Το μπαράζ πολεμικών δηλώσεων της ισραηλινής πολιτικής ηγεσίας, ακούγεται μονότονα και μοναχικό καθώς οι ΗΠΑ συνεχίζουν επισήμως να επιμένουν διά της διπλωματικής οδού και φυσικά των στραγγαλιστικών κυρώσεων ώστε «να πεισθεί» το Ιράν να «εγκαταλείψει το πυρηνικό του πρόγραμμα». Ωστόσο, παρά το γεγονός, ότι η ισραηλινή ηγεσία με την πολεμική ένταση που συνεχώς κλιμακώνει προωθεί και τα δικά της ιμπεριαλιστικά συμφέροντα οι δηλώσεις τους δεν απέχουν πολύ από την πολλάκις διατυπωμένη θέση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και άλλων ανώτατων Αμερικανών αξιωματούχων ότι όλες οι επιλογές είναι πάνω στο τραπέζι, περιλαμβανομένου φυσικά και του πολέμου.
Ακόμη και εάν τελικά δεν «επιβεβαιωθεί» η απειλή, που το πιθανότερο φαίνεται ότι δεν θα πραγματωθεί, η κλιμάκωση της έντασης εκ μέρους του Ισραήλ έχει πολλαπλούς στόχους. Καταρχήν την κατάπνιξη» του εσωτερικού μετώπου, καθώς η ισραηλινή κυβέρνηση επιχειρεί να προβάλλει τους «εθνικούς κινδύνους» για να κερδίσει την «εθνική ενότητα» και να επιβάλλει τα ακραία αντεργατικά της μέτρα. Χαρακτηριστικές είναι οι συνεχείς λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην οικονομική πολιτική της ισραηλινής κυβέρνησης, η ακαριαία αντίδραση του ισραηλινού λαού με τη διαδήλωση που πραγματοποίησε στο κέντρο του Τελ Αβίβ το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής ενάντια στα πολεμικά σχέδια της κυβέρνησης, καθώς και η πρωτοβουλία για συλλογή υπογραφών σε κείμενο έκκλησης προς τους πιλότους της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας -ήδη πάνω από 400 έχουν συλλεχθεί συμπεριλαμβανομένων πολλών καθηγητών Πανεπιστημίου- να αρνηθούν να υπακούσουν σε διαταγές βομβαρδισμού του Ιράν, γιατί αυτό θα θέσει σε κίνδυνο τη χώρα.
Εκ παραλλήλου, οι πολεμικές ιαχές του Ισραήλ συμβάλλουν τα μάλα στην όξυνση των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και κατά συνέπεια και στην αύξηση των πιθανοτήτων ενός ευρύτερου πολέμου. Παρά τους κινδύνους που ελλοχεύουν, το Ισραήλ επιδιώκει να εξασφαλίσει, για ακόμη μία φορά, τη θέση ως προνομιακού παίκτη στην περιοχή, δεδομένων των σχεδίων των ΗΠΑ για την ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά και της μετατόπισης του επίκεντρου του ενδιαφέροντός τους προς την Ασία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των ανταγωνισμών είναι και ο «παράγοντας» Σαουδική Αραβία που προωθεί τα δικά της συμφέροντα με τις διάφορες συμμαχίες στην περιοχή του Κόλπου, και όσον αφορά το Ιράν επισήμως δηλώνει ότι δεν θα επιτρέψει τη διέλευση των ισραηλινών μαχητικών από το έδαφός της. Εντούτοις, διαρροές επιμένουν πως δεδομένου ότι το Ριάντ γνωρίζει ότι αποτελεί μία από τις τέσσερις πιθανές διαδρομές, σε περίπτωση που οι Ισραηλινοί αποφασίσουν να πλήξουν το Ιράν θα το αποδεχθούν μόνο «εάν πρόκειται για συντονισμένη επιχείρηση με την Ουάσιγκτον»...
Υπό αυτό το σκεπτικό, μία ενδεχόμενη επίθεση, ένα «προληπτικό χτύπημα» εναντίον του Ιράν «διατηρείται σταθερά» στα πρωτοσέλιδα του ισραηλινού Τύπου σε καθημερινή βάση εδώ και ένα δεκαήμερο, ενώ το κύριο ερώτημα που απασχολεί είναι εάν θα γίνει «πριν ή μετά τις αμερικανικές εκλογές της 6ης Νοέμβρη» και όχι εάν θα το κάνει το Ισραήλ, αλλά «ότι θα το κάνει η Δύση».
Ετοιμο το σχέδιο του «προληπτικού χτυπήματος»;
Το χορό των δημοσιευμάτων άνοιξε η εφημερίδα «Yedioth Ahronoth» που ανέφερε σε άρθρο της, με τίτλο «Νετανιάχου και Μπαράκ αποφασισμένοι να επιτεθούν στο Ιράν το φθινόπωρο», πως «μια στρατιωτική επέμβαση είναι σήμερα πιο πιθανή από ποτέ», ένας ισχυρισμός που έπεται των δηλώσεων της προηγούμενης ημέρας εκ μέρους του υπουργού Αμυνας του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ, ο οποίος χαρακτήρισε το ενδεχόμενο «επείγον». Το άρθρο διευκρινίζει ωστόσο ότι «κανείς αξιωματούχος, ούτε του στρατού, ούτε από τον κύκλο του υπουργείου Αμυνας, ούτε καν ο πρόεδρος δεν υποστηρίζει την ιδέα μιας ισραηλινής επίθεσης», καθώς ο πυρήνας της ισραηλινής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας είναι αναποφάσιστος.
Ακολούθησε ο απόστρατος Ισραηλινός υποστράτηγος Αχαρόν Ζεεβί Φαρκάς που δήλωσε στο ισραηλινό τηλεοπτικό «Κανάλι 2» ότι «μια επίθεση στο Ιράν φαίνεται ότι θα γίνει σύντομα, μπορεί μέσα σε βδομάδες ή σε δύο μήνες», προσθέτοντας ωστόσο πως μια τυχόν στρατιωτική επέμβαση θα πρέπει να είναι «η τελευταία μας επιλογή». Δηλώσεις που έπονται αυτών του Εφρέμ Χαλέβι, πρώην επικεφαλής της Μοσάντ, που εμμέσως δήλωσε στην εφημερίδα «The New York Times» ότι επίκειται άμεσα μια ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Ιράν, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Εάν ήμουν Ιρανός θα φοβόμουν πάρα πολύ τις επόμενες 12 εβδομάδες».
Η εφημερίδα «Haaretz» σε άρθρο της αναφέρει μια προειδοποίηση ενός Ισραηλινού αξιωματούχου, που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, ο οποίος εκτιμά ότι το Ισραήλ αντιμετωπίζει τώρα μεγαλύτερο κίνδυνο παρά την παραμονή του πολέμου του 1967. Επίσης, αναφέρει ότι το «επείγον» σε αυτή την περίπτωση βασίζεται στον ισχυρισμό ότι «νέες πληροφορίες» έχουν λάβει στις ΗΠΑ ότι το Ιράν έχει προχωρήσει ταχύτερα από όσο υπολογιζόταν για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Εντούτοις ερωτώμενος ο εκπρόσωπος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ διέψευσε κατηγορηματικά τις πληροφορίες αυτές, τονίζοντας ότι «τίποτα δεν έχει αλλάξει όσον αφορά τις εκτιμήσεις για τη δυνατότητα του Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και ότι οι ΗΠΑ εμμένουν στην πολιτική άσκησης πιέσεων μέσω των κυρώσεων και επιδιώκουν πάντα μία... διπλωματική λύση».
Τελεσίγραφα και «δεσμεύσεις»
Το μπαράζ ολοκληρώθηκε με τη συνέντευξη που παραχώρησε την Τετάρτη στην εφημερίδα «Μααρίβ» («Maariv») ο απερχόμενος υπουργός Πολιτικής Αμυνας, Ματάν Βιλνάι, που αποκάλυψε ότι το Ισραήλ έχει προετοιμάσει τον πληθυσμό του για μια ενδεχόμενη σύρραξη σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα, που θα μπορούσε να διαρκέσει έως και 30 ημέρες... ενώ πρόσθεσε ότι οι Ισραηλινοί αναμένουν «αντίποινα εκ μέρους του Ιράν» που θα κοστίσουν τη ζωή τουλάχιστον σε 500 Ισραηλινούς! Η «Μααρίβ» δημοσίευσε κατά αποκλειστικότητα «έγγραφο που διέρρευσε» και αναφέρει ότι η ισραηλινή ηγεσία έχει εκπονήσει πλήρη σχέδια για μία επίθεση στο Ιράν, που περιλαμβάνουν: «άνευ προηγουμένου κυβερνο-επίθεση» για να κόψει κάθε είδους επικοινωνία του Ιράν», χρήση πυρομαχικών με άνθρακα για την κατάρρευση το δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και ένα «μπαράζ επιθέσεων με δεκάδες βαλλιστικούς πυραύλους και εκατοντάδες πυραύλους "Κρουζ"», καθώς και «αεροπορικές επιδρομές» με στόχο τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν του στρατιωτικού μηχανισμού και της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.
Επιμένουν δε τα δημοσιεύματα ότι το Ισραήλ θα επιτεθεί «ασχέτως εάν δεν καταφέρει να πλήξει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν», ενώ η ισραηλινή κυβέρνηση έχει θέσει τρόπον τινά «τελεσίγραφο» προς την κυβέρνηση Ομπάμα, την 25η Σεπτέμβρη, για να «δεσμευτεί» στην ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον του Ιράν.
Τι ακριβώς εννοούν περί δέσμευσης οι Ισραηλινοί; Σύμφωνα με αναλυτές το τελεσίγραφο αποσκοπεί στο να υπάρξει η δέσμευση σε θέσεις που συνιστούν για το Ισραήλ «κόκκινη γραμμή». «Μέχρι τη στιγμή που θα πουν ότι είναι έτοιμοι να τοποθετήσουν τη βόμβα στον πύραυλο ή να φτιάξουν τη βόμβα με τον πυροκροτητή... Αν αυτή είναι η αμερικανική θέση, και προφανώς αυτή είναι η "κόκκινη γραμμή" τους, τότε θα είναι λιγάκι αργά να επιτεθούμε». Το Ισραήλ λέει ότι η «κόκκινη γραμμή» είναι προτού αποκτήσουν την τεχνολογία για να το κάνουν. Αλλιώς θα έχουμε χάσει το τρένο» δήλωσε Ισραηλινός αξιωματούχος, που διατήρησε την ανωνυμία του, στο «Ynet News», για να καταλήξει: Εάν ο πρόεδρος Ομπάμα είναι έτοιμος να δεσμευτεί δημοσίως ότι και για τις ΗΠΑ αυτή είναι η «κόκκινη γραμμή», και να σκληρύνει τη στάση του «τότε η ισραηλινή ηγεσία δεν πρόκειται να πραγματοποιήσει μονομερή επίθεση».
Θα είναι αφέλεια να ισχυριστεί κανείς ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε δύσκολη θέση με την προκλητική στάση της ισραηλινής κυβέρνησης, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι και μόνο η δέσμευση που ζητούν τυχοδιωκτικά και κυνικά οι Ισραηλινοί, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, ακυρώνει επί της ουσίας και τις τόσο άμεσες απειλές.
Ο κυνισμός περισσεύει και στις ΗΠΑ, καθώς οι απειλές του Ισραήλ «βολεύουν» για την επίτευξη του σκοπού τους για Ευρεία Μέση Ανατολή υπό τον πλήρη δικό τους έλεγχο και για την υλοποίησή του. Η τακτική τους περιλαμβάνει εξολόθρευση «στόχων»: όπως ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, προετοιμασίες επίθεσης εναντίον του Ιράν, η Χεζμπολάχ, η Παλαιστίνη... Επίσης, με την στρατολόγηση και υποστήριξη των αντιδραστικών μοναρχιών στη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τον Κόλπο και μαζί με την τουρκική κυβέρνηση, υποδαυλίζουν εσκεμμένα τις φλόγες ενός περιφερειακού πολέμου κατά μήκος «θρησκευτικών διαχωριστικών γραμμών σουνιτών-σιιτών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου