Αυτές οι οξυμένες αντιθέσεις, έλεγε το ΚΚΕ, εμπεριέχουν το σπέρμα περιφερειακών, ακόμα και γενικευμένων συγκρούσεων, με αιχμή τους αγωγούς και τους δρόμους ενέργειας.
Οι εξελίξεις στη Β. Αφρική και την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, επιβεβαιώνουν το ΚΚΕ. Η αλλαγή φρουράς στη διαχείριση της αστικής εξουσίας, σε χώρες όπως η Αίγυπτος, η Τυνησία και κυρίως η Λιβύη, τηρουμένων των ιδιαιτεροτήτων που καθόρισαν τις εξελίξεις σε κάθε χώρα, υπακούει στα ΝΑΤΟικά σχέδια για μια νέα Μέση Ανατολή. Στο παρασκήνιο κρύβεται η λυσσαλέα αναμέτρηση ανάμεσα σε ανταγωνίστριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα, Ρωσία, αλλά και ανάμεσα σε χώρες της ΕΕ, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Γερμανία και άλλες) να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων, να κερδίσουν το μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας που ξαναμοιράζεται, μετά τις ανακατατάξεις στο επίπεδο της διακυβέρνησης.
Πεδίο κλιμακούμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών αποτελεί και η πλούσια σε ενεργειακά κοιτάσματα θαλάσσια περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, όπου τη συγκεκριμένη περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη ή προγραμματίζονται γεωτρήσεις σε κοιτάσματα του Ισραήλ και της Κύπρου. Τα συγκρουόμενα συμφέροντα της Τουρκίας και άλλων χωρών της περιοχής, με εκείνα της Κύπρου, του Ισραήλ, με δεδομένα επίσης τα σγκρουόμενα συμφέροντα ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας κλπ. αλλά και οι μεταξύ τους εύθραυστες συμμαχίες, αυξάνουν την ένταση στην περιοχή και προμηνύουν εξελίξεις. Η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων, κύρια από το Ισραήλ, στην περίμετρο των γεωτρήσεων και η στρατηγική συνεργασία με την Κύπρο, που επεκτείνεται στον τομέα της Ερευνας και Διάσωσης, δίνοντας το ελεύθερο στις ισραηλινές δυνάμεις να επιχειρούν σε θαλάσσιες περιοχές ευθύνης της Κύπρου, δίνουν νέα διάσταση στους ανταγωνισμούς, ενόψει της έναρξης των γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η προσπάθεια της Τουρκίας να συνδέσει την πορεία των γεωτρήσεων με τις συνομιλίες για το Κυπριακό, η βαθιά εμπλοκή των ΗΠΑ, αλλά και της Ρωσίας, που διεκδικεί ρόλο στην περιοχή, η κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας, οι αναταράξεις στη Συρία και η κατάσταση στο Λίβανο, οι μόνιμες απειλές προς το Ιράν και ταυτόχρονα τα ανοιχτά ζητήματα στο Αιγαίο, τα οποία επί της ουσίας αφορούν στον καθορισμό συνόρων, μέσα από τον καθορισμό των χωρικών υδάτων και της υφαλοκρηπίδας, κρατούν αναμμένο το φιτίλι των αντιθέσεων στην περιοχή, που οξύνονται σε συνθήκες κρίσης. Από τις εξελίξεις, κανένας λαός δεν πρόκειται να βγει κερδισμένος. Το δείχνει το παράδειγμα της Αιγύπτου, όπου η καραμέλα του «εκδημοκρατισμού» έλιωσε στο στόμα των ιμπεριαλιστών, μόλις διασφαλίστηκαν τα συμφέροντά τους, και της Λιβύης, όπου η ιμπεριαλιστική επέμβαση της «δημοκρατικής Δύσης» στοιχίζει ήδη ποτάμια αίματος στο λαό της.
Απ' αυτές τις εξελίξεις οι λαοί κινδυνεύουν. Κερδισμένες είναι μόνο οι πολυεθνικές. Αυτό πρέπει να κρατήσει σαν συμπέρασμα ο ελληνικός και οι άλλοι λαοί της περιοχής. Οσο οι ίδιοι, στο εθνικό πεδίο, δεν καθορίζουν με την πάλη τους τις εξελίξεις, όσο η αλλαγή τάξης στην εξουσία δεν γίνεται στρατηγικό ζήτημα στους λαϊκούς αγώνες, το κεφάλαιο θα λύνει και θα δένει για τα συμφέροντά του, απομυζώντας τον πλούτο του λαού και παρουσιάζοντας σαν «ριζική αλλαγή» το ματοκύλισμα που γίνεται, για να διευθετήσει τις υποθέσεις του σε χώρες όπως η Λιβύη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου