Υπόλογοι στο λαό.

Με τον πιο κυνικό τρόπο, οι εκπρόσωποι της τρικομματικής συγκυβέρνησης, ομολογούν ότι στόχος τους είναι «να σωθεί η χώρα», με την παραμονή της ντόπιας πλουτοκρατίας στην Ευρωζώνη. Σ' αυτό το βωμό καλούν το λαό να καταθέσει νέες αιματηρές θυσίες. Οπως παλιότερα του πιπίλιζαν το μυαλό με τους ευρωμονόδρομους, στους οποίους, αν δεν περπατούσε δήθεν η χώρα, η καταστροφή ήταν δεδομένη. Η Ιστορία απέδειξε ότι η ένταξη στην ΕΕ και την ΟΝΕ ήταν στρατηγική επιλογή από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου και όχι του λαού. Η σημερινή συζήτηση που κλιμακώνεται για το ενδεχόμενο η ΕΕ και η Ευρωζώνη να μην είναι η ίδια στο άμεσο μέλλον, τα αντιλαϊκά μέτρα που δίνουν και παίρνουν, με εμπνευστές την κυβέρνηση και τους Ευρωπαίους εταίρους της, δείχνουν ότι η ΕΕ ούτε μονόδρομος είναι ούτε νομοτέλεια.

Πολύ περισσότερο, δεν είναι για τους λαούς, όπως έλεγαν οι θιασώτες της, αλλά για τα μονοπώλια. Τα δικά τους συμφέροντα υπηρετεί και η απόφαση των αστικών κομμάτων να προωθήσουν σε ενιαίο μέτωπο τις ευρωενωσιακές αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη, εκβιάζοντας με το επιχείρημα ότι είναι προϋπόθεση για να παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη. Το ψευτοδίλημμά τους είναι προκλητικό. 

Τι σημαίνει εφαρμογή των αποφάσεων της τελευταίας Συνόδου Κορυφής; Κούρεμα του ελληνικού χρέους, με νέα μνημόνια και μέτρα, και ταυτόχρονα καταποντισμός των ασφαλιστικών ταμείων και των αποθεματικών τους. Στον αντίποδα, οι τράπεζες ενισχύονται με νέα κολοσσιαία ποσά και η ντόπια πλουτοκρατία με νέα μέτρα, που της εξασφαλίζουν προνόμια και ακόμα φθηνότερους εργάτες.

Η συγκυβέρνηση δεν έγινε για να αυξήσει τους μισθούς και τις συντάξεις, να ενισχύσει τα Ταμεία, να πάρει πίσω μέτρα που νομοθέτησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του δικομματισμού. Εγινε για να πάει ένα βήμα πιο πέρα την επίθεση, στη βάση των κατευθυντήριων γραμμών που χαράσσει η στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου. Ο λαός θα γίνει ακόμα πιο φτωχός. Με πιο βίαιο τρόπο θα διαπιστώσει ότι το «μέσα στην Ευρωζώνη» καμιά σχέση δεν έχει με τη δική του ευημερία, αφού προϋποθέτει τη χρεοκοπία του. Το ίδιο όμως ισχύει και για το «έξω από την Ευρωζώνη», με καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αστική εξουσία, όπως σχεδιάζουν τα αστικά επιτελεία στις ισχυρές οικονομικά χώρες της ΕΕ και μερίδες της ντόπιας πλουτοκρατίας.

Από αυτή τη σκοπιά, το ζητούμενο σήμερα για το λαό και το κίνημα είναι να φέρει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξουσίας. Να σταθεί απέναντι στο κάθε κόμμα με κριτήριο τη θέση που παίρνει στο πραγματικό πολιτικό ζήτημα, «με τα μονοπώλια ή με το λαό». Να κρίνει με την πείρα του τα κόμματα που του έταξαν χρυσά κουτάλια με την ένταξη στην ΕΕ και το ευρώ, αλλά και τους ευρωλιγούρηδες οπορτουνιστές, που στήριξαν κεντρικές επιλογές του κεφαλαίου σε σχέση με την ΕΕ, καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι η ισχυροποίηση των μονοπωλίων είναι ταυτόσημη με τη λαϊκή ευημερία. Είναι όλοι τους υπόλογοι στο λαό για τα ψέματα και τη στρατηγική τους, που είναι του κεφαλαίου. Μόνο το ΚΚΕ του είπε την αλήθεια και επιβεβαιώνεται. Τώρα είναι η ώρα να κάνει ο λαός το βήμα. Ισχυρό ΚΚΕ, κλιμάκωση της ταξικής πάλης, για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.