«Το ΚΚΕ είναι το κόμμα των ανθρώπων που είναι ζωντανοί επειδή έχουν ξεχάσει να πεθάνουν»...
Τάδε έφη ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλάβοϊ Ζίζεκ σε ομιλία που διοργανώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Κυριακή, όπου μίλησε μαζί με τον Τσίπρα.
Και αυτές οι χυδαιολογίες εισέπραξαν μάλιστα θερμό χειροκρότημα από το ακροατήριο, που όπως φαίνεται εμφορείται με θερμά «ενωτικά» αισθήματα για την «αριστερά»...
Τα υπόλοιπα, της «σοβαρής» δήθεν ανάλυσης, ήταν τα γνωστά και χιλιοειπωμένα που μάλιστα πλασάρονται και για επαναστατικά, ότι δεν πρέπει κανείς να παρακολουθεί την κοινωνία να διαλύεται και μετά να δράσει, ότι αν περιμένεις τη σωστή στιγμή αυτή η στιγμή ποτέ δε θα έρθει, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει για να σώσει τα ευρωπαϊκά ιδεώδη της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας κλπ...
Για ποια στιγμή που ήρθε αλήθεια μιλάμε;
Και εγκαλούν το ΚΚΕ ότι τάχα ακόμη περιμένει;
Η στιγμή που ήρθε είναι απλά η στιγμή που ένα τμήμα της αστικής τάξης επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει αυξημένες ευθύνες διαχείρισης, αξιοποιώντας ελπίδες και αυταπάτες πλατιών λαϊκών μαζών.
Μεγάλη στιγμή για το λαό...
Ο Ζίζεκ, ο οποίος παρουσιάζεται ως νέος «σούπερ σταρ» της φιλοσοφίας, και μάλιστα ως μαρξιστής (από τους γνωστούς μαρξιστές που είναι τόσο μαρξιστές ώστε είναι ορθάνοιχτες γι' αυτούς οι πόρτες της παγκόσμιας ακαδημαϊκής κοινότητας και όλων των αμερικανικών πανεπιστημίων!!!), είπε ανάμεσα στα άλλα και το εξής βαθυστόχαστο: «Υπάρχει και ο "οπορτουνισμός των αρχών", ο οπορτουνισμός ο οποίος βασίζεται στις αρχές. Είναι η περίπτωση που λέμε ότι δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε διότι θα προδώσουμε τις αρχές μας και αυτό εμφανίζεται ως στάση αρχών, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια ακραία μορφή οπορτουνισμού» (!!).
Είναι αλήθεια μια πρωτότυπη υπεράσπιση του οπορτουνισμού... Σαν το σκυλί που είναι βουτηγμένο στη λάσπη και τινάζεται για να την πετάξει από πάνω του, έτσι και ο οπορτουνιστής, βουτηγμένος στη λάσπη, τινάζεται και προσπαθεί να γεμίσει και τους άλλους! Δε μας πιάνουν τα σκάγια... Η καθαρή ταξική πολιτική του ΚΚΕ δεν μπορεί να λερωθεί.
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Αυτό που έχει πεθάνει εδώ και πάνω από έναν αιώνα είναι η παμπάλαια, σάπια και τελικά αντιδραστική αντίληψη ότι ο καπιταλισμός μπορεί να εξανθρωπιστεί μέσα από τη διαχείριση.
Αυτή την πεθαμένη και χρεοκοπημένη αντίληψη νεκρανασταίνει και της δίνει διαρκώς φιλί ζωής ο ΣΥΡΙΖΑ και οι απανταχού στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο αρνητές της ταξικής πάλης, οι θιασώτες του ταξικού συμβιβασμού.
Και, μάλιστα, αυτή την παλιατζούρα, που ζει εδώ και πάνω από έναν αιώνα, την εμφανίζουν ως φρέσκια.
Αυτό που παραμένει ολοζώντανο είναι το όραμα και η ανάγκη οι λαοί να αποτινάξουν τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να παλέψουν και να χτίσουν τη δική τους κοινωνία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Μην ντύνονται λοιπόν τη φορεσιά του επαναστάτη όσοι θέλουν να κρατούν τους λαούς αιώνια στο ζυγό της εκμετάλλευσης, στο όνομα του δήθεν «ρεαλισμού», του «εφικτού».
Είναι κλασικός, κλασικότατος ρεφορμισμός, τον έχει δει το εργατικό κίνημα και το έχει αντιπαλέψει εδώ και εκατό χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου