Αποκαλυπτική για τον αντιλαϊκό ρόλο της «κυβερνώσας αριστεράς», όποιο όνομα κι αν πάρει στα πλαίσια της αστικής διαχείρισης, είναι η αναβάθμιση της ΔΗΜΑΡ σε κυβερνητικό εταίρο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ανάγοντας σε υπέρτατο στόχο τη στρατηγική επιλογή της ντόπιας πλουτοκρατίας για παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ, η ΔΗΜΑΡ αναδεικνύεται σε ένθερμο υποστηριχτή των αντιλαϊκών μέτρων που προωθεί η συγκυβέρνηση. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο της κατανομής ρόλων για να περάσουν τα μέτρα, έχει αναλάβει εργολαβικά την καλλιέργεια αυταπατών ότι το αντιλαϊκό πακέτο μπορεί να γίνει λιγότερο επώδυνο για το λαό, αν υιοθετηθούν τα «ισοδύναμα» που προτείνει και αν στην ΕΕ γενικευτεί ο «αέρας της αλλαγής» - όπως λέει - ο οποίος, όμως, είναι δύσοσμος και δηλητηριώδης για τα λαϊκά δικαιώματα.
Η ΔΗΜΑΡ ενισχύθηκε εκλογικά τάζοντας «σταδιακή απαγκίστρωση απ' το μνημόνιο και παραμονή της χώρας στην ΕΕ και το ευρώ». Τα ίδια πάνω κάτω έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ, προτείνοντας επί της ουσίας ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, στο πλαίσιο της ΕΕ και της αστικής εξουσίας, την οποία και οι δυο δεν αμφισβητούν. Στη βάση της φιλο-ευρωενωσιακής στρατηγικής τους, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ διαλαλούσαν προεκλογικά την πρόθεσή τους να συνεργαστούν σε μια «κυβέρνηση της αριστεράς», καλώντας επίμονα το ΚΚΕ να συμμετάσχει στο εγχείρημα, για να ανακοπεί τάχα η βάρβαρη επίθεση, να έρθει ανάπτυξη και να αντιστραφεί η πορεία για το λαό. Το ΚΚΕ προειδοποίησε το λαό ότι καμιά «αριστερή κυβέρνηση» δεν πρόκειται να του δώσει ανάσα, στο βαθμό που θέτει για στόχο, την παραμονή στο ευρώ και δεν έχει στρατηγική σύγκρουσης με τα μονοπώλια.
Το έργο έχει ξαναπαιχτεί. Για παράδειγμα, οι λαοί σε Γαλλία και Ιταλία έχουν πικρή εμπειρία απ' τις περιβόητες κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Αντιθέτως οι αστικές τάξεις των χωρών αυτών έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση, βλέποντας τις ανάγκες τους να ικανοποιούνται χωρίς ψεγάδι και το λαό σε παράλυση, εξαιτίας της επένδυσης χωρίς αντίκρισμα που είχε κάνει στην «κεντροαριστερά», έχοντας χειραγωγηθεί απ' αυτήν. Αυτό το ρόλο αναθέτει διαχρονικά το σύστημα στην «κυβερνώσα αριστερά», ανεξάρτητα ποιο κόμμα την ενσαρκώνει κάθε φορά: Της άμβλυνσης με αυταπάτες και ψέματα της λαϊκής δυσαρέσκειας, με στόχο την ενσωμάτωσή της. Το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται: Οποια κυβέρνηση κι αν αναδειχτεί στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομίας, είναι δεδομένο ότι θα πορευτεί σύμφωνα με τους νόμους της διαχείρισης για τα μονοπώλια και τα κέρδη τους.
Προϋπόθεση για αυτά, είναι το τσάκισμα των εργασιακών λαϊκών δικαιωμάτων. Ακόμα και μια «κυβέρνηση της αριστεράς», ανεξάρτητα από παραλλαγές και τους χειρισμούς στα επιμέρους, θα ακολουθούσε το ίδιο μονοπάτι με τις αστικές κυβερνήσεις, σε ό,τι αφορά τα μέτρα που ορίζουν οι αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ για το συμφέρον των μονοπωλίων. Σωτήρες για το λαό δεν υπάρχουν, μόνος του οφείλει να σωθεί. Να γίνει μια γροθιά, να οργανώσει την πάλη του διεκδικώντας άμεσα μέτρα ανακούφισής του, κρατώντας σταθερά το τιμόνι σε ρότα ρήξης και ανατροπής με την εξουσία των μονοπωλίων. Η κοινωνικοποίησή τους, η αποδέσμευση απ' την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία, είναι σήμερα η μόνη φιλολαϊκή προοπτική, απολύτως αναγκαία και ρεαλιστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου