Για καλύτερο αύριο των νέων.

Κάθε χρόνο με την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, για τις λαϊκές οικογένειες κλείνει ένας κύκλος κι αρχίζει ένας άλλος. 

Ο αγώνας των λαϊκών οικογενειών για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών τους βεβαίως ούτε αρχίζει, ούτε τελειώνει με την ανακοίνωση των βάσεων. 

Για όσους επιδίωξαν, αλλά δεν πέτυχαν την εισαγωγή τους στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αρχίζει ένα νέος Γολγοθάς αναζήτησης συνέχειας των σπουδών, συχνά παράλληλα με αναζήτηση εργασίας. 

Ομως, οι εκπαιδευτικές «λύσεις» που υπάρχουν σήμερα πέραν της Ανώτατης Εκπαίδευσης είναι πανάκριβες και στην πλειοψηφία τους προσφέρουν ληξιπρόθεσμες δεξιότητες. 

Για όσους πέτυχαν την εισαγωγή τους σε ένα πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ, το κόστος σπουδών και πάλι δεν είναι μικρό, ενώ πέρα από την υποβάθμιση που έχουν υποστεί σπουδές και πτυχία τα τελευταία χρόνια, οι νέοι αυτοί θα έχουν να αντιμετωπίσουν και το νέο χτύπημα που θα φέρει στις σπουδές και τα ιδρύματα ο νόμος - πλαίσιο που ψήφισαν πριν από μερικές μέρες από κοινού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. - «Δημοκρατική Συμμαχία».

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η αγωνία των γονιών και των παιδιών τους, ο αγώνας που δίνουν, τόσο πριν, όσο και μετά τη διαδικασία των εξετάσεων, εδράζεται στην ανάγκη τους για μια δουλειά με δικαιώματα. 

Αυτή η ανάγκη του κάθε νέου ανθρώπου δεν ικανοποιείται στις σημερινές συνθήκες κι αυτό είναι εντελώς ανεξάρτητο από την εκπαιδευτική διαδρομή που ακολουθεί. Δεν ευθύνεται το εκπαιδευτικό σύστημα για την ανεργία και για το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων. 

Αυτά είναι στοιχεία σύμφυτα του καπιταλισμού, όπου επιχειρείται διαρκώς από το κεφάλαιο η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, ενώ η ανεργία, επίσης, είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό, ανεξάρτητα από μόρφωση και εκπαίδευση. 

Ωστόσο, οι κυβερνήσεις όλα τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να προωθήσουν αντιδραστικές εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, σπέρνουν αυταπάτες στο λαό ότι, τάχα, θα συνδέσουν καλύτερα την εκπαίδευση με την αγορά και τα παιδιά θα βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά γιατί θα έχουν περισσότερα εφόδια. Ψέμα. 

Η εκπαίδευση είναι, έτσι κι αλλιώς, συνδεδεμένη με την οικονομία. Σήμερα, με την καπιταλιστική οικονομία. Και οι αναδιαρθρώσεις τους στοχεύουν στην καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Ομως, σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις, τα παιδιά του ελληνικού λαού να σπουδάζουν απρόσκοπτα μετά το σχολείο, τόσο σε υψηλού επιπέδου και ενιαία δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση, είτε σε ένα σύστημα δημόσιων και δωρεάν επαγγελματικών σχολών για τα επαγγέλματα που δεν απαιτούν επιστημονική ειδίκευση. 

Υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις να σπουδάζουν οι νέοι χωρίς να χρειάζεται να δουλεύουν παράλληλα και να έχουν όλοι δουλειά με πλήρη δικαιώματα μετά τις σπουδές τους. 

Αυτό, όμως, χρειάζεται μια οικονομία με κεντρικό σχεδιασμό και με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής. 

Μόνο τότε οι σπουδές και οι σχολές θα είναι πραγματικά ισότιμες και το όποιο σύστημα εισαγωγής σε αυτές θα είναι απαλλαγμένο από τον άκρατο ανταγωνισμό που επικρατεί σήμερα. 

Μόνο μέσα σε τέτοιες συνθήκες μπορεί ο νέος να ακολουθεί το δρόμο σπουδών που πραγματικά του ταιριάζει. 

Γι' αυτήν την προοπτική χρειάζεται να παλέψουν σήμερα οι νέοι μαζί με τους εργαζόμενους, σε ρήξη με την πολιτική της ΕΕ και της πλουτοκρατίας.