Θέλουν ενότητα για άλλη αστική κυβέρνηση...

«Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της δημοκρατικής παράταξης. Μπορούμε να γίνουμε η πρώτη πολιτική δύναμη. Με μια εκλογική συνεργασία πάνω σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα απεμπλοκής από το μνημόνιο της χρεοκοπίας. Ευρύτερη δυνατή συνεννόηση όλων όσοι αγωνίζονται ενάντια στο ήδη συσπειρωμένο κόμμα του μνημονίου (σ.σ. εννοεί την κυβερνητική συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.)». 

Αυτήν την εναλλακτική πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επανέλαβε ο Α.Τσίπρας στην προχτεσινή εκδήλωσή τους στο Σπόρτιγκ. 

Για ποιο σκοπό; Για τη «νίκη του ελληνικού λαού κόντρα στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο». 

Δε θέλουν ανατροπή του κεφαλαίου και κατάργηση της εκμετάλλευσης, αλλά περιορισμό των τραπεζιτών. Είπε ότι «το μέλλον δεν ανήκει σε κερδοσκόπους, τοκογλύφους και γραφειοκράτες του καζινοκαπιταλισμού. Εναλλακτική λύση είναι να μπει φρένο στους κερδοσκόπους και τις αγορές. Εναλλακτική λύση είναι να φορολογηθεί ο πλούτος και το κεφάλαιο. Εναλλακτική λύση είναι να επιβληθεί δημόσιος κοινωνικός έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα». 

Και πρόβαλε την ανάγκη «επανίδρυσης της ΕΕ» του ευρώ για τις κοινωνικές ανάγκες. Διαιώνιση της εκμετάλλευσης είναι αυτά, καμιά ανακούφιση του λαού δε φέρνουν.

***

Θέλουν μια εκλογική συνεργασία για μια κυβέρνηση που θα διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση, το κρατικό χρέος, με δεδομένη την καπιταλιστική ιδιοκτησία στις επιχειρήσεις. Δεν αμφισβητούν την καπιταλιστική οικονομία, τα μονοπώλια και την εξουσία τους στα πλαίσια της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Λένε τάχα ότι το δικό τους ευρώ θα είναι για τις κοινωνικές ανάγκες, αφού θα ελέγχουν τις τράπεζες. Είπε ότι «το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα οικοδομήθηκε πάνω σε μια λογική που εξυπηρετούσε τις αγορές και το κεφάλαιο. Οχι τις κοινωνικές ανάγκες». Αλλά το νόμισμα στην καπιταλιστική οικονομία είναι νόμισμα για το κεφάλαιο και όχι για το λαό. Αρα δεν μπορούσε ούτε άλλη πολιτική να εφαρμοστεί στην καπιταλιστική Ελλάδα και την ΕΕ ούτε να υπάρξει νόμισμα φιλολαϊκό σε συνθήκες ύπαρξης των μονοπωλίων και της εξουσίας τους. Η εναλλακτική τους πρόταση υποτάσσει την εργατική τάξη και το λαό στην κοινωνία των μονοπωλίων, σπέρνοντας αυταπάτες ότι με το φρένο στους κερδοσκόπους και τις αγορές, τη φορολογία του πλούτου και του κεφαλαίου με το δημόσιο κοινωνικό έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα, θα πετύχουν αναδιανομή του πλούτου, δηλαδή θα βάλουν φρένο στην κερδοφορία του κεφαλαίου και θα υπηρετήσουν τις κοινωνικές ανάγκες. Αλλά δεν υπάρχει δύναμη που μπορεί να το κάνει όσο τα μονοπώλια διατηρούν την ιδιοκτησία στην οικονομία και την εξουσία και η Ελλάδα είναι εντός της ΕΕ. Αυτά βάζουν όρους και όρια στη διαχείριση. Οι τράπεζες στον καπιταλισμό δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, αλλά μεγάλες επιχειρήσεις που δρουν για να κερδίζουν και όχι για να δίνουν τζάμπα δάνεια στους φτωχούς. Τις ενισχύουν σε συνθήκες κρίσης, αφού ο πραγματικός λόγος ύπαρξής τους είναι να δανειοδοτούν τα μονοπώλια, ώστε να επενδύουν και να κερδοσκοπούν, ενισχύοντας την εκμετάλλευση.

***

Σε τέτοια συνεργασία καλούν το ΚΚΕ. Αλλά μια τέτοια «συνεργασία», ακόμη και αν μπορούσε να γίνει, την επομένη των εκλογών θα διαλυόταν ακριβώς γιατί οι διαφορές είναι στρατηγικές. Την επομένη των εκλογών, ακόμα και στο πιο απλό ζήτημα που θα καταπιανόταν αυτή η κυβέρνηση, οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θα το προσάρμοζαν στην πολιτική τους παραμονής στην ΕΕ και θα διαπραγματεύονταν εντός των πλαισίων της, όπως π.χ. την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους που βάζει το λαό που δε χρωστά να πληρώνει, ενώ το ΚΚΕ θα πάλευε για να δρομολογηθούν λύσεις που αντικειμενικά οδηγούν σε ρήξη με την ΕΕ και τα μονοπώλια, με το λαό στους δρόμους. Και το ΚΚΕ δεν εγκαταλείπει την πάλη με τη στρατηγική του. Θα ήταν αυτοκτονία για την εργατική τάξη και αφοπλισμός για το κίνημα. Στη στρατηγική και στη δράση του οφείλεται και η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος σήμερα, σε αντίθεση με άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου τέτοιες συνεργασίες και σε επίπεδο διακυβέρνησης, (Ιταλία, Γαλλία), αλλά και αντιπολίτευσης, (Ισπανία), έχουν φέρει τους λαούς σε απόγνωση, αφού το εργατικό κίνημα είναι συμβιβασμένο στα πλαίσια του συστήματος. Αν και το ΚΚΕ ακολουθούσε τα χνάρια τους, δεν θα υπήρχε κίνημα αμφισβήτησης της πολιτικής των μονοπωλίων, δε θα έμπαιναν εμπόδια στις αναδιαρθρώσεις, σύμφωνα με τη στρατηγική της Λισαβόνας ή την «ΕΕ-2020» για την ανταγωνιστικότητα, που στις άλλες χώρες της ΕΕ έχουν περάσει εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα πασχίζουν γοργά με τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα και τα πολυνομοσχέδια να περάσουν όλες μαζί εδώ και τώρα. Απέναντι σ' αυτήν την επιδίωξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ο λαός να αντιτάξει τη δική του συμμαχία για έξοδο από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους. Κυρίαρχος λαός σημαίνει λαϊκή κοινωνική ιδιοκτησία του πλούτου που παράγει, άρα λαϊκή ιδιοκτησία, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Και αυτό δεν μπορεί να το κάνει μια κυβέρνηση που λέει ότι θα υπηρετεί και τα μονοπώλια και το λαό.

Ι.