Αυτός είναι ο λόγος που δημιουργείται μια ανεστραμμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας για τη δύναμη της επικοινωνιακής πολιτικής όταν γίνεται μεγάλη μετακίνηση ψηφοφόρων μεταξύ των αστικών κομμάτων στο ίδιο ταξικό μπλοκ, την οποία οι αστοί πολιτικοί την έχουν αναγάγει σε «λαϊκή πραγμάτωση της δημοκρατίας» και σε επιστήμη της παραπλάνησης.
Οι αστοί πολιτικοί έχοντας λυμένο από άλλους το πρόβλημα της ταξικής εξουσίας την οποία διασφαλίζει το κεφάλαιο και τα κρατικά όργανα της δικτατορίας του, ασχολούνται μόνο με την διαχειριστική πλευρά της εξουσίας αυτής. Έτσι κρίνονται και σε αυτό το πεδίο αναπτύσσουν τους ανταγωνισμούς τους, τους οποίους αναγάγουν στο Α και το Ω της πολιτικής, σύροντας και τον λαό σε αυτά τα διλήμματα με τα μέσα πίεσης και διάπλασης που διαθέτει το σύστημα.
Να σημειώσουμε εδώ ότι όταν ένα κόμμα αποδεδείχνει στο κεφάλαιο ότι είναι ικανότερο να διαχειριστεί τις υποθέσεις του, ιδίως σε περίοδο κρίσης, τότε ξαφνικά ο λαός «πληροφορείται» ότι το κόμμα αυτό έχει όλα τα χαρίσματα για να υπηρετήσει υπεύθυνα και στα σίγουρα τα συμφέροντά του!!!
Όχι λίγες φορές η ίδια διαδικασία ακολουθείται και για τα πρόσωπα - ηγέτες αυτού του κόμματος.
Τα κόμματα αυτά ανεξάρτητα από το πού βρισκόταν όταν δεν τα είχε ανάγκη η αστική τάξη, ξαφνικά εκτοξεύονταν στα ύψη δημοσκοπήσεων και ποσοστών και στο τέλος κυβερνούσαν.
Τα αποτελέσματα τέτοιων πορειών είναι γνωστά.
Όλη η ιστορία του καπιταλισμού είναι γεμάτη από τέτοιες περιπτώσεις εδώ και παγκοσμίως. Υπ αυτές τις συνθήκες σημειώνουμε τις περιπτώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου την περίοδο 1977-81, του Γ.Α. Παπανδρέου το 2009 (σε λίγους μήνες από γραφικός «Γιωργάκης» έγινε υπεύθυνος ηγέτης με παγκόσμιο κύρος!) και του Α. Τσίπρα με το κόμμα του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% το 2009 εκτινάχθηκε στο 27% το 2012. Αυτή η εκτίναξη έχει άμεση σχέση με τις επιτυχημένες κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει ότι, στην κρίση αυτή, είναι ικανός να διαχειριστεί τις υποθέσεις της κοινωνίας (κεφαλαίου). Ενω όσο δεν γινόταν πιστευτός από την αστική τάξη και δεν έδινε τα διαπιστευτήριά του ή η κρίση δεν απαιτούσε επιστράτευση ακόμη και αριστερών «σωτήρων», ο ΣΥΡΙΖΑ έμπαινε - δεν έμπαινε στη βουλή.
Αυτή είναι η ερμηνεία της μετακίνησης ψηφοφόρων εντός του ίδιου ταξικού πολιτικού μπλοκ.
Με την ευκαιρία να θυμίσουμε ότι οι εκτελεστές της Ρ. Λούξενμπουργκ και των Γερμανών κομμουνιστών επαναστατών σπαρτακιστών, ήταν καθόλα αριστεροί και σοσιαλδημοκράτες που διακήρυτταν τον σοσιαλισμό και κλήθηκαν σε κρίσιμη στιγμή από την αστική τάξη να σώσουν το σύστημα, πράγμα που έκαναν επιτυχώς!
Ύστερα οι πρωτεργάτες τους συνταξιοδοτήθηκαν επί τιμή από τον Χίτλερ και την αστική τάξη για τις υπηρεσίες τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου