Οικονομική κρίση, οπορτουνισμός και ταξική πάλη

Είναι γεγονός ότι όσο εξελίσσεται η καπιταλιστική κρίση, υπό την πίεση των οξυμένων προβλημάτων, της κυρίαρχης ιδεολογίας, της κρίσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, θα ανατροφοδοτηθούν πλατιά σε εργατικές-λαϊκές μάζες αυταπάτες για να εξευρεθεί λύση χωρίς σύγκρουση με την καπιταλιστική εξουσία. Γι’ αυτό νέα εμπόδια θα πρέπει να ξεπεραστούν στην προσπάθεια για ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος στην κατεύθυνση της πάλης για την εργατική-λαϊκή εξουσία, που σχετίζονται με το δυνάμωμα ρεφορμιστικών αυταπατών και οπορτουνιστικών συγχύσεων των «εύκολων και ανώδυνων» λύσεων.
Προϋπόθεση για τη διαμόρφωση μιας γραμμής για την προετοιμασία του εργατικού-λαϊκού παράγοντα στην πάλη για την εξουσία είναι η σαφής οριοθέτηση απέναντι στις διάφορες εκδοχές της αστικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, κάτι που όχι μόνο δεν εξυπηρετεί το πλαίσιο διεκδικήσεων των οπορτουνιστικών αυτών ομάδων, αλλά, αντίθετα, είναι γερά δεμένο με μια εκδοχή της αστικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης που προβάλλουν σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις.
Η γραμμή αυτή δεν μπορεί να λειτουργήσει σε καμία περίπτωση προς όφελος έστω μιας προσωρινής ανακούφισης των εργατικών λαϊκών στρωμάτων γιατί όλες οι εκδοχές της αστικής διαχείρισης (π.χ. περιοριστική ή επεκτατική δημοσιονομική πολιτική) οδηγούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης.
Ταυτόχρονα, μόνο μια γραμμή με κατεύθυνση την ανατροπή της αστικής εξουσίας μπορεί να βάλει στις σημερινές συνθήκες ένα φραγμό στην αντιλαϊκή επίθεση, να παρεμποδίσει μέτρα, στο βαθμό που θα βλέπει ότι τείνει να κινδυνεύσει η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου. Γιατί το κεφάλαιο σε συνθήκες άγριου ανταγωνισμού, όξυνσης όλων του των αντιθέσεων, μόνο όταν νιώθει ότι απειλείται αμφισβητείται η εξουσία του μπορεί να κλονιστεί πραγματικά.
Το ΚΚΕ έχει τέτοια γραμμή, συνεκτικό πλαίσιο διεκδικήσεων και στόχων πάλης, που συνδέονται με τη διεκδίκηση άλλης εξουσίας και πλαισιώνονται από ένα ιδεολογικό και πολιτικό περίγραμμα που θα ξεσκεπάζει τις αυταπάτες που σπέρνει η αστική τάξη, γύρω για παράδειγμα από τις αιτίες της κρίσης.
Η προώθηση πλατιά στις εργατικές-λαϊκές μάζες αυτής της γραμμής χειραφέτησης, πάλης και προοπτικής, θα πραγματοποιείται σε σκληρή αντιπαράθεση με το ρεφορμισμό, τον οπορτουνισμό που δρα στις γραμμές του κινήματος και επιδιώκει «να ενώσει» όλους κάτω από ένα πλαίσιο ενσωμάτωσης των λαϊκών δυνάμεων σε σοσιαλδημοκρατικές εκδοχές αστικής διαχείρισης της κρίσης.

Είναι αυταπάτη ότι μπορεί το πλαίσιο αυτών των δυνάμεων να λειτουργήσει στις σημερινές συνθήκες εξέλιξης της καπιταλιστικής κρίσης έστω σαν πλαίσιο άμυνας και αντίστασης, όπως αυτές οι δυνάμεις ψευδεπίγραφα ισχυρίζονται.
Το κύριο ωστόσο για ένα ΚΚ σε συνθήκες διεθνούς συντονισμένης στα βασικά κέντρα του πλανήτη καπιταλιστικής κρίσης, απόλυτης (και σχετικά απότομης) επιδείνωσης των συνθηκών ζωής των εργατικών- λαϊκών στρωμάτων, ανάπτυξης ταξικών αγώνων που ήδη αγκαλιάζουν ένα κύκλο χωρών, είναι να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που δημιουργούνται από την οικονομική κρίση για να προετοιμάσει την εργατική τάξη να παλέψει για την ανατροπή του καπιταλισμού, να διεκδικήσει
την εξουσία. Αυτό είναι η βασική υποχρέωση των ΚΚ, αλλιώς όσα εμπόδια και να βάλει το εργατικό-λαϊκό κίνημα, η ζωή των εργατικών- λαϊκών μαζών θα δέχεται τις συνέπειες του καπιταλιστικού συστήματος στην κατάσταση της προχωρημένης σήψης του, που χαρακτηρίζεται από το φαύλο κύκλο των καπιταλιστικών κρίσεων, το ξέσπασμα τοπικών και περιφερειακών πολεμικών συρράξεων.