Σκορπίζει αυταπάτες με στόχο... τη σωτηρία του κεφαλαίου από την κρίση.

Μπάζει «νερά» η αφήγηση των οπορτουνιστών για την κρίση. 

Χτες βράδυ ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας σε εκδήλωση στην Καισαριανή ισχυρίστηκε ότι αρχικά ήταν κρίση «των αγορών και του τραπεζικού τομέα» που, αφού «τζογάρισαν στο μαζικό δανεισμό κοινωνικών στρωμάτων», ήρθε η στιγμή «που η φούσκα αυτή έσπασε». Στη συνέχεια - είπε - η κρίση «μετατράπηκε σε κρίση κρατών, αφού οι τράπεζες απαίτησαν και κέρδισαν την στήριξή τους» και σήμερα - κατέληξε - «τα κράτη και οι αγορές μεταφέρουν το κόστος της κρίσης πάνω στις κοινωνίες»...

Ολα αυτά για να μην ομολογήσουν το απλό, ότι πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Οτι η καρδιά του προβλήματος είναι το ίδιο το κεφάλαιο, ο καπιταλισμός. Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας πρόσθεσε πως «διαψεύδεται πανηγυρικά η περίφημη υπόσχεση των αρχών της δεκαετίας του '90, ότι το κεφάλαιο, αν αφεθεί ελεύθερο και ασύδοτο μπορεί να οδηγήσει τον πλανήτη στην πρόοδο και την ευημερία». 

Δεν είπε, βεβαίως, ότι αυτή τη θεωρία οι ίδιοι τη στήριξαν υπερψηφίζοντας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που κατοχύρωνε αυτές τις ελευθερίες του κεφαλαίου και πλασάροντάς την σαν «μονόδρομο» στο λαό. Ούτε βεβαίως ότι οικονομική καπιταλιστική κρίση υπήρξε και με εφαρμογή αντινεοφιλεύθερων πολιτικών, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει χειραγωγώντας το λαό στο σύστημα.

Στο απυρόβλητο και η ΕΕ ως θεματοφύλακας των συμφερόντων των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Για όλα φταίει η μορφή διαχείρισης, ο νεοφιλελευθερισμός, αποφάνθηκε ο Αλ. Τσίπρας και κατηγόρησε τις ευρωπαϊκές ηγεσίες ότι «στέκονται αμήχανες και πανικόβλητες» μπροστά στην επίθεση των κερδοσκόπων, σαν να μην είναι νύχι - κρέας, κεφάλαιο - ΕΕ - κυβερνήσεις. Τους πρόσαψε ακόμα ανικανότητα γιατί, λέει, δεν μπορούν «να βάλουν φρένο στην απληστία των αγορών και του κεφαλαίου»! Λες και μπορεί να υπάρχουν κυβερνήσεις που μπορούν να βάλουν φρένο στις αγορές, δηλαδή να υπάρχει κεφάλαιο και να πολιτεύονται έτσι που να υπονομεύουν τα συμφέροντά του. Καλλιέργεια αυταπατών δηλαδή.

Αφού λοιπόν ούτε ο καπιταλισμός φταίει, ούτε η ΕΕ, τότε λογικό και επόμενο να αναφωνήσει ότι οι εκλογές είναι αυτές που θα ανατρέψουν τους «ανίκανους» που εφαρμόζουν λάθος μορφή διαχείρισης. «Οι εκλογές μπορεί να ανατρέψουν το σκηνικό και να διαμορφώσουν νέες συνθήκες» ισχυρίστηκε. Και υποσχέθηκε μια Ευρώπη «υποταγμένη στη θέληση των λαών και όχι του κεφαλαίου», «ουσιαστικούς φραγμούς στην απληστία των αγορών» κι άλλα τέτοια που θα ήταν ευτράπελα αν δεν αποτελούσαν ωμή εξαπάτηση του λαού και αποπροσανατολισμό του.

Κατόπιν αυτών ζήτησε και ενότητα όλων των δυνάμεων, «εκλογική συνεργασία της Αριστεράς, των προοδευτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, και του τεράστιου πολύμορφου κινήματος κοινωνικών αντιστάσεων». Για ποιο λόγο; Για τη στήριξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, δηλαδή για τη στήριξη των μονοπωλίων. Γι' αυτό μιλά για την αναγκαιότητα εφαρμογής πολιτικής που θα φέρει «κοινωνική συνοχή», δηλαδή εμπόδια στην ταξική πάλη - άλλωστε την αρνούνται - και ανοχή, υποταγή του λαού για τη μακροημέρευση της καπιταλιστικής εξουσίας. Τον πυρήνα της οποίας αφήνουν παντελώς στο απυρόβλητο, δηλαδή τη μονοπωλιακή ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής που τους επιτρέπει να καρπώνονται το σύνολο του παραγόμενου πλούτου.