Πραγματοποιούμε σήμερα αυτή τη σύσκεψη, οι φορείς της συμμαχίας ΠΑΜΕ-ΠΑΣΕΒΕ-ΠΑΣΥ-ΟΓΕ-ΜΑΣ. Συμμετέχουν επίσης οι λαϊκές επιτροπές που έχουν συγκροτηθεί από τους φορείς το προηγούμενο διάστημα στην περιοχή της Αττικής. Πραγματοποιείται σε μια κρίσιμη στιγμή, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την πιο οργανωμένη, την πιο μεγάλη, την πιο βάναυση επίθεση που έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα, σε βάρος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Με τη φωτιά και το σίδερο, με την απειλή της πείνας, σχεδιάζουν να επιβάλλουν το πιο στυγνό καθεστώς εκμετάλλευσης και καταπίεσης που δεν έχει προηγούμενο. Η αποκάλυψη του ΠΑΜΕ ότι πάνω στο τραπέζι του κοινωνικού τους διαλόγου ήταν έτοιμη πρόταση νόμου για κατάργηση των ΣΣΕ, για την μη ισχύ τους ούτε το 6μηνο από την λήξη τους επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Απαιτείτε συναγερμός σε όλες τις δυνάμεις.
Χρειάζεται απ´ όλους καλύτερη συνειδητοποίηση της κατάστασης και συναίσθηση της ευθύνης μας. Δεν υπάρχει σήμερα άλλη δύναμη που μπορεί να εμπνεύσει στους εργαζόμενους με δύναμη, κουράγιο και προοπτική από την κοινωνική συμμαχία που οικοδομούμε. Οι άλλες δυνάμεις κόμματα της συγκυβέρνησης και οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων και ειδικά οι παρατάξεις που στηρίζουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. παραπλανούν, κοροϊδεύουν, προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο για να περάσουν με τις μικρότερες συνέπειες τον οδοστρωτήρα, την ισοπέδωση, τη συντριβή.
Αυτή τη στιγμή μια μόνο απάντηση ικανοποιεί. Ο αγώνας των χαλυβουργών, το σύνθημα να γίνει η Ελλάδα μια χαλυβουργία.
Αυτό πρέπει να συζητήσουμε σήμερα. Πως κάθε κλάδος, όλοι μαζί θα μπούμε σε αυτόν τον αγώνα.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες.
Κανένας δεν θα μείνει έξω από την επίθεση.
Ο Αγώνας αυτός συγκίνησε και συγκινεί την εργατική τάξη καθώς και όλα τα λαϊκά στρώματα. Αυτός ο αγώνας μας εμπνέει και πρέπει να συζητήσουμε πως θα ξεπεράσουμε δυσκολίες.
Η αλληλεγγύη που εκφράστηκε ήταν πρωτόγνωρη και αποτέλεσε σημαντικό όπλο για τους χαλυβουργούς. Να το πούμε να το τονίσουμε από την αρχή της σημερινής μας δουλειάς ότι χρειάζεται κλιμάκωση της προσπάθειας για καλύτερη οργάνωση και μεγαλύτερη αλληλεγγύη από όλη την συμμαχία αλλά και νέα μέτωπα. Με Μέτωπο απέναντι στον ΣΕΒ και την κυβέρνησή τους, με φυσική παρουσία στο εργοστάσιο, με υλικά αγαθά και χρήματα που πρέπει να συνεχίσουμε με μεγαλύτερη ένταση να συγκεντρώσουμε. Μόνο ένας τέτοιος αγώνας απαντά στην επιλογή του κεφαλαίου για κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων εργασίας, για μεγάλη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης με μείωση των μισθών, με κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς και δουλειά σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε φορά της παραγωγής. Για απαλλαγή της εργοδοσίας από τις ασφαλιστικές εισφορές. Απαντά αυτός ο αγώνας στην προσπάθεια της εργοδοσίας η οποία θέλει με γρήγορες διαδικασίες να δημιουργεί ενώσεις προσώπων για να ξεπεράσει τα εμπόδια των σωματείων και να υπογράφει την κατάργηση των ΣΣΕ με την υπογραφή ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων. Σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς μπορούμε να αποτρέψουμε τις ενώσεις προσώπων, έχουμε και εδώ πείρα, όπως οι εργάτες του Κοσκινίδη που με την παρέμβαση του κλαδικού συνδικάτου και της ομοσπονδίας, αποφάσισαν να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους και υπέγραψαν ότι δεν αναγνωρίζουν την ένωση προσώπων που έφτιαξε ο εργοδότης ο οποίος πρόλαβε κιόλας και υπέγραψε σύμβαση με μείωση των αποδοχών των εργαζομένων.
Η στήριξη του αγώνα των χαλυβουργών χρειάζεται να γίνει υπόθεση όλης της συμμαχίας.
Να απλωθεί η αλληλεγγύη σε κάθε χώρο δουλειάς, κλάδο, σε κάθε γειτονιά και χωριό, στα σχολειά.
Ο αντίπαλος, το κεφάλαιο, το πολιτικό του προσωπικό, οι ηγεσίες στις συνδικαλιστικές οργανώσεις είτε με διάλογο είτε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου καίγονται να προχωρήσουν στην απότομη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Είναι αδίστακτοι μπροστά στην κρίση.
Δυσκολεύονται από την δράση μας. Δέχονται μεγάλη πίεση από την επίδραση αυτού του αγώνα αλλά και των αγώνων που αναπτύχθηκαν γύρω από την χαλυβουργία και άλλους κλάδους όπως στα τρόφιμα, στο φάρμακο, στα ξενοδοχεία και αλλού όλο το προηγούμενο διάστημα.
Το σύνθημα που λέμε να γίνει όλη η Ελλάδα χαλυβουργία περιέχει και τα καθήκοντα όλων μας.
Να οργανωθούν και να αναπτυχθούν μέτωπα πάλης παντού. Να αυξηθεί η δυσκολία, η παρεμπόδιση των μέτρων. Με όλες τις μορφές πάλης, με όλα τα μέσα, να συγκεντρώνονται δυνάμεις, να δημιουργούνται ρήγματα στο μέτωπο που οργανώνει η εργοδοσία.
Απαιτείται σκληρό μέτωπο ισχυροποίηση του κινήματος, αύξηση του βαθμού οργάνωσης του κόσμου στα σωματεία, στους φορείς της συμμαχίας.
Αλλά αυτό προϋποθέτει ταρακούνημα συνειδήσεων.
Να συνειδητοποιήσει ο κόσμος την θύελλα που έρχεται. Πρέπει να συνειδητοποιηθεί πλατιά.
Όλοι εμείς έχουμε καθαρό τι έρχεται;
Έχουμε ήδη αποφασίσει να παλέψουμε για πανελλαδική απεργία αρχές Φλεβάρη. Από σήμερα κηρύσσουμε συναγερμό. Από αύριο ξεσηκώνουμε τον κόσμο κλάδο τον κλάδο, εργοστάσιο το εργοστάσιο, γειτονιά τη γειτονιά, σχολείο το σχολείο. Όλοι σε ένα αγωνιστικό μέτωπο γυναίκες, συνταξιούχοι παιδιά, όλη η οικογένεια στον αγώνα. Να καλέσουμε σε αυτόν τον αγώνα κάθε τίμιο άνθρωπο κάθε τίμιο συνδικαλιστή, να πάρουν θέση. Να διαχωρίσουν την ευθύνη τους από τις ηγεσίες που νομιμοποιούν την επίθεση που βάζουν πλάτη.
Με κεντρικά συνθήματα
o κανένα νέο μέτρο,
o μέτρα ανακούφισης και προστασίας εργαζομένων και ανέργων
o όχι στα χαράτσια και τη φοροληστεία κατάργηση όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων
να απαιτήσουμε έξω η τρόικα και αυτοί που την κάλεσαν, να φύγει η κυβέρνηση, εκλογές τώρα.
Να ματαιώσουμε το έγκλημά τους και να ξεγυμνώσουμε τα σάπια επιχειρήματά τους.
Έχουν ξεσηκώσει μια βρώμικη προπαγάνδα ότι το ΠΑΜΕ που στηρίζει τον αγώνα των χαλυβουργών, οδηγεί τα πράγματα στο κλείσιμο εργοστασίων, θέλει τον κόσμο εξαθλιωμένο και άλλα. Αυτοί που τσαλαπατούν σαν μύγες τους εργαζόμενους, οι κανίβαλοι θέλουν υποταγή.
Πρέπει να τσακιστεί αυτή η άθλια προπαγάνδα.
Ποιος κλείνει τα Ναυπηγεία;
Ποιος έκλεισε τα εργοστάσια του Λαναρά;
Ποιος έκλεισε τα εργοστάσια Ζάχαρης;
Δεν τα έκλεισαν οι αγώνες.
Ποιος έχει 4.000 επιχειρήσεις στα Βαλκάνια.
Ποιος έβγαλε τον ιδρώτα μας και εκατοντάδες δις ευρώ στην Ελβετία και αλλού;
Ποιος συρρίκνωσε δραματικά την αγροτική παραγωγή;
Είναι τα μονοπώλια, η ΕΕ και τα κόμματα που τους στηρίζουν. Αυτοί γέννησαν την κρίση, αυτοί τσαλαπατούν σήμερα ζωντανούς και νεκρούς.
Κανένας συμβιβασμός, καμία υποχώρηση.
o Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί με όλους όσους αναμασάνε τα επιχειρήματα των εκμεταλλευτών μας.
o Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί με όσους μας καλούν να είμαστε ευέλικτοι απέναντι στην εργοδοσία όπως η εφημερίδα ΑΥΓΗ και οι συνδικαλιστές του ΣΥΝ.
Οι καπιταλιστές και αυτοί ακόμη που συναντάνε μεγάλες δυσκολίες από την κρίση έχουν διεξόδους, οι εργαζόμενοι είναι σε αδιέξοδο.
Η σημερινή συγκυρία επιβάλει να επιταχύνουμε το βηματισμό μας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας.
Στην περίοδο που διανύουμε η αστική πολιτική αντιμετωπίζει αυξανόμενη δυσκολία να διαχειριστεί το μέγεθος της κρίσης. Παράλληλα οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και άξονες, καθώς η πρόσφατη κρίση αποκρυσταλλώνει αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η αυξανομένη δυσκολία να συγκρατηθεί η τάση πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους οδηγεί σε κλιμάκωση της επίθεσης για κατακόρυφη αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.
Στην ΕΕ μετά από μικρή αναιμική ανάκαμψη, αυξάνει η πιθανότητα εκδήλωσης νέας κρίσης μέσα στο 2012, ενώ στις ΗΠΑ προβλέπεται επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης.
Στο εσωτερικό της ΕΕ και ιδιαίτερα της ευρωζώνης, καταγράφεται ένταση της ανισόμετρης ανάπτυξης και μεταβολή του συσχετισμού δύναμης υπέρ της Γερμανίας σε σχέση με τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, όπου η βιομηχανική παραγωγή βρίσκεται κάτω από το επίπεδο παραγωγής του 2005.
Στο έδαφος αυτής της πραγματικότητας οι τελευταίες Σύνοδοι Κορυφής της ΕΕ δεν καταφέρνουν να γεφυρώσουν ουσιαστικά την απόκλιση συμφερόντων της Γερμανίας και των «πλεονασματικών» ισχυρών συμμάχων της σε σχέση με τη Γαλλία και τα υπερχρεωμένα κράτη και καταλήγουν σε προσωρινούς εύθραυστους συμβιβασμούς.
Γίνεται φανερό ότι οι αποφάσεις της ΕΕ πέρα από τον αντιλαϊκό χαρακτήρα τους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την ένταση των συνεπειών της ανισόμετρης ανάπτυξης και να ματαιώσουν την εκδήλωση νέας κρίσης.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που οξύνονται. Αυτές οι αντιθέσεις δεν πρέπει να κρύψουν ότι υπάρχει ομοφωνία στις Συνόδους Κορυφής για επιτάχυνση της εφαρμογής της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020» που κλιμακώνει την επίθεση στους εργαζόμενους σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Αντίστοιχα, οι εργαζόμενοι πρέπει να επαγρυπνούν και να δυναμώνουν τη δράση τους καθώς οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και δρομολογούνται ιμπεριαλιστικά σχέδια για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και οδών μεταφοράς στην Ανατολική Μεσόγειο. Γενικότερα, δυναμώνει η διαπάλη μεταξύ του ευρωατλαντικού άξονα και του άξονα Συρίας –Ιράν-Λιβάνου με τη στήριξη Ρωσίας και Κίνας για το γεωπολιτικό έλεγχο και το μοίρασμα των αγορών της ευρύτερης περιοχής. Η ιμπεριαλιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, η απειλή του Ισραήλ ενάντια στο Ιράν, τα σχέδια ιμπεριαλιστικής παρέμβασης στη Συρία, είναι μερικά μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα της εκρηκτικής κατάστασης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου που απλώνουν τα σύννεφα του πολέμου.
Μέσα σε αυτό το διεθνές πλαίσιο η κρίση της ελληνικής οικονομίας βαθαίνει. Σημειώνουμε ότι το 2012 θα είναι η πέμπτη συνεχόμενη χρονιά που η ελληνική οικονομία θα βρίσκεται σε κρίση. Με βάση σημερινές εκτιμήσεις αν επιστρέψει σε αυξητικό ρυθμό ανάπτυξης (με μέσο ρυθμό 1,5%) θα χρειαστεί πάνω από 9 χρόνια για να φτάσει η οικονομία στο προ κρίσης επίπεδο.
Στον κλάδο των κατασκευών συνολικά (οικοδομές και δημόσια έργα) σήμερα βρισκόμαστε στο 46% της παραγωγής του 2005. Ο δείκτης βιομηχανικής παραγωγής βρίσκεται κάτω από το 80% της παραγωγής του 2005, ενώ για την παραγωγή μέσων παραγωγής – κεφαλαιουχικών αγαθών στο 46% του 2005. Το επίσημο ποσοστό της ανεργίας των νέων κάτω των 25 ετών ξεπερνά πλέον το 42% και το γενικό ποσοστό ξεπερνά το 16%, ενώ η πραγματική πλησιάζει το 20%. Όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η κατάσταση σε κάθε κλάδο και μπορούμε να φανταστούμε την προοπτική.
Η άρχουσα τάξη και η κυβέρνησή της με τη στήριξη της ΕΕ κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεσή της με στόχους:
1. την προώθηση προαποφασισμένων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που στοχεύουν στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, με τη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης. Δηλαδή να γίνουν ποιο ισχυρά τα μονοπώλια ντόπια και ξένα, ισοπεδώνοντας τα λαϊκά στρώματα.
2.τη διαχείρισης της κρίσης και της κρατικής υπερχρέωσης στην Ελλάδα σε βάρος της λαϊκής οικογένειας.
3. Να βγάλουν από τη μέση μεγάλες μάζες αυτοαπασχολουμένων από την βιοτεχνία, το εμπόριο, τις υπηρεσίες.
Αυτές οι κατευθύνσεις διαπερνούν όλους τους βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής. Αφορούν όλους τους κλάδους, θίγουν τους αυτοαπασχολούμενους και τους μισθωτούς, τόσο του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού τομέα. Η αντιλαϊκή επίθεση είναι συνεχής, κλιμακούμενη, χωρίς ημερομηνία λήξης. Τα μονοπώλια σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ απαιτούν φθηνότερη εργατική δύναμη και νέα πεδία για επενδύσεις του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου με ικανοποιητική κερδοφορία.
Η εκτίμησή μας είναι ότι η φτώχια του λαού και η χρεοκοπία του δεν πρόκειται να γλιτώσει την ελληνική καπιταλιστική οικονομία από την χρεοκοπία και τον κατήφορο.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή από τον καθημερινό ηρωικό αγώνα .
Αγώνα που να έχει ως στόχο και προοπτική να πάρουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους την κρατική εξουσία και να μετατρέψουν σε λαϊκή περιουσία τον πλούτο που παράγουν και υπάρχει στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται να σωθούν μικρομεσαίες επιχειρήσεις ακόμη και μεγάλες όσο και αν ρίξουν τους μισθούς.
Μόνο τα μονοπώλια θα μείνουν.
Κοντά σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε τα σχέδια για κλιμάκωση της επίθεσης στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, για να εμποδίσουν την άνοδο της ταξικής πάλης.
Ετοιμάζουν νέα αυταρχικά μέτρα .
o Να απαγορεύσουν τις διαδηλώσεις.
o Ετοιμάζουν νομοσχέδιο για να κάνουν πιο αποτελεσματική για τα ταξικά τους συμφέροντα την δικαιοσύνη.
o Δεν είναι τυχαίο ότι ακριβώς αυτή τη στιγμή φέρνουν νόμο στη βουλή που νομιμοποιούν τα ναρκωτικά και μειώνουν τις ποινές για τους εμπόρους.
Με δυο λόγια Ζούγκλα στη δουλειά και στις συνθήκες ζωής Ζούγκλα και στην πολιτική ζωή.
· Στη φορολογική πολιτική όπως προβλέπεται από τον κρατικό προϋπολογισμό 2012, τα έσοδα απ’ την άμεση φορολογία των επιχειρήσεων θα μειωθούν κατά 22% ως αποτέλεσμα της μείωσης του φορολογικού συντελεστή για τα κέρδη από το 24% στο 20%, ενώ αυξάνει η επιβάρυνση των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων. Αφορολόγητο στους μισθωτούς στα 5.000 ευρώ, αντικειμενικά κριτήρια για τους αυτοαπασχολούμενους, πέρα από τα χαράτσια, τον φόρο αλληλεγγύης, επιτηδεύματος και ακινήτων μέσα από τη ΔΕΗ.
· Το ενιαίο μισθολόγιο - πτωχολόγιο στο δημόσιο τομέα, θα μειώσει κατά 2 δις ευρώ τις δαπάνες για μισθοδοσία και θα περάσει σε μαζικές απολύσεις .
· Οι κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες θα αναδιαρθρωθούν, με βασικό άξονα την ολοκλήρωση της εμπορευματοποίησης της παιδείας, της υγείας-πρόνοιας και μιας σειράς δημοσίων υποδομών μέσα από την παραπέρα ιδιωτικοποίηση τους. Η ίδρυση του ΕΟΠΥΥ θα κάνει πιο δύσκολη την πρόσβαση της εργατικής τάξης των λαϊκών στρωμάτων στις υπηρεσίες υγείας, στα φάρμακα, στις εξετάσεις.
Θα πεθαίνει κόσμος.
Θα επιταχυνθούν τα άμεσα μέτρα θωράκισης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και ιδιωτικοποίησης κρατικής περιουσίας.
· Δρομολογείται ένα εκτεταμένο πακέτο αποκρατικοποιήσεων που αφορά την πώληση και την άμεση αξιοποίηση κρατικής περιουσίας από μονοπωλιακούς ομίλους (υποδομές μεταφοράς, δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, επιχειρήσεις ύδρευσης, μεγάλος αριθμός κρατικών ακινήτων, επιχειρήσεων αμυντικής βιομηχανίας, τηλεπικοινωνιών και ταχυδρομείων, ενέργειας κλπ.). Αυτές οι αποκρατικοποιήσεις θα έχουν πολλαπλές αρνητικές συνέπειες σε βάρος του λαού με αυξήσεις τιμών, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, κινδύνους για τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, καταστροφή του περιβάλλοντος και επιδείνωση των συνθηκών ζωής των εργαζόμενων.
Συνένοχες γι’ αυτή την πορεία είναι όλες οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που στοιχίζονται πίσω από τους στόχους θωράκισης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και διόρθωσης της ΕΕ. Ιδιαίτερα οι διάφορες ομάδες, δυνάμεις και μορφώματα που κατηγορούν το ΠΑΜΕ ότι με την «τυχοδιωκτική του πολιτική κλείνει τα εργοστάσια», αποδεικνύονται στην πράξη κυματοθραύστες της λαϊκής χειραφέτησης. Επικίνδυνοι για τους αγώνες των στρωμάτων που αναπτύσσονται. Σκορπούν συγχύσεις και αποπροσανατολίζουν.
Η αντιμνημονιακή ρητορεία τους δεν μπορεί να κρύψει το ρόλο τους στη συκοφάντηση της ταξικής γραμμής και πάλης προτείνουν αλλαγή για καλύτερη διαχείριση.
Δεν υπάρχει κανένα μέτρο που να ανακουφίζει τον εργαζόμενο αν δεν θίγει την κυριαρχία των μονοπωλίων.
Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει που οδηγεί η δήθεν «ρεαλιστική» γραμμή των συμβιβασμών και υποχωρήσεων, ώστε να μη θιγεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των ομίλων. Αυτή η γραμμή επιτάχυνε την πορεία προς την κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, την υπερχρέωση του κράτους, το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων και την εκτίναξη της ανεργίας.
Η δεκαετία πριν την εκδήλωση της κρίσης είναι αρκετά διδακτική για όποιον εξακολουθεί να έχει αυταπάτη. Ήταν η περίοδος των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, διπλάσιων του μέσου όρου της ευρωζώνης. Εκείνη την περίοδο συσσωρεύτηκαν τεράστια κέρδη (π.χ. 70 δισ. ευρώ την εξαετία πριν την κρίση στο ΧΑΑ, 14 δισ. που επενδύθηκαν στα Βαλκάνια και 20 δισ. συνολικά στη ΝΑ Ευρώπη, εκατοντάδες δισ. που οδηγήθηκαν στις ελβετικές τράπεζες). Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των δήθεν προσωρινών θυσιών των εργαζόμενων, με τη ΓΣΕΕ να υπογράφει εκείνη την περίοδο τις αυξήσεις-ανέκδοτο των 77 λεπτών και το αστικό κράτος να επιδοτεί τους κεφαλαιοκράτες για να επενδύσουν στα Βαλκάνια.
Φυσικά αυτός ο δρόμος δεν οδήγησε στη λαϊκή ευημερία αλλά απέδειξε ότι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας δε συμβαδίζει με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Η ζωή επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά ότι η αύξηση της παραγωγικότητας στον καπιταλισμό σε συνθήκες βαθιάς κρίσης συνοδεύεται με αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Αυτό το συμπέρασμα δεν αφορά μόνο την εντατικοποίηση της εργασίας, την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Αλλά την πλήρη συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων. Ο στόχος σαφής Ατομικές Συμβάσεις χωρίς όρους, από μηδενική βάση.
Ο απεγκλωβισμός του εργατικού κινήματος απ’ το όραμα της ανταγωνιστικής Ελλάδας και αντίστοιχα της ανταγωνιστικής ΕΕ αποτελεί θεμελιακή προϋπόθεση για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος.
Ιδιαίτερα σήμερα, σε συνθήκες κρίσης και όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ, φαντάζουν αστείες οι οπορτουνιστικές προτάσεις για έναν καπιταλισμό με δίκαιη αναδιανομή εισοδήματος.
Αντίστοιχα πρέπει να αποκαλυφτεί η προσπάθεια ενοχοποίησης των εργαζόμενων με το επιχείρημα ότι «όλοι μαζί καταναλώναμε περισσότερο απ’ όσο παράγαμε». Πρόκειται για ένα επιχείρημα που επιδιώκει να συσκοτίσει ότι το κύριο μέρος της εγχώριας κατανάλωσης αφορά εμπορεύματα μεταξύ των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και όχι εμπορεύματα λαϊκής χρήσης. Επιχείρημα που αποσιωπά επίσης τις συνέπειες απ’ την ενσωμάτωση της ελληνικής οικονομίας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, όπου σημαντικοί κλάδοι της ελληνικής μεταποίησης δέχθηκαν ισχυρή ανταγωνιστική πίεση και συρρικνώθηκαν (π.χ. κλωστοϋφαντουργία, μέταλλο, ένδυση, ναυπηγική βιομηχανία). Η διεύρυνση του εμπορικού ελλείμματος και η ραγδαία αύξηση των εισαγωγών απ’ την ΕΕ είναι χαρακτηριστική τη συγκεκριμένη περίοδο και επέδρασε στη διόγκωση του δημόσιου χρέους.
Σήμερα με καλύτερους όρους μπορούν οι εργαζόμενοι να κατανοήσουν τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος, τις συνέπειες της αναρχίας της καπιταλιστικής αγοράς. Μπορούν να αξιοποιήσουν την τάση πολιτικής αστάθειας, τις ρωγμές στο πολιτικό σύστημα δικτατορίας των μονοπωλίων που δημιουργούνται. Να οργανώσουν το αντίπαλο δέος τη λαϊκή συμμαχία, το οργανωμένο ταξικό κίνημα.
Το προηγούμενο διάστημα μπορεί να μην γίνονταν κατανοητή η ανάγκη και η σημασία της κοινωνικής συμμαχίας.
o Σήμερα όμως που έχει προχωρήσει η ενιαία επίθεση και δράση του κεφαλαίου.
o Σήμερα που οι αστικές δυνάμεις συνασπίστηκαν στην κυβέρνηση και όχι μόνο ενάντια στην εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα.
o Σήμερα που η εξέλιξη της κρίσης σαρώνει εργατικά δικαιώματα, και αφανίζει τους αυτοαπασχολούμενους, το θέμα της κοινωνικής συμμαχίας είναι κρίσιμο ζήτημα. Απ’ την άποψη αυτή η κοινωνική συμμαχία πρέπει να γίνει συνείδηση ότι είναι ανάγκη και για την άμεση αντιμετώπιση της γενικευμένης επίθεσης κεφαλαίου, του πολιτικού του προσωπικού, ΕΕ, Τρόικας, αλλά και ως προοπτική.
Έχουμε τονίσει ότι το κοινό πλαίσιο πάλης που έχουμε αποφασίσει είναι ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων. Όπως επίσης η διακήρυξη και τα μέτωπα πάλης είναι μια πολύ καλή βάση για την καλύτερη κατανόηση της αναγκαιότητας της συμμετοχής και του κοινού αντιμονοπωλιακού αγώνα.
Το κοινό πλαίσιο που συναποφασίστηκε από όλες τις συσπειρώσεις δημιούργησε μια καλύτερη δυναμική για κάθε συσπείρωση αλλά και συνολικά. Έδωσε σημαντική βοήθεια να δουν πιο καλά την προοπτική τους στην προσπάθεια για ενιαίο μέτωπο αγώνα και αντεπίθεσης.
Για να αποκτήσει τη δυναμική που χρειάζεται η Συμμαχία, πρέπει το κοινό πλαίσιο να γίνει σταθερός άξονας συσπείρωσης και δύναμη αντιπαράθεσης στα μονοπώλια κλάδο- τον κλάδο.
Αυτό όμως δεν φτάνει. Πρέπει να γίνει ολοκληρωμένη αφομοίωση του περιεχομένου τους και της σημασίας της συμμαχίας. Έγινε μια προσπάθεια να γίνουν ουσιαστικές συζητήσεις στα όργανα και τους φορείς των δυνάμεων που απαρτίζουν την κάθε συσπείρωση. Δεν πήρε έκταση και κυρίως απ’ ότι φαίνεται δεν έγινε ουσιαστική συζήτηση. Γι’ αυτό και είναι επιτακτική ανάγκη η συζήτηση αυτή να γίνεται συχνά στα όργανα των οργανώσεων που απαρτίζουν τη συμμαχία, στις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα συνδικάτα, τους μαζικούς φορείς και συλλόγους και να σχεδιάζονται κοινές δράσεις με βάσει το κοινό πλαίσιο. Να προσανατολίζει η κάθε Γραμματεία της συμμαχίας τις δυνάμεις της σ’ αυτήν την κατεύθυνση.
Από τη συζήτηση που έγινε ανάμεσα στις συσπειρώσεις προκύπτει η ανάγκη πιο συχνής επαφής. Να καθιερώσουμε μια φορά το μήνα να γίνεται ουσιαστική κουβέντα ανάμεσα στις δυνάμεις της συμμαχίας.
Να δυναμώσει περισσότερο το στοιχείο της αλληλεγγύης. Μια πείρα αποκτήσαμε με τον αγώνα των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Ακόμα για παράδειγμα ξεκινάνε άμεσα οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Δεν μπορούμε να μένουμε μόνο σε μια ανακοίνωση. Η αλληλεγγύη να πάρει πιο ουσιαστικά χαρακτηριστικά.
Επόμενα η κοινωνική συμμαχία πρέπει να αποκτήσει δυναμική και να καταγράφεται συνέχεια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σαν δύναμη ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.
Τι κάνουμε από αύριο
Είναι σε εξέλιξη ο αγώνας των χαλυβουργών Να γενικευτεί ο αγώνας και να δυναμώσει η αλληλεγγύη.
Είναι κρίσιμο μέτωπο απέναντι στον ΣΕΒ, την επίθεση της Τρόικα, των κομμάτων της συγκυβέρνησης και την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Να ξεκαθαρίσουμε για άλλη μια φορά η στήριξη και η αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ έχει μία και μόνο φιλοδοξία: Να βγουν νικητές οι χαλυβουργοί. Να νικήσει η εργατική τάξη. Τίποτε παραπάνω. Όσοι πολεμούν το ΠΑΜΕ είναι με τον Μάνεση και τον κάθε Μάνεση. Όσοι πολεμούν το ΠΑΜΕ κρύβουν τις προθέσεις τους ή δεν έχουν συναίσθηση της σημαντικής ταξικής πάλης.
Αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς με όσα διακηρύσσουμε ότι διδασκόμαστε από τον αγώνα τους, έχουμε μια μόνο υποχρέωση, να τεντώσουμε τις δυνάμεις μας, να ξεπεράσουμε καθυστερήσεις, δυσκολίες, αδυναμίες και να δώσουμε μάχη σε όλα τα εργοστάσια τις επιχειρήσεις, να ξεσηκωθεί ο κόσμος και να παλεύει δίπλα και μαζί με τους χαλυβουργούς, να μην περάσουν τα σχέδια του Μάνεση και του ΣΕΒ σε κάθε κλάδο. Να βάλουμε σε αυτόν τον αγώνα πολλαπλάσιες δυνάμεις τώρα χωρίς καθυστερήσεις. Με αυτόν τον προσανατολισμό αρχίζουμε την προετοιμασία της απεργίας. Δεν φτάνουν εδώ οι γνωστές μέθοδοι δουλειάς (περιοδεία, μοίρασμα ανακοίνωσης και τέλος). Δεν αρκούν ρυθμοί δουλειάς ρουτινιάρικοι.
Να ταρακουνήσουμε συνειδήσεις με μαχητική διαφώτιση – σύσκεψη, συνελεύσεις, οργάνωση κόσμου, επιτροπές αγώνα. Παντού αποφάσεις, απόρριψη των μέτρων και αποφάσεις αγώνα, αντίστασης, σύγκρουσης.
Έχουμε πείρα, να συζητήσουμε σήμερα.
Να ακούσουμε σκέψεις, προτάσεις.
Να πάρετε τον λόγο και να βοηθήσετε στον προβληματισμό. Κλάδοι όπως τα τρόφιμα, ο επισιτισμός, ο τύπος και το χαρτί έχουν εμπειρία από οργάνωση της δουλειάς από αποτροπή σχεδιασμών της εργοδοσίας από καλή συμμετοχή νέων στους αγώνες.
Κάθε κλάδος κάθε σωματείο να φτιάξει το πρόγραμμά του, πρωί, απόγευμα αγώνα, πρωτοβουλίες, εμπλουτισμό των μορφών πάλης. Καμιά αναβλητικότητα.
Ορισμένα συμπεράσματα από τους πρόσφατους αγώνες
1. Αυξάνει το τμήμα των εργαζομένων που εκφράζει την διάθεση αγώνα, οργάνωσης, που απαλλάσσεται από αυταπάτες, από δεσμεύσεις, γυρίζει την πλάτη σε κόμματα εξουσίας και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Δεν καταφέρνουμε ακόμη παντού να τους εντάσσουμε στα σωματεία, στο κίνημα. Να εμπιστευτούμε περισσότερο δυνάμεις που αφυπνίζονται, να ξεπεράσουμε έναν συγκεντρωτισμό που υπάρχει. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν πείρα, πιθανόν να μην συμφωνούν σε όλα ή να μην γνωρίζουν σε βάθος τα ζητήματα. Με υπομονή, χωρίς βιασύνες αυτό το τμήμα μπορεί να διευρυνθεί να σταθεροποιείται η οργάνωση στους τόπους δουλειάς. Υπάρχει πείρα από αρκετούς κλάδους, εργοστάσια, επιχειρήσεις. Θα βοηθήσει να συζητηθεί αυτή η πείρα .2. φόβος, αυταπάτες. Να αντιπαλέψουμε την τρομοκρατία εργοδοσίας, κυβέρνησης, μηχανισμών, εργατοπατέρων. Μπορούμε. Κανένας δεν γλιτώνει π.χ. τράπεζες, πρώην ΔΕΚΟ θα έχουν μισθούς Βιομηχανίας. Θα πέσουν οι μισθοί, είχαν εφησυχάσει.
3. Η αναποτελεσματικότητα των αγώνων. Είναι επιφανειακή εκτίμηση. Μπορεί να μην ανατρέπεις την αντιλαϊκή πολιτική αλλά το γεγονός ότι μια σειρά κατακτήσεων παραμένουν είναι αποτέλεσμα των αγώνων. Δεν φέρνουν αποτέλεσμα αγώνες τύπου αγανακτισμένων και οι πλατείες. Φέρνει αποτέλεσμα η οργάνωση του αγώνα στα εργοστάσια στους τόπους δουλειάς. Εκεί είναι η μάχη. Εδώ θα κριθεί η υπόθεση και όχι στα μεγάλα λόγια περί εξεγέρσεων και αντιλήψεις ότι με ένα ντού θα τους σαρώσουμε. Εδώ θα κριθεί κάθε σωματείο κάθε κλάδος.
4. Πρέπει να γίνει ευθύνη των εργαζομένων η απεργοσπασία και η υπονόμευση των αγώνων από τις ηγεσίες σωματείων. Δεν μπορεί να αποφασίζουν απεργίες, αγώνες και να τους υπονομεύουν .
5. Καμιά εμπιστοσύνη σε δυνάμεις που τα τσουβαλιάζουν όλα για να δικαιολογούν τους συμβιβασμούς τους ή να χτυπάνε το ΠΑΜΕ και τα πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης. Παράδειγμα να βάζουν στην ίδια μοίρα τους καπιταλιστές με τον 902 και τον ριζοσπάστη.
Γρήγορα, οργανωμένα, με σχέδιο να προετοιμάσουμε τα επόμενα βήματα να κλιμακώσουμε τον αγώνα.
Να μην παραιτηθούμε από τη μάχη για την προστασία των ανέργων. Να έχουν όλοι βιβλιάριο ασθενείας, με πλήρη ιατρική φαρμακευτική και νοσοκομειακή κάλυψη.
Να είναι υπόθεση του κάθε σωματείου της κάθε λαϊκής επιτροπής. Σταθερή δουλειά σε αυτό το μέτωπο. Με πρωτοβουλίες από κάθε φορέα.
Να σκεφτούμε μορφές αλληλεγγύης.
Να συνεχίσουμε τη μάχη ενάντια στη φορολογία- φοροληστεία, τα κάθε είδους χαράτσια. Να συζητήσουμε στις οργανώσεις, να προετοιμαστούμε για συλλαλητήρια.
Μόνο εμείς μπορούμε να οργανώσουμε τον κόσμο, να αγωνιστεί, να αντισταθεί, να ανατρέψει, με ισχυρό ταξικό κίνημα και ισχυρή συμμαχία, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις οριστικής απαλλαγής από τα δεσμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου