ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...

Σύμφωνα με τον αρμόδιο υφυπουργό Υποδομών, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να υπογράψει με τη «Ζήμενς» συμβάσεις για την παροχή των συστημάτων τηλεδιοίκησης και αυτοματισμού που απομένουν για τη λειτουργία των σταθμών του Μετρό στα νότια προάστια και το Χαϊδάρι. 

Οι συγκεκριμένες συμβάσεις είχαν «παγώσει» μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, τη δικαστική και πολιτική του διερεύνηση, η οποία ολοκληρώθηκε στην Ελλάδα με το πλήρες και συναινετικό κουκούλωμα από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. 

Τα κόμματα αυτά, σύμφωνα με καταγγελίες στελεχών τους και στελεχών της πολυεθνικής, έπαιρναν μίζες για τα ταμεία τους, προκειμένου η «Ζήμενς» να παίρνει έργα του ελληνικού δημοσίου. 

Με συνοπτικές διαδικασίες, τα γερμανικά δικαστήρια «καθάρισαν» το προηγούμενο στελεχικό δυναμικό της εταιρείας, επιβάλλοντας ποινές - χάδι και παρέδωσαν ξανά την πολυεθνική άσπιλη στην καπιταλιστική αγορά.

Ως αποτέλεσμα, η «Ζήμενς Ελλάς» παρουσιάζεται τώρα σαν μια νέα εταιρεία, η οποία διεκδικεί και πάλι μερίδιο στις μπίζνες με το Δημόσιο. 

Αρνείται μάλιστα να παράσχει οποιοδήποτε στοιχείο για τις έρευνες που ήθελε να κάνει δήθεν το ΠΑΣΟΚ σε σχέση με το σκάνδαλο, όπως αρνείται να αναγνωρίσει και ένα πρόστιμο ύψους 220 εκατ. ευρώ, το οποίο, για τα μάτια του κόσμου, διεκδικεί το ελληνικό δημόσιο. 

Το ηθικό δίδαγμα; Οι πολυεθνικές και τα κόμματά τους, με τον ίδιο τρόπο που συνεργάζονται για να κάνουν μπίζνες, συνεταιρίζονται και για να συγκαλύψουν τα σκάνδαλα, τα οποία είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό και δεν ξεριζώνονται, παρά μόνο με το ξερίζωμά του. 

Το σκάνδαλο της «Ζήμενς» είναι ενδεικτικό, σίγουρα όμως δεν είναι το μοναδικό. Στο χέρι του λαού είναι να πει το «δεν πάει άλλο» και να το κάνει πράξη, με την ανεπίστρεπτη καταδίκη των κομμάτων του κεφαλαίου, των πολυεθνικών που αλωνίζουν στην παραγωγή.

***

«Ξέρετε ότι σας θεωρούμε - και ιδιαίτερα σε αυτή την κρίση - συνεργάτες». 

Με αυτή τη φράση ξεκίνησε χτες τη σύντομη ομιλία του προς τους «κοινωνικούς και παραγωγικούς φορείς» ο πρωθυπουργός. 

Δεν επρόκειτο όμως για συνήθη φιλοφρόνηση αλλά για την ωμή πραγματικότητα. 

Ο πρωθυπουργός έχει μυριάδες λόγους να αποκαλεί «συνεργάτες» της κυβέρνησης όχι μόνο τους φυσικούς συμμάχους της, δηλαδή τους εκπροσώπους της πλουτοκρατίας, αλλά και τους κοινωνικούς εταίρους, δηλαδή τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. 

Τον τίτλο αυτό, του συνεργάτη των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, τον έχουν κατακτήσει επάξια με τη στάση που κράτησαν τις τελευταίες δεκαετίες, βάζοντας γερές πλάτες για να περάσουν τα πλέον βάρβαρα μέτρα και οι αντιδραστικές αλλαγές. 

Εντελώς φυσιολογικά, λοιπόν, ο πρωθυπουργός θεώρησε αυτονόητη και δεδομένη τη συμμετοχή τους στην υλοποίηση των άγριων μέτρων το επόμενο διάστημα: 

«Πρέπει να υλοποιήσουμε και τις εσωτερικές διαρθρωτικές αλλαγές, για να μπορεί να γίνει η οικονομία μας ανταγωνιστική και θα έλεγα, ακόμη περισσότερο, να μπορεί να σταθεί στα δικά της πόδια», τόνισε με νόημα στη συνέχεια. 

Περιττή μάλλον η πρωθυπουργική επισήμανση. 

Εδώ και πολλά χρόνια οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν κάνει σημαία τους την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, δηλαδή της κερδοφορίας του κεφαλαίου, προσφέροντας θυσία τα δικαιώματα και την ίδια τη ζωή των εργαζομένων. 

Η απομόνωσή τους και η οργάνωση του αγώνα στους χώρους δουλειάς με την ενίσχυση των ταξικών συνδικάτων και του ΠΑΜΕ είναι μονόδρομος για την απόκρουση των βάρβαρων μέτρων και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.