Στους δρόμους, στη σχολική ζωή, στη γειτονιά, τα Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων αναπτύσσουν μια διαρκή πολύμορφη δραστηριότητα.
Γέννημα και εκφραστής της αγανάκτησης των μαθητών απέναντι σε όσα ζουν μέσα και έξω από το σχολείο και για την ανάγκη συλλογικής δράσης, το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας αγωνίζεται να βάλουν οι μαθητές τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.
Ο Ανδρέας Πούλος, μαθητής του 1ου ΕΠΑΛ Αθήνας και ο Δημήτρης Βιτζιλαίος, μαθητής του 40ού Γενικού Λυκείου Αθήνας, μέλη του Συντονιστικού, μιλούν για όσα κινητοποιούν τους μαθητές, για τους συμμάχους τους και όσους στέκονται απέναντι σε αυτόν τον αγώνα, για τη διαρκή, πολύμορφη δραστηριότητα του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας. Μιλούν για την πείρα από την οργάνωση του αγώνα, δηλώνοντας ότι οι μαθητές συνεχίζουν ακόμα πιο αποφασιστικά, μέσα από διάφορες διεργασίες συζητούν, αποφασίζουν την αντίδρασή τους με διάφορες μορφές.
«Δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους»
Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς αποκαλύφθηκαν έντονα οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης στο χώρο του σχολείου. «Σήμερα υπάρχουν παιδιά τα οποία κυριολεκτικά πεινάνε και δεν έχουν λεφτά να πάνε να αγοράσουν μια τυρόπιτα. Δεν είναι λίγες οι φορές που ζητάνε από τον καλύτερό τους φίλο για να αγοράσουν κάτι να φάνε. Είναι γεγονός ότι το κυλικείο δεν δουλεύει πια τόσο. Αυτό είναι αποτέλεσμα ότι στο σπίτι δεν έχουν πια λεφτά να δίνουν στα παιδιά όπως πριν. Γιατί στο σπίτι δεν είναι ο εργοστασιάρχης, είναι ο εργαζόμενος με τον κουτσουρεμένο μισθό, ο άνεργος ή είναι δύο γονείς που δουλεύουν όλη μέρα και δεν πληρώνονται. Δεν είναι λίγοι που τους χρωστάνε μεροκάματα. Τέτοια παιδιά βρίσκονται σε όλη την Αθήνα από άκρη σ' άκρη. Από πέρσι υπήρχε περίπτωση που παιδιά πήγαιναν και παίρναν τυρόπιτες, τις άφηναν σε ένα σημείο στην αυλή του σχολείου για να περάσουν παιδιά που δεν έχουν λεφτά να την πάρουν». Τα παραπάνω σημειώνει ο Δημήτρης για το πώς εκδηλώνεται η πτώχευση της λαϊκής οικογένειας, ενώ ο Ανδρέας συμπληρώνει την εικόνα με την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της Δημόσιας Παιδείας: «Ξεκίνησε η σχολική χρονιά και οι σχολικές επιτροπές δεν είχαν λεφτά, είχαν μειώσει τη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για την Παιδεία, είχε ξεκινήσει η σχολική χρονιά και δεν είχαμε βιβλία, τώρα για παράδειγμα έχουμε ζήτημα με τη θέρμανση στα σχολεία. Τα παιδιά δεν έχουν για φροντιστήριο. Οι ίδιοι που ζητάνε αυτή τη στιγμή από τους γονείς μας να πληρώσουν τα χαράτσια, ζητάνε να πληρώσουμε για τη μόρφωσή μας. Αυτό έχει αντίκτυπο και στο μέλλον μας. Εμείς τους λέμε ότι δεν έχουμε ούτε θέλουμε να πληρώσουμε για την κρίση τους και δεν θα σκύψουμε το κεφάλι και δεν θα κάνουμε πίσω στον αγώνα μας».
Καθημερινή πολύμορφη δραστηριότητα
Σε αυτό το πλαίσιο της πρωτοφανούς υποβάθμισης της εκπαίδευσης και της ζωής των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων προχώρησε σε αγωνιστικές πρωτοβουλίες πριν ακόμα ανοίξουν τα σχολεία. Οι μαθητές προχώρησαν και σε πανελλαδικό συντονισμό προκειμένου να δώσουν ενιαία αγωνιστική απάντηση και να διεκδικήσουν συντονισμένα όσα δικαιούνται.
«Μετά και τη συγκρότηση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων, σε όλη την Ελλάδα όλο και περισσότερα παιδιά βάζουν στη ζωή τις ανακοινώσεις του Συντονιστικού, κάνουν δική τους υπόθεση την υπόθεση του αγώνα και καταλαβαίνουν ότι το Συντονιστικό δεν είναι κάτι που αιωρείται πάνω από τα σχολεία, αλλά είναι το αγωνιστικό πενταμελές, το αγωνιστικό δεκαπενταμελές και όχι το δεξί χέρι του διευθυντή, το Συντονιστικό είναι το σχολείο», σημειώνει ο Δημήτρης και συμπληρώνει: «Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που, και χωρίς να είναι εκλεγμένα σε μαθητικά συμβούλια, βάζουν όλες τις δυνάμεις τους όλο και περισσότερος κόσμος να μπει σε δράση».
Περιγράφοντας το κλίμα και τις διεργασίες στα σχολεία, ο Ανδρέας σημειώνει: «Καθημερινά γίνονται συζητήσεις στα σχολεία, αναδεικνύεται η ανάγκη να υπάρχει οργανωμένη συντονισμένη δράση καθώς η επίθεση που δεχόμαστε είναι συντονισμένη και οργανωμένη. Αρα και αντίστοιχη πρέπει να είναι η απάντηση την οποία δίνουμε. Από την πρώτη μέρα του σχολείου κιόλας το δείξαμε κι αυτό, παίρνοντας τα μικρόφωνα, που δεν τους αφήσαμε να διαβάσουν το μήνυμα του υπουργείου γιατί δεν δεχόμασταν την ψεύτικη συγγνώμη που μας είπαν.
Αγωνιζόμαστε με πολυμορφία. Με τοπικές κινητοποιήσεις, κλεισίματα δρόμων, γενικές συνελεύσεις για να συζητάμε, να παίρνουμε αποφάσεις συμμετοχής στο Συντονιστικό, με συμμετοχή στις απεργίες και τα συλλαλητήρια, κλείσιμο των σχολείων μας. Είναι μέρες κρατικού προϋπολογισμού, που θα κόψει κι άλλο τα λεφτά που δίνουν στην Παιδεία, ενώ ήδη τα σχολεία δεν έχουν λεφτά. Εκεί θα βρουν όλους τους μαθητές στους δρόμους. Θα κάνουμε τα πάντα για να μη λειτουργήσει κανένα σχολείο και θα μας βρουν στους δρόμους μαζί με τους εργαζόμενους γονείς μας. Για να διεκδικήσουμε τη μόρφωση και τη ζωή που μας αξίζει».
Οργανωνόμαστε σε κάθε σχολείο
«Οργανωνόμαστε μέσα σε κάθε σχολείο για να τους χαλάσουμε τα σχέδια! Μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, μαζέματα υπογραφών, συζητήσεις και κινητοποιήσεις σε κάθε σχολείο. Πραγματοποιούμε εκδηλώσεις και συζητάμε για τις πολιτικές εξελίξεις και πώς καλύτερα θα οργανώσουμε τον αγώνα μας» είναι το κάλεσμα που απευθύνει το Συντονιστικό στα σχολεία. Παράλληλα, οι μαθητές παίρνουν θέση στον αγώνα να μην πληρώσει η λαϊκή οικογένεια την κρίση. «Ηρθε σήμερα και το χαράτσι στη ΔΕΗ και σε πολλούς συμμαθητές μας θα κόψουν το ρεύμα. Αυτό που μπορεί να το αποτρέψει είναι η αλληλεγγύη μεταξύ μας. Να πάει το σχολείο με το αντίστοιχο σωματείο του γονιού στη ΔΕΗ να σηκώσουν το ρεύμα».
Αυτές τις μέρες ξεκινά και το πρώτο τουρνουά ποδοσφαίρου για μαθητές Γυμνασίων, Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων, με πρωτοβουλία των Συντονιστικών Αγώνα Αθήνας και Πειραιά. Οπως εξηγεί ο Δημήτρης, «είναι ουσιαστικά ένα τουρνουά που γίνεται για να ακουστεί η θέση του Συντονιστικού ενάντια σε όσους θέλουν να μαστουρώσουν τους μαθητές, να έχουν το κεφάλι σκυμμένο, να βολευόμαστε στα μέτρα τους. Το τουρνουά δεν είναι απλά για να παίξουμε ποδόσφαιρο. Θα αναδείξουμε το θέμα της άθλησης, του ελεύθερου χρόνου που δεν υπάρχει, θα δοθεί και το μήνυμα "όχι σε όλα τα ναρκωτικά"».
Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ
Σε συμπόρευση με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα
 |
«Λέμε ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που παράγουν, είναι αυτοί που κινούν την κοινωνία», αναφέρει ο Ανδρέας και προσθέτει, «εμείς τους λέμε το σύνθημα: "Εργάτη κάνε υπόθεση δική σου το μέλλον και τη μόρφωση που θα έχει το παιδί σου". Είμαστε στο πλευρό του ΠΑΜΕ και του ΜΑΣ, γιατί είναι οι μόνοι που είναι στο πλευρό μας. Και αφού βλέπουμε ότι αυτή η πολιτική τσακίζει εμάς και τις οικογένειές μας, βλέπουμε και αυτόν που την πολεμάει. Και βλέπουμε ότι μόνο το ΠΑΜΕ την πολεμάει, όχι όσοι συζητούν με τους βιομηχάνους ένα ευρώ αύξηση. Και το ΜΑΣ είναι στο πλευρό του ΠΑΜΕ και στο πλευρό το δικό μας. Είναι έξω από το σχολείο μας και μας στηρίζουν έμπρακτα όποτε χρειαστούμε και τους στηρίζουμε κι εμείς. Είμαστε αλληλέγγυοι με τους φοιτητές που είναι αδέρφια μας και τους εργαζόμενους που είναι μαζί μας».
«Από το 1ο ΕΠΑΛ πήγαμε στους απεργούς της "Χαλυβουργίας" να τους δείξουμε την αλληλεγγύη και τη στήριξή μας, καθώς οι εργαζόμενοι μας στηρίζουν όποτε τους χρειαστούμε και ειδικά οι απεργοί της "Χαλυβουργίας", που μας δίδαξαν ανυπακοή, να μην υποτασσόμαστε. Συγκινήθηκαν, μας έδωσαν το λόγο, τους δώσαμε τετράδια και στιλό για τα παιδιά τους, τους στηρίξαμε».
Ο αγώνας των εργατών της «Χαλυβουργίας» εμπνέει τους μαθητές που εκφράζουν πολύμορφα την αλληλεγγύη τους με ψηφίσματα, αποφάσεις συνελεύσεων, επισκέψεις στο χώρο του εργοστασίου.
Οπλο η αλληλεγγύη και η οργάνωση
Η απήχηση των καλεσμάτων του Συντονιστικού ενεργοποίησε ένα μηχανισμό που από άκρη σε άκρη στη χώρα και με διάφορα μέσα επιχείρησε να στείλει τους μαθητές να υπομείνουν βουβοί τα όσα βιώνουν, στα ουσιαστικά κλειστά σχολεία τους.
«Επειδή οι μαθητές κινητοποιήθηκαν άμεσα και δυναμικά, τρομοκρατία, αυταρχισμός, ποινικοποίηση εντάθηκαν. Το σύνθημά μας πρέπει να είναι «ένας για όλους και όλοι για έναν». Να τους διδάξουμε με τους αγωνιστές καθηγητές μας. Αυτό που καταλάβαμε είναι ότι ο ένας παίρνει θάρρος από τη δράση του άλλου. Αυτό είναι μια αλυσίδα, η οποία είναι πανίσχυρη».
«Αυταρχισμό δεν συναντήσαμε μόνο όταν κλείσαμε τα σχολεία μας, αλλά και όταν θέλαμε να κάνουμε συνέλευση για να συζητήσουμε τα προβλήματά μας και να κινητοποιηθούμε», συμπληρώνει ο Ανδρέας. «Εδειχναν ότι αυτό που τους ενοχλεί είναι ο αγώνας, ο οποίος είναι οργανωμένος, συντονισμένος, περιφρουρημένος, που βάζει στο στόχο την αντιλαϊκή τους πολιτική που τσακίζει εμάς και τις οικογένειές μας».
Οπως σημειώνει ο Δημήτρης, «πολλά παιδιά έχουν βγάλει συμπεράσματα και τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα στα σχολεία από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Βλέπουμε ότι μόνο με την αλληλεγγύη - οργάνωση, τον αγώνα που έχει ένα στόχο και δεν είναι κοντόφθαλμος, δε στοχεύει δηλαδή απλά σε κάτι το οποίο θα ξεφουσκώσει. Μόνον έτσι υπάρχει ελπίδα. Στην τρομοκρατία απαντάμε με οργάνωση και αλληλεγγύη όλων των μαθητών σε πλήρη σύμπλευση με τους εργαζόμενους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου