Καθαρές κουβέντες

Η αγωνία των αστών για τα συμβαίνοντα στην ΕΕ πρέπει να αφήνει παγερά αδιάφορη την εργατική τάξη. 

Παγερά αδιάφορη για την αγωνία των αστών ως προς την κατεύθυνση της όποιας λύσης προωθείται.

Οι ίδιες οι εξελίξεις έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον από τη σκοπιά της εργατικής τάξης γιατί επιβεβαιώνουν πως ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός δεν έχει καμιά σχέση με την «ΕΕ της κοινωνικής δικαιοσύνης, της κοινοτικής αλληλεγγύης και της βιώσιμης ανάπτυξης», όπως ισχυρίζονταν διάφοροι ως τώρα και επαναλαμβάνει ο σημερινός πρωθυπουργός. Αντίθετα, επαυξάνουν την εκτίμηση ότι η ΕΕ, ακριβώς σαν ιμπεριαλιστικός οργανισμός που είναι, βρίσκεται σήμερα μπροστά σε νέα βαθύτερη κρίση. Η φτώχεια και η ανεργία έχουν τιναχτεί στα ύψη. Γενικεύεται η επίθεση για φθηνότερη εργατική δύναμη, ώστε η ιμπεριαλιστική ΕΕ να ανταγωνισθεί τις ανερχόμενες δυνάμεις της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας.

Ολα αυτά δεν είναι κάτι καινούριο. Είναι προαποφασισμένες στρατηγικές κατευθύνσεις (π.χ. στρατηγική ΕΕ 2020) πολύ πριν την εκδήλωση της κρίσης του 2009 και δεν αφορούν μόνο τις υπερχρεωμένες χώρες. Στόχος τους είναι η συνεχής αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης ώστε να διασφαλίζονται υψηλοί ρυθμοί καπιταλιστικής ανάπτυξης και μεγάλα κέρδη. Αυτή η πορεία έχει ως αναπόφευκτη κατάληξη την περιοδική εκδήλωση της κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, το οποίο δεν μπορεί να επενδυθεί διασφαλίζοντας ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους.

Για όσους επιμένουν πως το πρόβλημα είναι τα ελλείμματα και το χρέος υπενθυμίζεται ότι σε χώρες που παρουσίαζαν καλή δημοσιονομική κατάσταση, όπως η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιρλανδία, εκδηλώθηκε επίσης βαθιά κρίση το 2009. Εχει αποδειχθεί ότι η επίδραση της κρίσης συμβάλλει στην αύξηση του ετήσιου δημόσιου ελλείμματος και του κρατικού χρέους στην Ελλάδα και στην ΕΕ και όχι το αντίστροφο.

Για τη χώρα μας η προωθούμενη σήμερα εφαρμογή των κατευθύνσεων του μεσοπρόθεσμου και του επικαιροποιημένου μνημονίου με πρόσχημα το χρέος και τα ελλείμματα θα επιταχύνει την πορεία της λαϊκής οικογένειας προς τη χρεοκοπία, θα δώσει τη χαριστική βολή στο λαϊκό εισόδημα. Σε αντίθεση με την προωθούμενη κατάσταση της εργατικής τάξης, τα νέα κρατικά πακέτα για τη στήριξη των ελληνικών τραπεζών θα προέρχονται απ' την κλεμμένη απλήρωτη δουλειά, την υπεραξία του Ελληνα και του Ευρωπαίου μισθωτού εργαζόμενου. Στην πράξη αποδεικνύεται πως με δεδομένη την εξουσία των καπιταλιστών δεν μπορεί να υπάρχει διαγραφή του χρέους χωρίς χτύπημα της εργατικής τάξης. Για να μη συμβεί αυτό, πρέπει να αφαιρεθεί η εξουσία από το μεγάλο κεφάλαιο, να υπάρξει λαϊκή εξουσία.

Η φιλολογία που αναπτύσσεται περί «ανεπάρκειας» των θεσμικών οργάνων της ΕΕ και για ανάγκη επιτάχυνσης της πολιτικής ενοποίησης, κρύβει το γεγονός ότι η διόγκωση του δημόσιου χρέους αποτελεί μια εκδήλωση των συνεπειών της ανισόμετρης ανάπτυξης και του ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ, που οξύνθηκε στη φάση της κρίσης.

***

Το ΚΚΕ είχε έγκαιρα προβλέψει ότι η συνοχή της Ευρωζώνης θα δοκιμασθεί ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης. Κανένα ιμπεριαλιστικό πολιτικό σχέδιο δεν μπορεί να υπερβεί τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας και τη δυναμική των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Σ' αυτό το κουβάρι των αντιθέσεων και αντιφάσεων εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα επεξεργάζονται και προετοιμάζονται για σενάρια αναμόρφωσης, συρρίκνωσης, ακόμα και διάλυσης της Ευρωζώνης.

Αυτή είναι η κατάσταση (αναλυτική περιγραφή της στο άρθρο του Μάκη Παπαδόπουλου στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη»)

Μ' αυτά τα δεδομένα μόνο γέλιο προκαλούν άρθρα περί της ικανότητας του νέου πρωθυπουργού και άλλα που περιορίζουν το πρόβλημα στις υπογραφές των αρχηγών της συγκυβέρνησης.

Τα πράγματα είναι ήδη εκεί που επιβάλλεται ο λαός να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.

***

Ορισμένοι επικαλούνται τα εκλογικά ποσοστά της ΕΔΑ σα να έγινε εκείνα τα χρόνια κάποια κοσμογονία. Και τότε μήλα με πορτοκάλια ήτανε και σήμερα το ίδιο είναι. Οι αριθμοί μιλάνε για μια περίοδο άγριας εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, μια περίοδο κατάπνιξης της μόνης αντίθετης στο σύστημα πολιτικής δύναμης, του ΚΚΕ, που το είχαν βγάλει και το κρατούσαν όλοι μαζί στην παρανομία. Κι εντάξει, αυτά είναι ζητήματα που θα τα λύσουν οι ιστορικοί. Αλλά, γιατί αυτοί που έχουν βάλει το χεράκι τους για να θαφτεί η προοπτική της εργατικής εξουσίας, επικαλούνται την ΕΔΑ σήμερα; Γιατί το σύστημα επείγεται να συγκροτηθεί μια αντιπολίτευση ακίνδυνη για το σύστημα. Κάνουν σούπα δυνάμεις που υπερασπίζονται με νύχια και δόντια την ΕΕ, με δυνάμεις που έχουν κεντρικό στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ. Βάζουν μαζί αυτούς που υποκλίνονται στην ανάγκη διασφάλισης της ανταγωνιστικότητας των καπιταλιστών με αυτούς που διακηρύσσουν ότι οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς τους καπιταλιστές. Για να δέσει η σούπα δε διστάζουν να δημιουργούν «θέσεις» του ΚΚΕ που δεν υπάρχουν (το κάνει ωμά η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ). Γνωρίζουν πως η μόνη συμμαχία που μπορεί να πατήσει στα πόδια της και να έχει προοπτική θετική για το λαό είναι αυτή που θα βασίζεται σε στόχους σύγκρουσης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, μια συμμαχία που ζητά όλη την εξουσία στο λαό. Οι θέσεις του ΚΚΕ ως προς αυτό είναι πεντακάθαρες, αυτές προσπαθούν να συσκοτίσουν όσοι το αθροίζουν στην «αριστερά». Το ΚΚΕ δεν είναι «αριστερά», είναι Κομμουνιστικό Κόμμα, κόμμα της εργατικής τάξης που παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, ενώ η «αριστερά» είναι μέρος του συστήματος.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ