Να δυναμώσει η λαϊκή παρέμβαση.

Ενα κοινό μοτίβο βρίσκεται στο στόμα των σημερινών κυβερνητικών ως συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ προς γενική χρήση. 

Πρόκειται για μια αγωνιώδη απειλητική επίκληση της τήρησης των νόμων του αστικού κράτους. 

Με ύφος Ιαβέρηδων απειλούν ξεδιάντροπα κάθε λαϊκή διαμαρτυρία που αμφισβητεί τους πλέον ανήθικους αντιλαϊκούς κυβερνητικούς νόμους της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Δείχνουν να ξέχασαν ή να αγνοούν ότι η απειλητική επίκληση του Νόμου και της Τάξης ως κυβερνητικής πολιτικής είναι το τελευταίο σκαλοπάτι της κατρακύλας ενός χρεωκοπημένου καθεστώτος μιας χρεωκοπημένης κυβέρνησης. 

Εγινε πολλάκις σαφές ότι το αστικό κοινωνικό σύστημα με το εν πολλοίς διεφθαρμένο πολιτικό του εποικοδόμημα πολιτικών και δημοσιογράφων είναι άκρως επικίνδυνο για τη χώρα και το λαό της. 

Το νέο εργατολαϊκό εποικοδόμημα της εργατικής κυβέρνησης της νέας Ελλάδας καθίσταται ιστορικά, κοινωνικά και πρακτικά αναγκαίο. 

Το αστικό πτώμα βρίσκεται εκτεθειμένο σε δημόσια τυμπανιαία δηλητηριώδη δυσοσμία. 

Το πρακτικό ζητούμενο είναι ο νεκροθάφτης που θα το θάψει. 

Ως προς αυτό οι οιωνοί είναι μενετοί.

Οι εργατικές και λαϊκές επιτροπές απλώνονται στις πόλεις και στα χωριά κι αγκαλιάζουν τον αγροτικό κόσμο. 

Το χωράφι συναντιέται με το εργοστάσιο, τη βιοτεχνία, την κάθε λογής επιχείρηση. 

Η φυσική συνέχεια αυτού του μείγματος εύκολα προβλέπεται. 

Στο σημείο αυτό είναι ανάγκη να καταστεί σαφές το εξής: Οι εργατολαϊκές επιτροπές δεν ήρθαν για να φύγουν. Ηρθαν για να μείνουν και τώρα και πάντα. Ανεξαρτήτως πολιτικών εξελίξεων. Συνιστούν τη λαογέννητη δύναμη κοινωνικής ανάγκης για να πιστοποιεί ότι ο εργατικός έλεγχος είναι πάντα ζωντανός και σε εγρήγορση. 

Οσοι νομίζουν ότι είναι ένα περιστασιακό προσωρινό γεγονός είναι βαθιά νυχτωμένοι. 

Οι επιτροπές είναι το εμφανιζόμενο κύτταρο της νέας κοινωνίας της εργασίας, της ισότητας και της προόδου. 

Είναι η θέληση του δάσκαλου να μην αφήνει τα παιδιά του στο σχολείο να ζουν τρισάθλια και να πεινούν. 

Είναι η θέληση του καθηγητή να εξηγεί στους μαθητές του τις θανατερές αντιφάσεις των εκμεταλλευτικών κοινωνιών και την ανάγκη του σοσιαλισμού. 

Είναι η συναγωνιστική συμπαράσταση στους απεργούς εργατοϋπάλληλους. 

Είναι η συμπαράσταση στις φτωχοοικογένειες να σταθούν όρθιες στον αγώνα της ζωής. 

Είναι η διδαχή των γερόντων να πουν στα εγγόνια τους για τους αγώνες, για εθνικές, κοινωνικές, λαϊκές, δημοκρατικές ελευθερίες κατά της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας. 

Είναι η πρωτώλεια μορφή, το εφαλτήριο οργάνωσης της νέας κοινωνίας της λαϊκής αλληλεγγύης και του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. 

Είναι όλα αυτά κι άλλα ατέλειωτα, το καθένα χωριστά κι όλα μαζί σε ενιαία αδιάσπαστη κοινωνική λαϊκή ανάταση.

Απλά και κατανοητά: Οι εργατολαϊκές επιτροπές είναι σήμερα για να κρατήσουν όρθιο το λαό από την πείνα και το φόβο και αύριο να του ανοίξουν το δρόμο της δικής του οργάνωσης λαϊκής εξουσίας. 

Αυτά τα δυο πάνε μαζί αξεχώριστα στις εργατοϋπαλληλικές απεργίες και τα λαϊκά συσσίτια αλληλεγγύης στις γειτονιές της Ελλάδας.