Αλλη μια «μπαταριά» για τον τρόπο με τον οποίο ετοιμάζεται να ασκήσει «υπεύθυνη αντιπολίτευση» έριξε ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη συνάντηση που είχε χτες ο Αλ. Τσίπρας με αντιπροσωπεία των εργαζομένων στην «Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης» (ΕΒΖ), η οποία είναι ψηλά στη λίστα των ιδιωτικοποιήσεων που σχεδιάζει άμεσα η συγκυβέρνηση.
Παρά την προσπάθεια να δείξει ότι αντιτίθεται στην «εκποίηση εκείνων των παραγωγικών μονάδων που μπορούν να αποτελέσουν μοχλό της παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας», στην πραγματικότητα ο καημός του Αλ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως είναι το τίμημα και η «διαφάνεια» με την οποία θα γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις, μεταξύ αυτών και της ΕΒΖ.
Σ' αυτό το πλαίσιο, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι προχωράει «"ελαφρά τη
καρδία" στο δεύτερο μεγαλύτερο έγκλημα μετά την υπογραφή του Μνημονίου, που είναι η εκποίηση του δημόσιου πλούτου έναντι πινακίου φακής»και εστιάζοντας στην ΕΒΖ κατήγγειλε ότι αυτή «αποφασίστηκε να εκποιηθεί και μάλιστα έναντι τιμήματος ευτελούς, 40 εκατ. ευρώ τη στιγμή που μόνο τα δύο εργοστάσια θυγατρικής της στη Σερβία κοστολογούνται άνω των 150 εκατ.».
Με άλλα λόγια, αν το τίμημα ήταν μεγαλύτερο, ο ΣΥΡΙΖΑ ενδεχόμενα να μην είχε πρόβλημα με τις ιδιωτικοποιήσεις, που γίνονται για να αποκτήσουν τα μονοπώλια περισσότερο χώρο σε στρατηγικούς τομείς της παραγωγής. Στο ίδιο διαχειριστικό πνεύμα, ο Αλ. Τσίπρας προειδοποίησε την κυβέρνηση «διότι οι διαδικασίες αποκρατικοποιήσεων όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλον τον κόσμο και την Ευρώπη, ιδιαίτερα σε συνθήκες φαστ τρακ και πίεσης, αποτέλεσαν πηγές διαφθοράς και μεγάλων σκανδάλων».
Γι' αυτό, όπως είπε, «δεν πρόκειται να αφήσουμε να συμβεί το ίδιο εδώ, την ώρα μάλιστα που η ελληνική οικονομία στενάζει και ασφυκτιά». Χωρίς να μασάει τα λόγια του, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έστειλε μήνυμα στην κυβέρνηση ότι η αντιπολίτευση που θα ασκήσει στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων θα αφορά το τίμημα και τη διαφάνεια.
Ακόμα όμως και όταν μίλησε για τις συνέπειες από την ιδιωτικοποίηση της ΕΒΖ στους εργαζόμενους και τους αγρότες, είπε μισές αλήθειες, για να αφήσει στο απυρόβλητο τη μήτρα του προβλήματος, που δεν είναι άλλη από την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ.
Οπως είπε, «αν υπήρχε σχέδιο και στρατηγική (η ΕΒΖ) θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο όχι μόνο στην ελληνική αγορά, αλλά και στα Βαλκάνια (...) Η υπόθεση αυτή δεν αφορά στενά τους εργαζόμενους στην ΕΒΖ, αλλά χιλιάδες αγρότες παραγωγούς ζαχαρότευτλων που θα μείνουν φυσικά χωρίς κύκλο εργασιών, κυρίως, όμως, αφορά το μέλλον και τη δυνατότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας, κύριος πυλώνας της οποίας πρέπει να είναι η γεωργική και η αγροτική οικονομία».
Αυτό που απέφυγε να πει ο Αλ. Τσίπρας είναι ότι η ΚΑΠ της ΕΕ, την οποία υπηρετεί και λιβανίζει το κόμμα του, είναι αυτή που συντρίβει τους τευτλοπαραγωγούς και συνολικά την αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα.
Ο Λένιν στην εποχή του έλεγε ότι «ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλι-
ΑπάντησηΔιαγραφήσμό είναι κούφια και ψεύτική φρασεολογία, αν δεν συνδέεται αδιάρρηκτα
με τον αγώνα ενάντια στον οπορτουνισμό»