Οι εξελίξεις που τον τελευταίο καιρό λαμβάνουν χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου συσσωρεύεται η ένταση και οξύνονται οι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των υπό εξερεύνηση και υπό εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων, αντικειμενικά συνδέονται με ευρύτερες γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές διεργασίες, οι οποίες εκπορεύονται από συγκρουόμενα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και κλιμακώνονται σε συνθήκες κρίσης.
Αφορμή είναι η έναρξη της γεώτρησης, που θα κρατήσει 2-3 μήνες, για την εξακρίβωση ενεργειακών κοιτασμάτων στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, από την αμερικανοεβραϊκών συμφερόντων εταιρεία «Noble Energy».
Αντιδρώντας στις γεωτρήσεις και σε μια προσπάθεια να τις αποτρέψει, η Τουρκία προχώρησε σε απειλές και αντίποινα, όπως οι στρατιωτικές ασκήσεις στο θαλάσσιο χώρο της ΑΟΖ, που βάσει του Δικαίου της Θάλασσας ανήκει στο Καστελόριζο και η έναρξη θαλασσίων ερευνών (15 Σεπτέμβρη - 15 Νοέμβρη 2011) από νορβηγικό πλοίο, στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κύπρου, Τουρκίας και Καστελόριζου, όπου σύμφωνα με το χάρτη που εκδόθηκε καλύπτει και μέρος της εν δυνάμει ελληνικής ΑΟΖ.
Τις τελευταίες μέρες, στην περιοχή καταγράφονται έντονες κινήσεις τουρκικών πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών, σε μικρή σχετικά απόσταση (55 ν.μ.) από το χώρο που διεξάγεται η κυπριακή γεώτρηση, ενώ Ρ. Τ. Ερντογάν και Ν. Ερογλου υπέγραψαν στη Νέα Υόρκη συμφωνία καθορισμού της υποτιθέμενης υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ, Τουρκίας - ψευδοκράτους της Βόρειας Κύπρου, με ταυτόχρονη εξαγγελία γεωτρήσεων. Επίσης, το γνωστό, από παλιότερες αποστολές στο Αιγαίο, ερευνητικό σκάφος «Πίρι Ρέις» (ελληνοτουρκική κρίση 1987) βγήκε την Παρασκευή από τον κόλπο της Σμύρνης, με άγνωστη μέχρι στιγμής κατεύθυνση.
Από την άλλη πλευρά, το Ισραήλ έχει αναλάβει την κάλυψη, με αεροσκάφη και πολεμικά πλοία, της περιοχής όπου διεξάγεται η κυπριακή γεώτρηση, ενώ δίνουν και παίρνουν τα δημοσιεύματα για το περιεχόμενο της συμφωνίας «επιχειρησιακής συνεργασίας» Ελλάδας - Ισραήλ, η οποία προβλέπει μετασταθμεύσεις μαχητικών αεροσκαφών της Ελλάδας στο Ισραήλ και αντίστροφα. Ο Λίβανος από την πλευρά του εμφανίζεται αντίθετος στις κυπριακές γεωτρήσεις, διατηρώντας σε εκκρεμότητα την ανακήρυξη ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ τεταμένες είναι και οι σχέσεις Ισραήλ - Αιγύπτου, μετά και την αρχηγική εμφάνιση Ερντογάν στη Β. Αφρική.
Το Παλαιστινιακό και ο τρόπος με τον οποίο αυτό συνδέεται με τις επιδιώξεις της Τουρκίας να αναβαθμίσει την επιρροή της στους μουσουλμάνους της περιοχής, η κατάσταση στη Συρία, η πρόθεση της Κύπρου να δημοπρατήσει άμεσα και τα υπόλοιπα οικόπεδα στην ΑΟΖ της, η διαπιστωμένη εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό και η αναγγελία από την πλευρά της Τουρκίας ότι οι εξελίξεις με την Κύπρο αποτελούν τροχοπέδη για το βάθεμα της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, όπως αυτή είχε δρομολογηθεί από την αστική τάξη στις δυο πλευρές του Αιγαίου, είναι ορισμένα μόνο από τα κομμάτια του παζλ στην ευαίσθητη και σημαντική γεωστρατηγικά περιοχή της Αν. Μεσογείου.
Σοβαρό διακύβευμα για τα μονοπώλια
Σε κάθε περίπτωση, η όξυνση των ανταγωνισμών καμία σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα των λαών της περιοχής. Αντίθετα εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, που φθάνουν μέχρι και την πολεμική ανάφλεξη, αν αναλογιστεί κανείς ότι διαχρονικά ο πόλεμος χρησιμοποιείται από τον ιμπεριαλισμό σαν διέξοδος από την κρίση του. Μέσα σ' αυτόν τον κύκλο της φωτιάς βρίσκεται για τα καλά η Ελλάδα, η οποία, για το συμφέρον της ντόπιας αστικής τάξης, επιχειρεί στρατηγικά να αξιοποιήσει τον ανταγωνισμό μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, διαλέγοντας και η ίδια ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο.
Γεγονός είναι ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί δεν εκδηλώνονται στο κενό, αφού, όπως όλα δείχνουν, τα αρπακτικά συνωστίζονται πάνω από μεγάλο θήραμα. Στην προκειμένη περίπτωση, τα κοιτάσματα που έχουν εντοπιστεί στη Λεκάνη της Αν. Μεσογείου, σύμφωνα με τα ως τώρα γνωστά στοιχεία, δείχνουν να είναι στρατηγικής σημασίας, όχι μόνο για τις χώρες της περιοχής, αλλά και ευρύτερα.
Σύμφωνα με δημοσίευμα, την Τρίτη, της τουρκικής εφημερίδας «Σαμπάχ», σε συσκέψεις υπό το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών κατατέθηκε η εκτίμηση ότι «τα αποθέματα φυσικού αερίου στις περιοχές, όπου θα πραγματοποιήσει έρευνες η Κυπριακή Δημοκρατία, ξεπερνούν τα 15 τρισ. κυβικά μέτρα, πράγμα που χρηματικά μεταφράζεται στο ποσό των 7 τρισ. δολαρίων». Με αυτό το δεδομένο, το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων απηύθυνε σε ακαδημαϊκούς το 2010 ερώτημα εάν «τα κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο αξίζουν να ληφθεί υπόψη το ρίσκο πολέμου», λαμβάνοντας θετική απάντηση.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι η προειδοποίηση που υπάρχει στο εν λόγω επίσημο σημείωμα ότι αν η Τουρκία δεν εμποδίσει τις γεωτρήσεις στο «οικόπεδο 12» της κυπριακής ΑΟΖ, τότε η Κύπρος σύντομα θα καταβάλει διεθνή προσπάθεια με σκοπό «να αποκτήσει το δικαίωμα γεώτρησης και στα υπόλοιπα οικόπεδα». Η κατάσταση χαρακτηρίζεται «πολύ σοβαρή» και υπογραμμίζεται ότι «οδεύουμε ολοταχώς προς ένα σημείο καμπής όπου θα δοκιμαστεί η αποφασιστικότητα της Τουρκίας».
Η διαχείριση αυτής της κατάστασης από την ελληνική πλευρά δεν μπορεί παρά να σφραγίζεται από τα στρατηγικά συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας και τη συμμετοχή της στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, ΝΑΤΟ και ΕΕ, η οποία αντικειμενικά εμπλέκει τη χώρα όλο και πιο βαθιά στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Η προπαγάνδα ότι τάχα αυτοί οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί αποτελούν «ασπίδα» απέναντι στους κινδύνους και τις απειλές, καταρρίπτεται από τις ίδιες τις εξελίξεις στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Το μόνο που «πρόσφεραν» ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι η εδραίωση της αμφισβήτησης εκ μέρους της Τουρκίας, με τις «γκρίζες ζώνες», την αποδοχή των«συνοριακών διαφορών» και την εκχώρηση στο ΝΑΤΟ του στρατιωτικού ελέγχου του Αιγαίου.
Οι εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο κάνουν ακόμα πιο φανερό πως υπάρχει πλούτος στην περιοχή, ο οποίος, όμως, όσο βρίσκεται στα χέρια των μονοπωλίων όχι μόνο δεν αξιοποιείται προς όφελος του λαού, αλλά επιπλέον μεγαλώνει τους κινδύνους σε βάρος του. Το παράδειγμα της Κύπρου είναι χαρακτηριστικό. Το κυριαρχικό δικαίωμα της κάθε χώρας να εκμεταλλεύεται το φυσικό της πλούτο είναι δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο. Οσο όμως τα μονοπώλια κρατάνε τα κλειδιά της οικονομίας, οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί και η δίψα για κέρδος θα είναι αυτά που καθορίζουν της εξελίξεις, οι οποίες επιφυλάσσουν στους λαούς της περιοχής το ρόλο του θύτη και του θύματος.
Ο πλούτος στα χέρια των λαών
Από τα ίδια τα γεγονότα προβάλλει η αναγκαιότητα για αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών προς όφελος των εργαζομένων, μέσα από την αμοιβαία συνεργασία των λαών. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να περάσει η εξουσία στα χέρια του λαού, να κοινωνικοποιηθούν τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα και ο φυσικός πλούτος, να αποκτήσει η οικονομία κεντρικό σχεδιασμό και έλεγχο, με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Σε διαφορετική περίπτωση, ο φυσικός πλούτος θα συνεχίσει να αποτελεί το «μήλον της έριδος» ανάμεσα στα μονοπώλια και στα καπιταλιστικά κράτη, χωρίς να διστάζουν για την εξασφάλιση των κερδών τους να αιματοκυλούν τους λαούς, να καταστρέφουν το περιβάλλον, ενώ την ίδια ώρα ο λαός θα πληρώνει πανάκριβα το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, την ενέργεια.
Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και μπροστά στις εξελίξεις στην περιοχή, που μπορεί να πάρουν φωτιά το αμέσως επόμενο διάστημα, είναι αναγκαίο οι εργαζόμενοι να δυναμώσουν την ταξική πάλη και αντιιμπεριαλιστική δράση. Ο λαός δεν πρέπει να έχει καμία εμπιστοσύνη στις αστικές δυνάμεις και στους εκπροσώπους τους, στις κυβερνήσεις τους, δεν πρέπει να αποδεχθεί να θυσιαστεί για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και να συντριβεί μέσα στους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων, των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών αξόνων και αντιαξόνων.
Η υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου, της κερδοφορίας της μιας ή άλλης μονοπωλιακής επιχείρησης, αλλά είναι αναπόσπαστη με την πάλη για ριζοσπαστικές αλλαγές, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Ο λαός έχει ιστορική υποχρέωση να αγωνιστεί ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, ενάντια στον πόλεμο και να απαιτήσει τον απεγκλωβισμό από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, με λαϊκή συμμαχία, για μια άλλη εργατική - λαϊκή εξουσία, να αποδεσμευτεί η χώρα από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου