¨Το κυνήγι του κέρδους υπεύθυνο για τις καταστροφές¨

Η σημερινή Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος γίνεται και πάλι αφορμή να ακουστούν όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, οι υποκριτικές διακηρύξεις περί οικολογικής ευαισθησίας. Κύριος στόχος όλων αυτών, να προβληθεί η «πράσινη οικονομία» και η «πράσινη πολιτική», ως δήθεν αναγκαία διέξοδος για την προστασία του περιβάλλοντος.

Πρόκειται, όμως, για μια πολιτική, η οποία όχι μόνο δεν αμφισβητεί τη ληστρική δράση του κεφαλαίου σε βάρος του περιβάλλοντος, όπως η βιομηχανική ρύπανση, η εμπορευματοποίηση της γης με επακόλουθο την καταστροφή των δασών και των άλλων οικοσυστημάτων, η μόλυνση του αέρα και των θαλασσών, αλλά, αντίθετα, επιδιώκει να δημιουργήσει νέα πεδία δράσης, με αντικείμενο ακόμη και το περιβάλλον, για τη στήριξη της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Αλλωστε, όπως είχε δηλώσει ωμά πρώην υφυπουργός της ΝΔ, «οι πράσινες μπίζνες είναι οι καλύτερες μπίζνες». Από κοντά και η νυν υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής του ΠΑΣΟΚ Τ. Μπιρμπίλη, μιλώντας σε πρόσφατο συνέδριο, δήλωσε: «Αποτελεί κυβερνητική πρωτοβουλία να διευκολυνθεί η πράσινη επιχειρηματικότητα και να υποστηριχθεί ο ιδιωτικός τομέας, ώστε να περάσουν σε μια εποχή πιο ''πράσινης'' λειτουργίας».

Στην ίδια κατεύθυνση, δρουν και οι άλλες δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και οι «Οικολόγοι Πράσινοι», οι οποίοι αποκρύπτουν τον ταξικό ρόλο αυτής της πολιτικής, προσπαθώντας να πείσουν το λαό ότι μπορούν να αναζητηθούν λύσεις στο πλαίσιο της ΕΕ, χωρίς να αμφισβητηθεί ο ρόλος των μονοπωλίων.

Από την άλλη πλευρά, με ιμάντα διάφορες διεθνείς και εγχώριες «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις», επιδιώκεται να εμπεδωθεί όχι μόνον ο δήθεν φιλοπεριβαλλοντικός ρόλος που μπορούν να παίξουν «εθελοντικά» τα μονοπώλια, αλλά και η «συνευθύνη όλων» και του εργαζόμενου λαού στα περιβαλλοντικά προβλήματα.

Φταίμε, όμως, όλοι ανεξαιρέτως γι' αυτά τα προβλήματα, αντίληψη που, σκόπιμα, η άρχουσα τάξη και οι μηχανισμοί της επιχειρούν να διαμορφώσουν σε όλη την κοινωνία; Οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν καμία ευθύνη. Το «φαινόμενο του Θερμοκηπίου», η «τρύπα του όζοντος», η καταστροφή των δασών, η έλλειψη καθαρού νερού και υγιεινής τροφής, η καταστροφή μνημείων του πολιτισμού, είναι αποτέλεσμα της δράσης των μονοπωλίων. Είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που αναπαράγει και επιδεινώνει αυτά τα φαινόμενα με το συνεχές κυνήγι του κέρδους.

Το πρόσφατο επεισόδιο τεράστιας οικολογικής καταστροφής στον Κόλπο του Μεξικού από το μονοπώλιο της BP, το επιβεβαιώνει. Το ίδιο ακριβώς αποδεικνύουν και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, με αντικείμενο τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών και την απόκτηση ισχυρότερης γεωστρατηγικής θέσης. Αυτές οι επεμβάσεις στοίχισαν τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων.

Προστασία του περιβάλλοντος και καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης ΔΕΝ συμβιβάζονται. Μόνη λύση για το λαό είναι η πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, αυτόν που προτείνει το ΚΚΕ, και που προϋποθέτει ότι η γη, τα δάση, οι ακτές, ο ορυκτός πλούτος, οι υποδομές θα γίνουν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, θα ενταχθούν στον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής που θα υπολογίζει και την ορθολογική επίδραση του ανθρώπου στη φύση.