To νομοσχέδιο περί «ρατσισμού και ξενοφοβίας» θα το δούμε (αν το δούμε...) πώς θα διατυπωθεί στην τελική του μορφή.
Αυτό που κρατάμε προς το παρόν είναι οι δηλώσεις του ίδιου του υπουργού Δικαιοσύνης. Ο κ. Ρουπακιώτης έχει τονίσει ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που μεταφέρει στο εθνικό δίκαιο την Απόφαση - πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της ΕΕ (28/11/2008), «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου».
Παρακαλούμε την προσοχή σας:
Στη συγκεκριμένη Απόφαση της ΕΕ ομολογείται ότι:
«Η παρούσα απόφαση - πλαίσιο δεν εμποδίζει κράτος - μέλος να θεσπίζει διατάξεις εθνικού δικαίου με τις οποίες επεκτείνεται το πεδίο εφαρμογής (...) σε εγκλήματα που απευθύνονται εις βάρος ομάδας προσώπων, η οποία προσδιορίζεται βάσει άλλων κριτηρίων εκτός από εκείνα της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενετικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, όπως είναι αυτά της κοινωνικής θέσης ή των πολιτικών πεποιθήσεων»!
Δηλαδή:
Η ίδια η Απόφαση της ΕΕ, που επικαλείται ο κ. Ρουπακιώτης, ανοίγει θέμα - και μάλιστα στο όνομα της αντιμετώπισης του ρατσισμού (!) - δίωξης ακόμα και πολιτικών πεποιθήσεων!
Τα «τέρατα» που μπορούν να γεννηθούν είναι πολλά.
Για παράδειγμα:
Η αναφορά των κομμουνιστών στην «πάλη των τάξεων» θα μπορούσε να βαφτιστεί «έγκλημα» ή σαν «προτροπή» προς την τέλεση «εγκλήματος» εναντίον των αστών και των κεφαλαιοκρατών. Και αυτό με κριτήριο - σύμφωνα με την Απόφαση της ΕΕ - την «κοινωνική θέση» των αστών και των κεφαλαιοκρατών, μιας και οι «εγκληματίες» κομμουνιστές στρέφονται πολιτικά εναντίον των αστών και των κεφαλαιοκρατών, αφού επιδιώκουν την ανατροπή τους...
*
Μήπως αυτός που περιγράφουμε είναι ένας «θεωρητικός» κίνδυνος, που ανάγει σε «λογική» τη συνεπαγωγή ότι «ο αστυνομικός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι»;
Μια πολύ σύντομη απάντηση είναι αφενός ότι η αυθαιρεσία πάντα σε τέτοιες «λογικές» συνεπαγωγές πατάει, αφετέρου ότι ήδη σε μια σειρά χώρες της ΕΕ οι κομμουνιστικές ιδέες θεωρούνται «έγκλημα» και οι κομμουνιστές βρίσκονται εκτός νόμου.
Μια εξίσου εύκολη απάντηση, υπό μορφή ρητορικού ερωτήματος, θα ήταν κι αυτή: Αλήθεια, η ΕΕ των μονοπωλίων (εκείνων των μονοπωλίων που, όπως η «Ζήμενς» και η «Κρουπ», ανέβασαν τον Χίτλερ στην καγκελαρία) ποιων πολιτικών πεποιθήσεων θα επιθυμούσε τη δίωξη; Οταν η ΕΕ μηχανεύεται αθλιότητες, για να συσχετίζει ανιστόρητα και συκοφαντικά το φασισμό με τον κομμουνισμό, εναντίον ποιου στρέφεται; Εναντίον των πεποιθήσεων των φασιστών, που αποτελούν στυλοβάτη των μισών σχεδόν αστικών κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ, ή εναντίον των πεποιθήσεων των κομμουνιστών;
Ας δούμε, όμως, και τρία πιο συγκεκριμένα, χαρακτηριστικά παραδείγματα, από τρεις χώρες - μέλη της ΕΕ, για το τι πρακτικά έχει συμβεί, μετά την έκδοση της προαναφερθείσας Απόφασης της ΕΕ.
*
α) Στη Σλοβακία, από το 2011, τέθηκαν σε ισχύ οι νέες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με τις οποίες «όποιος αρνείται, στηρίζει ή προσπαθεί να δικαιολογήσει τα εγκλήματα του καθεστώτος που βασίζονται στην κομμουνιστική ιδεολογία» διώκεται με ποινές φυλάκισης από έξι μήνες έως τρία χρόνια.
(σ.σ.: Καμία, βέβαια, αντίδραση από την ΕΕ)...
*
β) Στη Λετονία, η κυβέρνηση της χώρας προσέφυγε το Μάη του 2010 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, εναντίον του 87χρονου τότε Λετονού πολίτη Βασίλι Κόνονοφ. Το «έγκλημα» του Κόνονοφ ήταν ότι το 1944, σε ηλικία 23 ετών, ήταν επικεφαλής της παρτιζάνικης σοβιετικής ομάδας που κατάφερε, μετά από ηρωική μάχη, να εξουδετερώσει φυλάκιο δοσίλογων συνεργατών των «SS», εξοντώνοντας 9 από αυτούς. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου συντάχθηκε με την άποψη της κυβέρνησης της Λετονίας ότι ο Κόνονοφ, λόγω της δράσης του αυτής, ήταν «εγκληματίας πολέμου»! Οτι με την αντιστασιακή του δράση το 1944, παραβίασε τους νόμους της Λετονίας. Ομως, οι νόμοι της Λετονίας το 1944 ήταν οι νόμοι του Χίτλερ!
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποδέχτηκε τους ισχυρισμούς της λετονικής κυβέρνησης και επικύρωσε την καταδίκη του Παρτιζάνου με το αιτιολογικό ότι το 1944, πολεμώντας εναντίον των γερμανοτσολιάδων της πατρίδας του, ο Κόνονοφ παρανομούσε εναντίον των νόμων της χώρας!«Παρανομούσε», δηλαδή, εναντίον των νόμων της χιτλερικής κατοχής!
Σήμερα, στη «δημοκρατική» Λετονία, στη χώρα - μέλος της ΕΕ, που ο Κόνονοφ -με τη βούλα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου- καταγράφηκε σαν «εγκληματίας», σαν «πατριώτες» ανακηρύσσονται οι συνεργάτες των ναζί!
(σ.σ.: Καμία, βέβαια, αντίδραση από την ΕΕ)...
*
γ) Στη Λιθουανία, τα δικαστήρια δικαίωσαν την ομάδα φασιστών, που το Φλεβάρη του 2010 συμμετείχε στις εκδηλώσεις για τη λεγόμενη μέρα της «ανεξαρτησίας» της Λιθουανίας, αναρτώντας πλακάτ με έμβλημα τη ναζιστική σβάστικα. Η σβάστικα, σύμφωνα με τη λιθουανική Δικαιοσύνη είναι σύμβολο του... Ηλιου, αποτελεί «πολύτιμο σύμβολο» (!) των χωρών της Βαλτικής και με την ανάρτησή του στις εθνικές εορτές δεν παραβιάζεται κανένας νόμος της χώρας, αφού η σβάστικα αποτελεί υπόμνηση της εθνικής κληρονομιάς της Λιθουανίας...
Υπενθυμίζουμε ότι στη Λιθουανία που η σβάστικα αναγορεύτηκε σε «πολύτιμο σύμβολο» (!), έχει απαγορευτεί διά νόμου η χρήση κομμουνιστικών συμβόλων, όπως για παράδειγμα το σφυροδρέπανο και το κόκκινο αστέρι (σ.σ.: πλην του κόκκινου αστεριού της πολυεθνικής «Χάινεκεν» που δε συμπεριλαμβάνεται στην απαγόρευση...).
Στην ίδια χώρα, το Μάη του 2012, η κυβέρνηση προχώρησε στην αποκατάσταση της μνήμης του συνεργάτη των ναζί Γιουόζας Αμπραζιάβιτσιους. Ο εν λόγω, από τη θέση του Λιθουανού «Τσολάκογλου», δημιούργησε το 1941 το στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έως τα τέλη του Δεκέμβρη του 1941 δολοφονήθηκαν πάνω από 180 χιλιάδες Εβραίοι. Συνολικά, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι φασίστες και οι συνεργάτες τους εξόντωσαν το 95% του προπολεμικού εβραϊκού πληθυσμού της Λιθουανίας.
(σ.σ.: Καμία, βέβαια, αντίδραση από την ΕΕ)...
*
Μάλλον, θα πρέπει να συμφωνήσουμε. Τα προηγούμενα μόνο «θεωρητικά» δεν είναι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου