Εκεί όπου οι κεντροαριστερές κυβερνητικές συμμαχίες, με τη συμμετοχή πρώην ή κατ' όνομα κομμουνιστικών κομμάτων, έβγαλαν όλη τη λάντζα για το κεφάλαιο, προσφέροντας ταυτόχρονα τις καλύτερες υπηρεσίες στην ενσωμάτωση και την απογοήτευση του λαϊκού κινήματος, που μάταια προσδοκούσε αλλαγές προς όφελός του.
Η συμμαχία στην οποία καλούν, έχει για συγκολλητική ουσία τις εκλογές και τη διαχείριση από μια συνεργατική κυβέρνηση που θα βγάλει η κάλπη.
Συνεπώς, η κυβέρνηση που θα εκλεγεί θα πρέπει να διαχειριστεί τη σημερινή κατάσταση, αφού οι οπορτουνίστικες και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που στοιχίζονται σ' αυτό το κυβερνητικό μέτωπο, δεν παλεύουν για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και αποδέσμευση από την ΕΕ, αλλά για «κοινωνική συνοχή», θωράκιση δηλαδή του αστικού συστήματος και διασφάλιση της παραμονής της χώρας στο ευρώ.
Με αυτά τα δεδομένα, μια τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο απ' όσα κάνουν μέχρι τώρα οι αστικές κυβερνήσεις, αφού η αποδοχή της αστικής εξουσίας και της ΕΕ, είναι αυτά που βάζουν όρους και όρια στη διαχείριση.
Από τα παραπάνω, προκύπτει ότι το «να τα βρούμε σ' αυτά που συμφωνούμε και να αφήσουμε αυτά που διαφωνούμε», όπως λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, απευθυνόμενος κύρια στο ΚΚΕ, είναι κοροϊδία στο λαό, καθώς αν προέκυπτε μια τέτοια συμμαχία, αυτό που θα κρινόταν την επόμενη μέρα ακόμα και στο πιο απλό ζήτημα της διακυβέρνησης, θα ήταν η στρατηγική του κάθε κόμματος.
Οι οπορτουνιστές κάθε είδους θα κοιτούσαν προς την ΕΕ και θα διεκδικούσαν διευθετήσεις που διασφαλίζουν την παραμονή της χώρας σ' αυτή, και το ΚΚΕ θα πάλευε για αποφάσεις που αντικειμενικά οδηγούν σε ρήξη με την ΕΕ και τα μονοπώλια, με το λαό στους δρόμους.
Είναι φανερό ότι μια τέτοια σύμπραξη θα είχε, αντικειμενικά, κοντά ποδάρια.
Σαν κόμμα του συστήματος, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τις εκλογές σαν διέξοδο για φιλολαϊκές αλλαγές και σπέρνει αυταπάτες στο λαό ότι οι ριζικές προς όφελός του ανατροπές μπορούν να έρθουν με εύκολα συνθήματα και επιδερμικούς αγώνες. Από το πρωτοσέλιδό της, η «Αυγή της Κυριακής» πανηγυρίζει ότι το Μάαστριχτ καταρρέει, όπως πριν από τρία χρόνια ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζε ότι ο δικομματισμός τελείωσε, ή θριαμβολογούσε για το άρθρο 16.
Είναι τυχοδιώκτες και αυτό επιβεβαιώνει το γεγονός ότι συνενώνονται μεταξύ τους και διασπώνται με μεγάλη ευκολία και κυρίως μπροστά σε εκλογικές μάχες.
Η στρατηγική τους είναι επικίνδυνη για το λαό και την αξιοποιεί το σύστημα για να του βάλει εμπόδια.
Νικηφόρα συμμαχία και διέξοδος είναι μόνο αυτή που προτείνει το ΚΚΕ: Ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, για το εμπόδισμα των αντιλαϊκών μέτρων, με οργανωμένους ταξικούς αγώνες που βάζουν στο επίκεντρο της λαϊκής πάλης το αντικειμενικό ζήτημα της εξουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου