεράς (ιδίως αυτές που εγκαλούν το ΚΚΕ για απομονωτισμό, δογματισμό σταλινισμό κλπ.) όχι μόνο απορρίπτουν συλλήβδην τις προσπάθειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης αλλά επιπλέον όταν μπαίνουν στο κόπο να κάνουν τη δική τους αντιπρόταση, φανερώνουν απόψεις που παραπέμπουν σε σοσιαλδημοκρατικές θέσεις περί "ανθρώπινου καπιταλισμού".

Αυτές λοιπόν που πρέπει να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους και να πείσουν ότι δεν λειτουργούν σαν μακιγιέρ του συστήματος, αλλά σαν δύναμη ανατροπής του και αντικατάστασής του με την επόμενη βαθμίδα της κοινωνικής εξέλιξης, το σοσιαλισμό, είναι οι υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς.
Και πολύ φοβάμαι ότι όσο κάποιοι δεν τις ξεκαθαρίζουν, η "ενότητα της αριστεράς" θα παραμένει κενός λόγος...

Ένα μέλος του ΚΚΕ.

ΥΓ. Για την οικονομία της συζήτησης χρησιμοποίησα την έκφραση "ενότητα της αριστεράς", η οποία είναι αναχρονιστική ως πολιτικός και φιλοσοφικός όρος. (Αναφέρεται σε μία πολιτική γεωγραφία που ίσχυε στη γαλλική και άλλες αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις.) Στις σημερινές συνθήκες πρέπει να μιλάμε για συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, σε κατεύθυνση αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή και δημοκρατική. (Αναφέρεται στη σχέση που έχουν τα "σύμμαχα στρώματα" με τα μέσα παραγωγής, διαχωρισμός σαφώς πιο μαρξιστικός).
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
 ΠΗΓΗ : "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ"