Ποια δημοκρατία;

Στην προσπάθειά του να εξωραΐσει και να θωρακίσει τον καπιταλισμό, ο οπορτουνισμός, εγχώριος και ευρωενωσιακός, δεν θα μπορούσε παρά να υπερασπίζεται και την αστική δημοκρατία. Ανάγει, μάλιστα, το ζήτημα της δημοκρατίας σε μείζον πολιτικό θέμα για το λαό, βάζοντας από την πίσω πόρτα την αστική προπαγάνδα που λέει ότι η «ομαλότητα» κινδυνεύει από τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες. Γι' αυτό ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητάει, μεταξύ άλλων, από τα αστικά κόμματα να δρομολογήσουν εξελίξεις εντός της αστικής δημοκρατίας που θα εκτονώσουν τη λαϊκή αγανάκτηση πριν αυτή ριζοσπαστικοποιηθεί και στραφεί εναντίον του ίδιου του συστήματος.

Στο διά ταύτα, διαμαρτύρεται ότι οι εξελίξεις σε ό,τι αφορά τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης και τη νομοθέτηση των βάρβαρων μέτρων, είναι εκτός του πλαισίου της αστικής δημοκρατίας και πλήττει το «δημοκρατικό κεκτημένο» της Ευρωπαϊκής Ενωσης! Ποια δημοκρατία υπερασπίζεται ο οπορτουνισμός; Κατά τα λεγόμενά του, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να επαγρυπνούν και να υπερασπίζονται τη σταθερότητα μιας κατ' επίφαση δημοκρατίας, που σταματάει στις πύλες των εργοστασίων, βγάζει παράνομες 9 στις 10 απεργίες, νομιμοποιεί και οξύνει την ταξική εκμετάλλευση, συγκαλύπτει την αστική προπαγάνδα κάτω από μια δήθεν «πολυφωνία» και με το μανδύα του κοινοβουλευτισμού έχει νομοθετήσει τα πλέον αντιδραστικά μέτρα.

 Σ' αυτή τη «δημοκρατία», θεωρείται «ανομία» να διεκδικεί ο λαός τα δικαιώματά του με ταξικούς αγώνες και να προσπαθεί να αλλάξει τους συσχετισμούς προς όφελός του.

Ζητάνε ακόμα οι οπορτουνιστές από το λαό να υπερασπιστεί το «δημοκρατικό κεκτημένο» της ΕΕ, σε χώρες της οποίας απαγορεύεται η δράση Κομμουνιστικών Κομμάτων, ακόμα και τα σύμβολά τους, όπου ο ριζοσπαστισμός βαφτίζεται τρομοκρατία. Μιας ΕΕ, όπου ο αντικομμουνισμός είναι επίσημη ιδεολογία της, όπως αποδεικνύει η γιγαντιαία επιχείρηση για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, με την ταύτιση σοσιαλισμού - ναζισμού. Η ίδια λυκοσυμμαχία συμμετέχει σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις μαζί με το ΝΑΤΟ και έχει συγκροτήσει τμήματα ευρωχωροφυλακής, για να επεμβαίνει στα εσωτερικά κρατών - μελών, όταν η σταθερότητα του συστήματος απειλείται από την οργανωμένη λαϊκή πάλη. Αυτή είναι η Ευρωένωση της πλουτοκρατίας και με τη δημοκρατία της καμία σχέση δεν έχουν οι εργαζόμενοι στα κράτη - μέλη.

Η αστική δημοκρατία είναι δικτατορία των μονοπωλίων. 

Μπορεί σε προηγούμενες εποχές, κάτω από την πίεση του λαού, οι ανάγκες του κεφαλαίου να επέβαλαν την παροχή ορισμένων κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, προκειμένου να ενσωματωθεί το λαϊκό κίνημα, ποτέ όμως αυτές οι παραχωρήσεις δεν βασίζονταν σε κάποιο «δημοκρατικό κεκτημένο» της ΕΕ, αφού η πλουτοκρατία δεν ανέχεται κανένα λαϊκό δικαίωμα που μπορεί να απειλήσει την εξουσία της. Μ' αυτή τη «δημοκρατία» των αστών, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς που φτάνουν μέχρι την ανατροπή της. Μόνο η εργατική λαϊκή εξουσία και η κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, η κοινωνικοποίησή τους, μπορεί να διασφαλίσει πραγματική δημοκρατία, αφού ο εργατικός κοινωνικός έλεγχος στην παραγωγή, αναδεικνύει την εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα σε πρωταγωνιστές της Ιστορίας.