Στη διαχείριση του καπιταλισμού...

Μόνιμη επωδός των ανακοινώσεων του ΣΥΝ, των ομιλιών και συνεντεύξεων του προέδρου του Αλ. Τσίπρα, της απόφασης που εξέδωσε η ΚΠΕ του κόμματος μετά τη συνεδρίασή της το περασμένο Σαββατοκύριακο είναι: 

«Αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας και πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό».

Με τον ίδιο τρόπο κατέληγε και η ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΥΝ για τον προϋπολογισμό του 2012. 

Προσθέτοντας στην παραπάνω φράση και τα ακόλουθα: «Αυτό που χρειάζεται η ελληνική οικονομία είναι μια ανάπτυξη που θα βασίζεται σε ένα ισχυρό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων που θα συμπαρασύρει την οικονομική δραστηριότητα, 

ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα κληθούν να πληρώσουν τα πλούσια εισοδηματικά στρώματα για να ανακουφιστούν τα φτωχότερα, ένα κοινωνικοποιημένο τραπεζικό σύστημα και μία διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημόσιου χρέους, συνδυασμένη με μία αναπτυξιακή ευρωπαϊκή πολιτική».

Τι θέλει δηλαδή ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και γιατί μέμφεται την κυβέρνηση; 

Μα, επαναφορά σε τροχιά καπιταλιστικής ανάπτυξης και μέτρα που θα το διασφαλίσουν. 

Δεν αγνοεί βεβαίως ότι το ξεπέρασμα της κρίσης του καπιταλισμού και η επαναφορά του σε ανάπτυξη, δεν μπορεί να γίνει με διατάγματα. 

Ούτε αγνοεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στην προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης προς όφελός του. 

Πολύ περισσότερο, η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αγνοεί ότι η ανάπτυξη, όταν και εάν έρθει, θα βρει το λαό γονατισμένο και μόνους ωφελημένους τους κεφαλαιοκράτες που θα αποκομίσουν νέα αμύθητα κέρδη. 

Υπέρ της κερδοφορίας του κεφαλαίου συνηγορούν οι προτάσεις που αφορούν σε προγράμματα δημοσίων επενδύσεων και σε διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους. Τα υπόλοιπα περί δίκαιου φορολογικού συστήματος και κοινωνικοποίησης των τραπεζών είναι η απαραίτητη «γαρνιτούρα», ανέξοδη είναι άλλωστε, για να δικαιολογεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τον αυτοπροσδιορισμό του σαν δύναμη της «αριστεράς». 

Ξέρει καλά ότι δεν μπορεί να υλοποιηθεί στο υπάρχον σύστημα καμία πρόταση ακόμα κι αν η επίδρασή της στην κερδοφορία του κεφαλαίου είναι απειροελάχιστη. Θα το πούμε για άλλη μια φορά. 

Είναι αφερέγγυοι, υπονομεύουν το λαϊκό κίνημα.