Κρίσιμο ζήτημα η οργανωμένη απάντηση των εργατών...

Μιλάει στο «Ρ» ο Καρμέλο Σουάρες, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Λαών της Ισπανίας

Ο Καρμέλο Σουάρες

Με την ευκαιρία της παρουσίας του στην πρόσφατη 13η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που φιλοξένησε το ΚΚΕ στην Αθήνα, συζητήσαμε με τον σύντροφο Καρμέλο Σουάρες,Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του Κομμουνιστικόυ Κόμματος των Λαών της Ισπανίας, του κόμματος που έχει 25 χρόνια ιστορία και δράσης εναντίωσης στον «ευρωκομμουνισμό» και το σύγχρονο οπορτουνισμό. Η συζήτηση αναφέρθηκε στην καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει στην Ισπανία και στη δράση του κόμματος για την ταξική ενότητα των εργατών και την οργάνωση της απάντησης των λαϊκών στρωμάτων.

-- Μιλήστε μας για τις εξελίξεις μετά τις πρόωρες εκλογές όπου επικράτησε η αστική διαχείριση με αλλαγή σκυτάλης από τους σοσιαλδημοκράτες στο Λαϊκό Κόμμα.

-- Οι τελευταίες εκλογές που ήταν πρόωρες κρίθηκαν αναγκαίες από την πλευρά της ολιγαρχίας για να υπάρξει μια αστική κυβέρνηση με νωπή εντολή λόγω της μεγάλης φθοράς της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης και του κινδύνου να υπάρξει κοινωνική απάντηση απέναντι στα μέτρα που ετοιμάζονταν να πάρουν στο όνομα της κρίσης, στην πραγματικότητα για τη σωτηρία του κεφαλαίου.

Γι' αυτό επισπεύσθηκαν οι εκλογές και ο κεντρικός στόχος ήταν να επικρατήσει και πάλι η αστική πολιτική, πράγμα που προς το παρόν επιτεύχθη, αφού το έταιρο κόμμα της ολιγαρχίας, το Λαϊκό Κόμμα κατάφερε να κυριαρχήσει και να πάρει την απόλυτη πλειοψηφία (44,6%) για να μπορέσει να συνεχίσει τη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος και φυσικά τα μέτρα ενάντια στην εργατική τάξη με νέα προγράμματα λιτότητας.

Σχετικά με αυτό πρέπει να επισημάνουμε ορισμένα κομβικά ζητήματα: πρώτον, ότι η νίκη του Λαϊκού Κόμματος δεν είναι προϊόν της στροφής ενός μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος στο πρόγραμμα αυτού του κόμματος (πρακτικά η αύξηση των ψήφων του κατά 500.000 σε 10 εκατομμύρια, δεν είναι τόσο μεγάλη που να καταγράφει ένα τέτοιο ρεύμα) και αυτό γιατί οι ψηφοφόροι του ήξεραν ότι θα συνεχίσει να κυβερνάει με νέα μέτρα λιτότητας. Ετσι ψήφισαν με απογοήτευση και ψάχνοντας άλλη διαχειριστική λογική όπως καταγράφεται με τη μαζική καταδίκη της σοσιαλδημοκρατίας, που χάνει τις μισές ψήφους, 4,5 εκατομμύρια ψήφους και καταποντίζεται (πήρε 28,7% χάνοντας 15%). Για άλλη μια φορά και το λεγόμενο κίνημα των «αγανακτισμένων», της «πλατείας» με έντονα μικροαστικά στοιχεία επιλέγει ανάμεσα στα αστικά κόμματα. Η ψήφος καταδίκης της σοσιαλδημοκρατίας μοιράζεται σε διάφορες κατευθύνσεις.

Η ανεργία στην Ισπανία διογκώνεται

Γύρω στο 2% πάει στο σπίτι του και απέχει, ένα άλλο μέρος πάει προς εθνικιστικά αστικά κόμματα, και ένα άλλο στο ρεφορμιστικό ρεύμα στης «Ενωμένης Αριστεράς» (σ.σ. συμμαχία όπου κυριαρχεί το ΚΚ Ισπανίας και αποτελεί μέρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς) που παίρνει γύρω στους 700.000 ψήφους από τη σοσιαλδημοκρατία, που της επιτρέπει μια σημαντική αύξηση ψήφων (διπλασιασμό και φτάνει στο 6,9%) και της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Ωστόσο, αυτό το ρεύμα δεν καταφέρνει να κερδίσει σημαντικά στην εργατική τάξη, κυρίως πρόκειται για ψήφους μικροαστικών στρωμάτων που φλερτάρουν με τη σοσιαλδημοκρατία και όταν δυσαρεστούνται κατευθύνονται σε ρεφορμιστικές δυνάμεις. Είναι ψήφοι περιστατικοί που επιστρέφουν και πάλι στην σοσιαλδημοκρατία. Ετσι εργατικές μάζες δε φαίνεται να πείθονται από τον ρεφορμισμό.

-- Υπάρχουν στοιχεία για το πώς ψήφισαν εργαζόμενοι σε τόπους δουλειάς, εκεί που αναπτύχθηκαν κάποιοι αγώνες ή υπήρχαν τα μεγαλύτερα προβλήματα;

-- Συνολικά στοιχεία δεν έχουμε στη διάθεσή μας. Μπορούμε να αναφερθούμε μόνο εκεί που έχουμε εικόνα με τις μικρές δυνάμεις που διαθέτουμε ως ΚΚ Λαών της Ισπανίας και παρά τα σημαντικά προβλήματα και εμπόδια και διώξεις που μας έθεσαν για να μπορούμε να αναπτύξουμε τη δράση μας και την παρουσία μας με εκλογικούς συνδυασμούς. Ωστόσο, με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι εκεί που το κόμμα μας έχει μεγαλύτερες δυνάμεις, παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές είχαμε τριπλασιασμό των λαϊκών ανθρώπων που ψήφισαν το κόμμα (φτάνοντας τις 26.500 ψήφους). Αυτοί οι ψηφοφόροι έρχονται με την προσπάθεια των οργανώσεων, με τη δράση μέσα στην εργατική τάξη και τους αγώνες της. Επίσης, μπορούμε να πούμε ότι στεριώνουμε ψήφους που δεν είναι περαστικοί, πράγμα που θα βοηθήσει στην παραπέρα ανάπτυξη του κόμματος στο μέλλον.

Βεβαίως, η κατάσταση στη χώρα είναι εξαιρετικά δύσκολη, ο λαός γνωρίζει ότι αυτό που έρχεται είναι νέες βάρβαρες περικοπές και η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε είναι ποιο θα έχει την ικανότητα να οργανώσει και να καθοδηγήσει την πάλη της εργατικής τάξης.

-- Η δράση του κόμματος πώς αναπτύσσεται;

-- Ως κόμμα προτείνουμε στα πλαίσια της στρατηγικής μας την ενότητα της εργατικής τάξης με κριτήριο την ταξική πάλη και ξεπερνώντας τις συμβιβασμένες ηγεσίες των συνδικάτων των Εργατικών Επιτροπών και Γενικής Ενωσης Εργαζομένων που φαίνεται ότι θέλουν να σπρώξουν σε μια καινούρια συνθηκολόγηση και με τη νέα κυβέρνηση.

Γι' αυτό και η πάλη του εργατικού κινήματος επιδιώκουμε να αναπτυχθεί σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο και να αξιοποιηθεί η πείρα τομέων της εργατικής τάξης που εκφράζουν αγωνιστική διάθεση και έχουν επηρεαστεί λιγότερο από την επίδραση του ρεφορμισμού και του υποταγμένου συνδικαλισμού. Ετσι θέλουμε να συσπειρώσουμε ένα κίνημα σύγκρουσης με τα βάρβαρα μέτρα που έρχονται. Επίσης, αναμένεται να αυξηθεί και άλλο η ανεργία ξεπερνώντας τα 5,7 εκατομμύρια και βέβαια αυξάνει και ο αριθμός των μακροχρόνια ανέργων. Ακόμη και οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μιλάνε για δυνατότητα δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης και ανάκαμψη μετά το 2015.

Ξέρουμε βεβαίως ότι αυτή η πρόβλεψη είναι πολύ αισιόδοξη αλλά και έτσι τίθεται το ζήτημα πώς θα προστατευτούν αυτά τα εκατομμύρια ανέργων. Είναι βέβαιο ότι η ταξική πάλη θα οξυνθεί και σημαντικά τμήματα θα μπορέσουν να βγάλουν συμπεράσματα. Θα δουν την αναγκαιότητα της οργανωμένης ταξικής απάντησης για ριζικές αλλαγές, του αγώνα μαζί με τους κομμουνιστές που θα μπούμε στην πρώτη γραμμή, προβάλλοντας ακόμα πιο ολοκληρωμένα τη δική μας πρόταση για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την προοπτική του σοσιαλισμού.

Είναι σίγουρο ότι η νέα κυβέρνηση επίσης θα συμμετέχει πιο ενεργά και στις νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και θα αυξηθεί και το ήδη τεράστιο κόστος για τις στρατιωτικές δυνάμεις (48 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα). Ολα αυτά σημαίνουν ότι η κρίση θα βαθύνει και πρέπει να προετοιμαστεί και να οργανωθεί η απάντηση της εργατικής τάξης. Σε αυτό το καθήκον θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις μας.