Δήθεν αφελείς...

Μια βόλτα στα πρωινά πάνελ.
Για τους Νεοδημοκράτες και πασόκους εκπρόσωπους δε χρειάζεται να πούμε.
Πως να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα;
Πως να μιλήσουν για τα σχολεία που έκλεισαν στη Νάουσα χωρίς θέρμανση στους μηδέν βαθμούς με τα παιδιά να ξεπαγιάζουν; Μόνο λέγοντας ψέματα όπως έκανε ο κ. Μιχελάκης. Μόνο λέγοντας αρλούμπες και δήθεν καταγγέλοντας... τους κακούς υπουργούς που διαχειρίστηκαν λάθος το θέμα..., όπως έκαναν οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ.

Κι ύστερα οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στριμωγμένοι από τη χθεσινή διαδικασία στη
Βουλή που λίγοι μπόρεσαν να καταλάβουν τι ακριβώς ήθελαν, με άλλη μια περίεργη και μπερδεμένη θέση. Και που απέφευγαν να πάρουν καθαρή θέση σ'αυτά που έλεγε το ΚΚΕ ότι "δεν είναι δυνατόν κάποιοι να θεωρούν το φάρμακο εμπόρευμα και να ισχυρίζονται πως ψάχνουν λύση"

Ακούσαμε στη συνέχεια τον κ.Στρατούλη στον ΑΝΤ1 να μιλάει για τις νεες προτάσεις της τρόικας για τις συντάξεις καταγγέλοντας... αλλά ποιόν; Τους υπαλληλίσκους...
"Είναι δυνατόν να απαιτούν τέτοια πραγματα οι υπαλληλίσκοι της τρόικας;" έλεγε.
"Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά στην Ευρώπη" απορούσε ταυτίζοντας Ευρώπη και ΕΕ.

Κι έτσι ..."η Ευρώπη" ντύθηκε το ρούχο της δικαιοσύνης και της ανθρωπιάς, με εκατομμύρια άνεργους και εξαθλιωμένους σε όλες τις χώρες, από το Νότο μέχρι το Βορρά, αλλού λιγότερο κι αλλού περισσότερο.

Κι έτσι αθωώθηκαν πάλι και η ΕΕ και ο καπιταλισμός που σπρώχνει ζωές στον Καιάδα για να βρεί χώρο να σταθεί και να ξεπεράσει την κρίση του.

Κι έτσι όλοι κατάλαβαν ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ και να αλλάξουμε διαχειριστή κι όχι να ματώσουμε παλεύοντας μαζικά κι οργανωμένα, για να αλλάξει ο κόσμος δρόμο.

Κι έτσι κρύφτηκε ότι στον κόσμο του άγριου ανταγωνισμού  σε όλα τα επίπεδα, γιατί αυτό είναι πλεον ο καπιταλισμός, δεν επιβιώνουν όλοι.Κι ακόμη περισσότερο δεν γίνεται να επιβιώσουν αυτοί που μένουν στη γωνία με κάθε τρόπο. Αυτοί θα "ζήσουν" με ελεημοσύνες και ξεροκόμματα. Αν ζήσουν...
Εκτός αν ο λαός που μαστιγώνεται, βοηθηθεί να συνειδητοποιήσει τι του συμβαίνει κι αλλάξει σκέψη και ρότα.

Η λέξη αγώνας λοιπόν δεν ακούστηκε. Μόνο εκλογές, δημοκρατία, ψήφοι, κάλπη και άλλα κάλπικα...

Μα καλά πιστεύει κανείς ότι μπορεί να αλλάξει το παραμικρό αν ο λαός μείνει στο σπίτι του;
Πιστεύει κανείς ότι μπορεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση να πάρει το οποιοδήποτε θετικό μέτρο για το λαό χωρίς δυνατό λαό;Χωρίς λαό που να επιβάλει αντί να παρακαλάει;
Όταν ακόμη και το αυτονόητο, που είναι η θέρμανση στα σχολεία της Β.Ελλάδας, έπρεπε να βγάλει τον κόσμο στους δρόμους για να κερδηθεί;

Ποιος θέλει όμως πραγματικά ένα λαό πρωταγωνιστή; Ποιος θέλει ένα λαό οργανωμένο που να παλεύει στοχευμένα για τη ζωή του;
Ποιος θέλει ένα λαό που δε ζητάει γενικά και θολά "δημοκρατία" και "δίκιο", αλλά ψωμί, ζεστασιά, ανθρώπινα μεροκάματα, μόρφωση, σύγχρονη υγεία, διακοπές κλπ;
Ποιος θέλει ένα λαό που δεν απαιτεί καλύτερους εκπροσώπους διαχειριστές με αυτόν στη γωνία, αλλά καλύτερη κι ανθρωπινότερη ζωή τώρα κι όχι στην άλλη ζωή;

Σίγουρα όχι αυτοί που ορκίζονται πως υπάρχει "δίκαιος καπιταλισμός". Ο καπιταλισμός, η θρησκεία του κέρδους δηλαδή και της συσσώρευσης κεφαλαίου, ήταν δίκαιος μόνο όταν και για όσο τον βόλευε.
Σίγουρα όχι αυτοί που θα τα στρίψουν στην πρώτη δυσκολία κι έτσι δεν θέλουν κανέναν να μπερδεύεται στα πόδια τους την ώρα "των δύσκολων χειρισμών".

Γιατί βέβαια όλοι αυτοί ξέρουν καλά τι θα βρουν μπροστά τους.
Κι ας μην το λένε.
Ηλίθιος δεν είναι κανείς.
Δουλειά κάνουν.

Γιώργος Σαρρής - εδώ και τώρα