Ο λαός ταξικά αγωνιστικά στο προσκήνιο

Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα αποκαλύπτουν αυτό που υποβόσκει καιρό τώρα και έχει άμεση σχέση με την οικονομική κρίση. Την αδυναμία του αστικού πολιτικού συστήματος να τη διαχειριστεί σε όφελος του κεφαλαίου, γεγονός που αναπαράγει τα αδιέξοδα των αστών. Τι θέλουν οι αστοί; Να έχουν τις λιγότερες δυνατές απώλειες από τη νομοτελειακή καταστροφή ενός μέρους του κεφαλαίου, υποχρεωτική για να υπάρξει ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Από πιο χαμηλή βάση σε σχέση με την προ κρίσης πραγματικότητα, αλλά δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Το εργαλείο αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης είναι το «κούρεμα», που καταστάλαξε με την απόφαση των πρόσφατων Συνόδων Κορυφής της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Μια απόφαση που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αστών οικονομολόγων και πολιτικών, δε φτάνει για να υπάρξει έξοδος από την κρίση και ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας. Το γεγονός ότι η κρίση είναι γενικευμένη και συγχρονισμένη στην ΕΕ αλλά και σε άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη (π.χ. ΗΠΑ) αυξάνει πολλαπλάσια τις δυσκολίες διαχείρισής της με δεδομένη την υπερχρέωση της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Γαλλίας, οι τράπεζες της οποίας διαχειρίζονται μεγάλο χρέος των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης.
Τι αντίκτυπο θα έχει το «κούρεμα» χρέους αυτών των κρατών με δεδομένη την αναγκαιότητα ενίσχυσης των τραπεζών; Τι θα κάνουν Γερμανία, Γαλλία, με την κρίση των δικών τους καπιταλιστικών οικονομιών; Αυτή η πραγματικότητα, σε συνδυασμό με την εκτίμηση ότι η κρίση στην Ελλάδα συνεχώς βαθαίνει, δεν μπορούν να τη διαχειριστούν και μετά το «κούρεμα» του χρέους, ότι οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου και ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ, ότι εντείνεται η ανισομετρία μέσα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, ότι η ελεγχόμενη χρεοκοπία μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη, οξύνει τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα του αστικού πολιτικού συστήματος. Σε συνδυασμό με ένα ανερχόμενο εργατικό - λαϊκό κίνημα με ταξικό προσανατολισμό και πολιτικοποιημένο.

***

Η ανακοίνωση της κυβέρνησης για προσφυγή στο δημοψήφισμα, που αποτελεί έναν ωμό εκβιασμό και ιδεολογικοπολιτική τρομοκρατία του λαού, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τα άλλα αστικά κόμματα, τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, άλλες δυνάμεις που ο συγκεκριμένος χώρος συζητά για συνεργασία, αλλά όχι από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Τα αστικά κόμματα αντέδρασαν με οξύτητα από τη σκοπιά των στρατηγικών συμφερόντων του κεφαλαίου, αναδείχνοντας το ζήτημα της υπονόμευσης της συμφωνίας για το «κούρεμα» του χρέους και τη σωτηρία του κεφαλαίου έστω και με ελεγχόμενη καταστροφή. Σήκωσαν το ζήτημα ότι αυτός ο δρόμος μπορεί να οδηγήσει στην έξοδο από την Ευρωζώνη και το ευρώ, που θα σημάνει ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή κεφαλαίου, βεβαίως και εργατικής δύναμης, αλλά αυτό δεν τους ενδιαφέρει. Ο Αλ. Τσίπρας είπε πως η Ελλάδα είναι στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ και υπονομεύεται από την απόφαση για δημοψήφισμα. Δεν είναι μόνο μια σειρά ενέργειες όπως, π.χ., συνάντηση του προέδρου της ΝΔ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και διεργασίες στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ, όπως ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών, εκκλήσεις στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αναλάβει πρωτοβουλία για κυβέρνηση που θα ολοκληρώσει τη διαδικασία της συμφωνίας για το «κούρεμα» και μετά εκλογές κ.λπ.

***

Μόνο το ΚΚΕ είπε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, του λαού, εκτιμώντας ότι κυβέρνηση και ΕΕ θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, τις απειλές, για να γονατίσουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, εκβιάζοντας όχι μόνο για την υποταγή στη συμφωνία που στέλνει το λαό στην εξαθλίωση αλλά στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Και κάλεσε το λαό να ανατρέψει τον εκβιασμό, ρίχνοντας το σύνθημα «κάτω η κυβέρνηση - εκλογές τώρα», όχι γιατί οι εκλογές είναι πανάκεια για φιλολαϊκή διέξοδο, όπως λένε τα αστικά κόμματα και ο οπορτουνισμός, αλλά ως ένα μέσο ταξικής πάλης που ο λαός με την ψήφο του μπορεί να καταφέρει ένα ισχυρό πλήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα, στον αγώνα του για να ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, της εξουσίας των μονοπωλίων, με συμπόρευση με το ΚΚΕ. Καλώντας ταυτόχρονα σε ένταση της ταξικής πάλης. Επομένως, η εργατική τάξη, ο λαός, τώρα έχουν πείρα, μπορούν να ξεχωρίσουν τις φιλοκαπιταλιστικές αντιδράσεις των άλλων κομμάτων και τη φιλολαϊκή στάση του ΚΚΕ. Τις εξελίξεις με την κρίση και το χρέος τις ανέδειξε από την αρχή εκδήλωσης της κρίσης, μιλώντας για την αντικειμενικά αναπόφευκτη χρεοκοπία, αλλά έλεγε ότι πρωτ' απ' όλα θα χρεοκοπήσουν το λαό. Αυτό έγινε. Ελεγε ταυτόχρονα ότι φιλολαϊκή έξοδος από την κρίση στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρξει. Και καλούσε σε πάλη για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για λαϊκή εξουσία με έξοδο από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους. Ελεγε ακόμη ότι το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, με δεδομένη την αντανάκλαση της οικονομικής κρίσης στο αστικό πολιτικό σύστημα, να δημιουργήσει σ' αυτό όχι μόνο ρωγμές με τους αγώνες του αλλά παράλυση, στη ρότα ανατροπής του. Αυτό καλείται να κάνει ο οργανωμένος στη δική του συμμαχία λαός κόντρα στο κεφάλαιο και στο πολιτικό του σύστημα.

Ι.