Συνέντευξη στο ραδιόφωνο του «902» και στην εκπομπή «Ξύπνα Βασίλη!», παραχώρησε χτες ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συζήτηση με τον δημοσιογράφο.
***
-- Τι επιδιώκει, πού στοχεύει το ΚΚΕ με το συλλαλητήριο της Παρασκευής στο Σύνταγμα;
-- Το Κόμμα μας, όπως πάντα έτσι και τώρα, πολύ περισσότερο σήμερα, θεωρεί ότι ο λαός μας δεν πρέπει να είναι παρατηρητής των εξελίξεων μέσα από τα τηλεοπτικά κανάλια, απ' τα διάφορα διαγγέλματα κι απ' τους διάφορους διαγκωνισμούς των αστικών κομμάτων και της αστικής τάξης συνολικότερα ή των χωρών της ΕΕ. Θα πρέπει δυναμικά να παρέμβει στις εξελίξεις και αυτό πρέπει να γίνει με κάθε τρόπο: Στους χώρους δουλειάς, στη συνοικία, εκεί που ζει, εκεί που μορφώνεται, εκεί που συγκεντρώνεται, που αγωνιά και συζητά για το παρόν και το μέλλον του.
Από αυτήν τη σκοπιά, το ΚΚΕ, η ΚΕ του Κόμματος θεωρεί ότι θα πρέπει ο λαός της Αθήνας την Παρασκευή να δώσει απάντηση σ' όλη αυτήν την παρωδία περί δημοψηφίσματος, περί ψήφου εμπιστοσύνης, σ' όλη αυτήν την υπόθεση που στην πραγματικότητα δεν τον αφορά, με το σύνθημα ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ, ΟΧΙ ΣΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ - ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ, να εμποδίσουμε, να βάλουμε τέλος στις άγριες θυσίες που μας επιβάλλουν και με τις νέες συμφωνίες, και με τις προηγούμενες, και με τα νέα μνημόνια που μας φέρνουν για να προστατεύσουν την ΕΕ, την Ευρωζώνη, για να φέρνουν νέα κέρδη στους λίγους, στους τραπεζίτες, στους βιομηχάνους, στους εφοπλιστές, στο μεγάλο κεφάλαιο, για να στενάζει ο λαός.
Αυτή θα πρέπει να είναι η απάντηση της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών, της νεολαίας και την Παρασκευή στις 6 το απόγευμα στο Σύνταγμα, με μια πραγματικά μεγάλη πολιτική συγκέντρωση, με ομιλήτρια την ΓΓ του Κόμματος, όπου θα εκθέσουμε συνολικά τις θέσεις μας, και για την κρίση και για τις δήθεν πρωτοβουλίες - τυχοδιωκτισμούς της κυβέρνησης Παπανδρέου, αλλά και για την πορεία της χώρας, το πού πρέπει δηλαδή να πάει το εργατικό κίνημα, ο λαός, τι πρέπει να διεκδικήσει.
-- Πού αποδίδετε τις αναταράξεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος;
-- Υπάρχει ένα υπαρκτό πρόβλημα: Σήμερα η κυβέρνηση βρίσκεται σε πλήρη ουσιαστικά δυσαρμονία με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αυτό υπήρχε και πριν. Απλά σήμερα το καινούριο στοιχείο είναι ότι συνειδητοποιείται ευρύτερα από πιο πλατιές εργατικές - λαϊκές μάζες - ακόμα και εκείνες που δεν έχουν κατασταλάξει σε ένα συνειδητό ριζοσπαστικό τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης, δεν έχουν σαφή πολιτική κατεύθυνση στη δυσαρέσκεια και την οργή που εκφράζουν - αλλά οπωσδήποτε βρίσκεται στον αντίποδα από την πολιτική που υλοποιεί σήμερα, όλα τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και βεβαίως, αυτή η πίεση αντανακλά, είναι λογικό, και στους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.
Ομως, ας είναι «κουμπωμένος» ο λαός μας. Γιατί γίνονται και παιχνίδια τακτικής. Το 'χουμε δει στο παρελθόν στα αστικά κόμματα, κάποιος να διαφωνεί δήθεν μέσα από τα κανάλια, ή να διαδίδει μέσω των δημοσιογράφων ή μέσω των φίλων του ότι θα αντιδράσει, και τελευταία στιγμή να υπαναχωρεί. Αυτή είναι η φύση των αστικών κομμάτων: Εκπροσωπούν μερίδες του κεφαλαίου, υπηρετούν συνολικά την αστική τάξη στη χώρα μας, ενδιαφέρονται πώς θα ξεπεράσουν την κρίση σε όφελος του καπιταλισμού, παίρνοντας άγρια μέτρα για τους εργαζόμενους, για να εξασφαλίσουν όσο γίνεται την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Δεν πρέπει, δηλαδή, να μας ξεφεύγει, ακόμα και αυτή η ενέργεια του κ. Παπανδρέου για δημοψήφισμα και η χτεσινή απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ότι η βάση τους είναι οι οξυμένες αντιθέσεις διεθνικών μονοπωλίων, καπιταλιστικών κρατών λόγω της κρίσης και μέσα στην ΕΕ και ανάμεσα στην ΕΕ και τους υπερατλαντικούς «συμμάχους» όπως οι ΗΠΑ, αλλά και άλλες ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Οφείλεται, επίσης, σε ανταγωνισμό ανάμεσα σε διάφορες τράπεζες, σε αμερικανικές εταιρείες, ελληνικές, γαλλικές, γερμανικές, που διαγκωνίζονται για το ποιος θα χάσει λιγότερα, ποιος μελλοντικά θα κερδίσει περισσότερα. Και, βέβαια, οφείλεται σε ένταση και του ανταγωνισμού μερίδων της αστικής τάξης της Ελλάδας. Σχετίζεται και με τη γεωστρατηγική θέση της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων.
-- Η ΝΔ εναντιώνεται μεν στο δημοψήφισμα, αλλά παράλληλα συμφωνεί - και δεν το κρύβει - με τις αντιλαϊκές αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής...
-- Στο ίδιο παραπάνω πλαίσιο κινείται και το κόμμα της ΝΔ. Είναι το δεύτερο κόμμα της αστικής τάξης στην Ελλάδα, θέλει να κυβερνήσει, έχει πει ξεκάθαρα ότι στόχος του είναι να σώσει την Ευρωζώνη, την ΕΕ, την αστική τάξη της χώρας, να σώσει το πολιτικό σύστημα. Αυτός είναι ο πόνος τους. Δεν είναι πόνος αυτός του εργαζόμενου λαού.
Οσον αφορά το ΚΚΕ βέβαια, βρισκόμαστε σε εντελώς άλλο μετερίζι. Το μετερίζι του κ. Σαμαρά και της ΝΔ, των αστικών κομμάτων, της αστικής πολιτικής, είναι πώς θα επιλύσουν τα προβλήματα υπέρ των μονοπωλίων, υπέρ της ΕΕ. Οι υπαρκτές διαφορές σε επίπεδο χειρισμών, η τακτική τους, έχουν σχέση με το ότι στο μυαλό τους έχουν ότι «αύριο» θα επιδιώξουν να διαχειριστούν την ίδια αστική εξουσία. Αυτός είναι ο στόχος τους, αυτός είναι και ο καημός τους. Δεν είναι όμως καημός των λαϊκών στρωμάτων αυτός.
-- Πώς σχολιάζετε τη χτεσινή δήλωση του κ. Τσίπρα ότι η αιτία που η κυβέρνηση θα συρθεί στις κάλπες είναι η στάση του λαού στην επέτειο του ΟΧΙ;
-- Πέρα από τις γνωστές κωλοτούμπες που μας έχει συνηθίσει ο οπορτουνιστικός χώρος, μέρος του οποίου είναι και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - δεν θα 'θελα να πω ότι δείχνει πολιτική αφέλεια - οδηγείται σε τέτοιες απόψεις ή εξηγήσεις των φαινομένων, ακριβώς γιατί τέτοιος είναι ο χαρακτήρας και ο ρόλος αυτού του κόμματος, τυχοδιωκτικός. Και άρα η ηγεσία του δεν μπορεί παρά να είναι σε αντιστοιχία με αυτήν τη «γραμμή». Ξορκίζουν όλοι αυτοί, όπως ο διάβολος το λιβάνι, το ταξικό εργατικό κίνημα, το οργανωμένο, περιφρουρημένο, μαζικό κίνημα του λαού μας που έχει στον πυρήνα του τον βιομηχανικό εργάτη, τον μεροκαματιάρη της οικοδομής, τον εργαζόμενο στο γραφείο, τον αυτοαπασχολούμενο, τον νέο, τη γυναίκα.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, δε μας κάνει εντύπωση ότι όλες αυτές οι θεωρίες προκύπτουν όταν έχουμε κινητοποιήσεις εργατικές, απεργίες ταξικές, απ' το ΠΑΜΕ, λαϊκά συλλαλητήρια που βάζουν το στίγμα της πολιτικής που πρέπει να ακολουθηθεί για να βγει ο λαός μας από την κρίση, την ανέχεια, την ανεργία, και να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές ανατροπές στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, δηλαδή για να πάει για τη δική του εξουσία ο λαός. Αυτά τα κόμματα, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στο μυαλό τους έχουν το πολύ - πολύ ένα κίνημα ανώδυνο μιας «πλατείας», ένα «φάσκελο», ένα «γιαούρτωμα», μια αντίδραση σε μια παρέλαση που να εκφράσει ανώδυνα κάποιος την αγανάκτησή του. Και μέσα σ' όλα αυτά, κάνει πως ξεχνά τον ταξικό αγώνα, τη 48ωρη απεργία, τους 80 τραυματίες, ο ένας νεκρός, όλους αυτούς τους αγώνες που έγιναν από το 2009 μέχρι σήμερα.
Σας θυμίζω το 2009, όταν η «γραμμή» του κ. Τσίπρα ήταν να κάνουμε προγραμματική αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ «για να υλοποιήσει τα προεκλογικά του συνθήματα και να μην υποχωρήσει στις πιέσεις». Ολα αυτά που συνέβησαν αυτά τα δύο χρόνια, για τα οποία ματώνει η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι είναι μια απλή υποχώρηση του κ. Παπανδρέου στην τρόικα, στους «κατακτητές» κ.λπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου