Ο λαός να βάλει σκοπό να κατακτήσει τη δική του εξουσία.

Τα νέα πεδία κερδοφορίας για τα μονοπώλια, οι θυσίες δίχως τέλος του λαού και η φτηνή εργατική δύναμη, όπως αυτά διασφαλίζονται μέσα από την εφαρμοζόμενη πολιτική, αποτελούν τα ισχυρά εργαλεία για την «προσέλκυση επενδύσεων».
Αυτό το μήνυμα στέλνει η κυβέρνηση, αμέσως μετά τη Σύνοδο της Ευρωζώνης, βάζοντας μπρος ολοταχώς την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου, δηλαδή τις νέες αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, τη νέα λαϊκή φοροαφαίμαξη και τις γιγάντιες αποκρατικοποιήσεις, ενώ ήδη τρέχουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του πρώτου μνημονίου και ήδη ο λαός πτωχεύει. 
Ολ' αυτά τα προβάλλει η κυβέρνηση ως το μεγάλο «συγκριτικό πλεονέκτημα» της χώρας για να γίνουν επενδύσεις, να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελος των μονοπωλίων και να έρθει η καπιταλιστική ανάπτυξη.

Πράγματι, η Ελλάδα έχει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες.
Εχει πλουτοπαραγωγικές πηγές, διαθέτει έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι: Ανάπτυξη για ποιον; Για το λαό ή για τα μονοπώλια; Τα μονοπώλια, το κεφάλαιο επενδύουν σε πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα βγάλουν γρήγορο κέρδος, ενώ, επιδιώκοντας το πλεονέκτημα της ανταγωνιστικότητας, θέλουν πάμφθηνη εργατική δύναμη. Θέλουν ολοένα να αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης, για να αυξάνονται και τα κέρδη πιο γοργά.
Η πολιτική του ΚΚΕ για την ανάπτυξη βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Στο κέντρο της προσοχής αυτής της πολιτικής ανάπτυξης είναι οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου, η εργατική τάξη, ο λαός.
Σήμερα, ο λαός έχει πολύ περισσότερους λόγους να εμπιστευθεί τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ για το πού τραβάει η κατάσταση, για τη διέξοδο από την κρίση που συμφέρει το λαό. Να στηριχθεί με εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ, να συμπαραταχθεί μαζί του στα άμεσα μέτωπα πάλης για την ανάπτυξη ενός ισχυρού εργατικού, λαϊκού και νεανικού κινήματος που δίνει ελπίδα ότι θα παρεμποδίσουμε τα χειρότερα, θα δυσκολέψουμε να περάσουν νέα βάρβαρα μέτρα, θα ανατρέψουμε τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης που επικρατεί στο κοινοβούλιο, στα ηγετικά όργανα του κινήματος, ώστε ο λαός να ελπίσει ότι θα έλθουν καλύτερες μέρες. Οι καλύτερες μέρες δεν μπορούν να έλθουν, αν ο λαός, με εμπιστοσύνη στο δίκιο του, στην οργανωμένη δύναμη και παρέμβασή του, δεν βάλει ως σκοπό του να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων, να κατακτήσει την δική του εξουσία. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αρκεί ο λαός να αποφασίσει. Αρκεί ο λαός να μη διασπείρει την επιλογή του σε κόμματα που έχουν ευθύνη για τα λαϊκά βάσανα, που με τις επιλογές τους αποπροσανατολίζουν, εμποδίζουν τη χειραφέτηση από παραπλανητικά διλήμματα και εκβιασμούς.
Το ΚΚΕ απορρίπτει τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, τις προκλητικές θέσεις των καπιταλιστών ότι ευθύνη για την οικονομική κρίση, το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος έχουν όλοι μαζί, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, αστικά κόμματα, οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, αγωνιστικά σωματεία, όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα. Το ΚΚΕ καταγγέλλει στον ελληνικό λαό ότι ο καυγάς ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όπου ο ένας ρίχνει την ευθύνη στον άλλο, είναι αποπροσανατολιστικός. Είναι επικίνδυνος ανταγωνισμός για το ποιο κόμμα θα έχει στα χέρια του το κυβερνητικό πηδάλιο. Και τα δύο κόμματα είναι δοκιμασμένα σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης, δεν πρόκειται να αλλάξουν πολιτική γραμμή και πρόγραμμα, χειρότερα θα γίνονται, καλύτερα ποτέ.
Το ΚΚΕ, με τη δράση του, επιδιώκει να συμβάλει όσο γίνεται πιο πειστικά και αποτελεσματικά, ώστε όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του λαού που υποφέρει να παραμερίσει κάθε φόβο, αίσθημα ανασφάλειας, δισταγμούς, πριν περάσουν ακόμα χειρότερα μέτρα και επιλογές. Να κατανοήσει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά η αντεπίθεση, η ρήξη και η ανατροπή. Η ανάπτυξη και όξυνση της ταξικής πάλης είναι λαϊκός μονόδρομος.
Το ΚΚΕ αισθάνεται την ευθύνη του να αποτελέσει την προωθητική ανυποχώρητη, ανθεκτική στις δυσκολίες δύναμη για την ανάκαμψη του εργατικού λαϊκού κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας, με στόχο να μπει φραγμός στα χειρότερα, να συγκεντρωθούν δυνάμεις στην πάλη για ριζική αλλαγή, για την κοινωνική λαϊκή ευημερία, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Η ρήξη και η αποδέσμευση από την ΕΕ και η πάλη για την Ελλάδα της εργατικής λαϊκής εξουσίας είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Η πρόταση του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ διαθέτει συγκεκριμένες και λεπτομερειακές προτάσεις, συνεκτικό πλαίσιο κατεύθυνσης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, των γυναικών και των νέων που ανήκουν στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα.
Εχει αναδείξει, τόσο μέσα στη Βουλή όσο και στους αγώνες αιτήματα που ανακουφίζουν άμεσα τη ζωή του λαού, που ανοίγουν το δρόμο για την κοινωνική λαϊκή ευημερία. Για να αποκρούσουμε τα χειρότερα που έρχονται, για να διεκδικήσουμε τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα ένα πράγμα σήμερα απαιτείται: Να κατανοήσει ο λαός το χαρακτήρα της κρίσης, να οργανωθεί, να αντεπιτεθεί, να μην αφήνει ούτε μια μέρα που να μη γίνονται προσπάθειες για να διαφοροποιηθεί, να ανατραπεί ριζικά ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης, στο κίνημα, στο κοινοβούλιο, γενικότερα στο πολιτικό επίπεδο. Επομένως, η πρότασή μας, πέρα από την παρουσίαση και ανάλυση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας περιλαμβάνει τη δημιουργία άμεσα, όσο γίνεται πιο γρήγορα, των κοινωνικών και πολιτικών προϋποθέσεων για να υπάρξει αποτελεσματικότητα στον εργατικό λαϊκό αγώνα. Δε φτάνει να διεκδικείς καλύτερη ζωή, πρέπει να πάρεις την υπόθεση στα χέρια σου για να την κατακτήσεις.

Η κινητήρια δύναμη αντεπίθεσης και ανατροπής

Είναι το εργατικό κίνημα, η ταξική πάλη καθώς και η συμμαχία του εργατικού κινήματος με το ριζοσπαστικό κίνημα των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχής αγροτιάς, το ριζοσπαστικό κίνημα της νεολαίας και των γυναικών με γραμμή πάλης που η τελική της έκβαση στοχεύει στη λαϊκή εξουσία - οικονομία. Για να αποκτήσει αυτή τη δυνατότητα πριν απ' όλα το εργατικό κίνημα, και γενικότερα το λαϊκό, απαιτείται ανασύνταξη δυνάμεων, δηλαδή μαζικοποίηση - οργανωτικότητα - πολιτικοποίηση με βάση το σωματείο, τον κλάδο. Ριζική αλλαγή σε όλα τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, παραμερισμός και κοινωνική απομόνωση της εργατικής αριστοκρατίας, να καταδικαστεί στην πράξη ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός, να δυναμώσει ο εργατικός, λαϊκός διεθνισμός. Αυτή η ανασύνταξη δε γίνεται αυθόρμητα παρά με τη συνειδητή δράση των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στην κοινωνία και στο πολιτικό επίπεδο αποτελεί προϋπόθεση για να διαμορφωθεί ισχυρή συμμαχία, με στόχο τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Η αντεπίθεση, η ανάπτυξη και όξυνση της ταξικής πάλης απαιτούν μαζικές διαδικασίες από τα κάτω προς τα πάνω και αντίστροφα. Επιβάλλουν, οι εργαζόμενοι να μετέχουν ενεργά στην επιλογή μορφών πάλης, στην οργάνωσή τους. Απαιτούν επεξεργασμένα επιχειρήματα, μελετημένα μέτωπα συσπείρωσης, προσαρμοσμένα και εξειδικευμένα κατά χώρο και ταυτόχρονα να εξασφαλίζεται η ενιαιοποίηση της κατεύθυνσης σε πανελλαδικό επίπεδο. Η συμμετοχή σε όλη τη διαδικασία και διεξαγωγή του αγώνα με μαζικές διαδικασίες, με πνεύμα συλλογικότητας και πρωτοβουλίας, εξασφαλίζει αποτελεσματικότητα, υπερνίκηση κάθε πνεύματος αυτοσχεδιασμού και τυφλής αγανάκτησης. Τα βήματα που πρέπει να πραγματοποιεί το εργατικό κίνημα, η κοινωνική συμμαχία πρέπει να είναι μελετημένα, αποφασιστικά, να αξιοποιούν τη λαϊκή πρωτοβουλία, την επικαιρότητα, τις καμπές του αγώνα, να είναι με σαφήνεια και σταθερότητα ενταγμένα στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας - οικονομίας.

Οι δυνατότητες της λαϊκής εξουσίας για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών

Σήμερα, στη χώρα μας, υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, η οποία μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που συνεχώς διευρύνονται. Βασικό χαρακτηριστικό της λαϊκής οικονομίας είναι η μετατροπή της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική κρατική ιδιοκτησία. Σε αυτήν τη γραμμή ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, πρέπει να ανασυνταχθεί και να βαδίσει το λαϊκό κίνημα, για να βάλει τη σφραγίδα του την κατάλληλη στιγμή.
Το ΚΚΕ καλεί το λαό να αγωνιστεί, για να γίνουν λαϊκή περιουσία τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στους κλάδους της μεταποίησης και γενικότερα της βιομηχανίας και του συγκεντρωμένου εμπορίου. Να δημιουργηθούν ενιαίοι αποκλειστικά κρατικοί φορείς στους κλάδους στρατηγικής σημασίας όπως της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των κατασκευών, των μεταφορών, της εξόρυξης. Να κοινωνικοποιηθούν η γη, οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα, να δημιουργηθούν συνεταιρισμοί φτωχών και μεσαίων αγροτών, ώστε να ξεπεραστεί το πρόβλημα της κατακερματισμένης χρήσης της γης.
Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής θα απελευθερώσει μεγάλες αναξιοποίητες αναπτυξιακές παραγωγικές δυνατότητες που έχει σήμερα η Ελλάδα. Το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να συγκαλύψει ότι η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα και μπορεί να μειώσει την εξάρτησή της από διεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους και ενώσεις σε κρίσιμους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η αξιοποίηση του εγχώριου παραγωγικού πλούτου απ' τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και γενικότερα της οικονομίας.
Μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός της λαϊκής οικονομίας μπορεί να απελευθερώσει τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, γιατί έχει γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρξει ανάλογος συνολικός μακροπρόθεσμος σχεδιασμός παρά μόνο τα στενά επιχειρηματικά σχέδια κάθε μονοπωλιακού ομίλου, για να διασφαλίσει τη μεγαλύτερη δυνατή κερδοφορία του. Μόνο η λαϊκή οικονομία μπορεί να εξαλείψει οριστικά την αναρχία της παραγωγής, τη ζούγκλα του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων για το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Μπορεί να αξιοποιήσει και να κατανείμει σε αυτήν την κατεύθυνση το σύνολο του εργατικού δυναμικού της χώρας, εξαλείφοντας την ανεργία.

Μεγάλες οι εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες

Ο κεντρικός σχεδιασμός θα στηριχθεί και θα αναδείξει τις εγχώριες δυνατότητες:

α) Του ορυκτού πλούτου:

• Του βωξίτη της Κεντρικής Ελλάδας που οικονομικά είναι εκμεταλλεύσιμος για την παραγωγή αλουμίνας.
• Του νικελίου που χρησιμοποιείται στην παρασκευή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα για την πολεμική βιομηχανία (περιοχή Λάρυμνας).
• Του λευκόλιθου, ιδιαίτερα της Μαγνησίας (αλλά και της Βόρειας Εύβοιας, Χαλκιδικής, Λέσβου), που αξιοποιείται για την παραγωγή ειδικού τύπου τσιμέντου αλλά και πυρίμαχων υλικών.
• Του μαρμάρου που λόγω της ποιότητάς του κατέχει εξέχουσα θέση στη διεθνή αγορά.
• Των περλίτη, μπετονίτη και χουντίτη.
• Του ψευδαργύρου που αποτελεί βασικό υλικό κατασκευής μπαταριών.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να σημειώσουμε τα κοιτάσματα χρυσού στη Μακεδονία και τη Θράκη, που οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υποβαθμίζουν την αξία τους.

β) Των σημαντικών εγχώριων ενεργειακών πηγών:

• Η Ελλάδα είναι δεύτερη δύναμη σε λιγνιτικά κοιτάσματα στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
• Δεν έχει αξιοποιηθεί για ηλεκτροπαραγωγή ούτε το 1/3 του υδάτινου δυναμικού που μπορεί να αξιοποιηθεί.
• Τα ερευνητικά δεδομένα δίνουν σημαντικές πιθανότητες για πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου (Βόρειο Αιγαίο, λεκάνη Ηρόδοτου νότια της Κρήτης, Ιόνιο - Πατραϊκός Κόλπος κ.λπ.).
• Υπάρχει υψηλό αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου.

γ) Η βιομηχανική παραγωγή καλύπτει τις εγχώριες ανάγκες του κλάδου των κατασκευών σε τσιμέντο και άλλα δομικά υλικά (π.χ. οικοδομικός χάλυβας). Επίσης, η μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών καλύπτει γενικά τις ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων υποδομής.


δ) Με τον κεντρικό σχεδιασμό μπορούν να εξισορροπηθούν οι σημαντικές δυνατότητες κάλυψης των εγχώριων διατροφικών αναγκών. Υπάρχει σημαντική μηχανοποίηση της γεωργίας. Στο βαθμό που θα δημιουργηθούν ισχυροί συνεταιρισμοί των μικρών και μεσαίων αγροτών δίπλα στις μεγάλες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις μπορεί να υπάρξει πλήρης αξιοποίηση των γεωργικών μηχανημάτων (τρακτέρ, θεριζοαλωνιστικές μηχανές κ.λπ.).

Η Ελλάδα έχει σημαντική παραγωγή σιταριού, καλαμποκιού, δημητριακών, πατάτας, φασολιών και διαθέτει υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο, οπωροκηπευτικά, κρασί, ροδάκινα και πορτοκάλια. Διαθέτει επίσης ορισμένα προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας (μέλι, κρόκος κ.ά.). Η κτηνοτροφία της παρουσιάζει ήδη υψηλό βαθμό συγκέντρωσης και, με κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων αναγκών κατανάλωσης (πρόβειο γάλα, κρέας κ.λπ.). Η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων σε διάφορους κλάδους της.

ε) Η χώρα παράγει καλής ποιότητας βαμβάκι. Αντίστοιχα, διαθέτει ακόμη σημαντική βάση παραγωγής κλωστοϋφαντουργίας, ένδυσης - υπόδησης καθώς και σχετική τεχνογνωσία, η οποία συρρικνώνεται σήμερα, αφού το κεφάλαιο εγκαταλείπει τους συγκεκριμένους κλάδους με κριτήριο το σχετικά χαμηλό ποσοστό κέρδους του.


στ) Σημαντική υποδομή υπάρχει επίσης σήμερα στη βιομηχανία μετάλλου. Ειδικότερα σε χαλυβουργία, σιδηρουργία, βιομηχανία χαλκού και σε ορισμένους τομείς της αμυντικής βιομηχανίας, την οποία η λαϊκή οικονομία μπορεί να αξιοποιήσει συνδυασμένα με τους κλάδους εξόρυξης για την καθετοποιημένη παραγωγή σχετικών προϊόντων.

Κίνητρο της παραγωγής η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών

Αξιοποιώντας τις εγχώριες αναπτυξιακές δυνατότητες, ο κεντρικός σχεδιασμός μπορεί να ξεπεράσει ανισομέρειες της ανάπτυξης περιφερειών στο εσωτερικό της χώρας. Ο κεντρικός σχεδιασμός θα διαμορφώσει εξειδικευμένα κατά κλάδο πλάνα παραγωγής και κατανομής των μέσων παραγωγής, της ενέργειας, των πρώτων υλών. Παράλληλα, θα διασφαλίζει τη βέλτιστη κλαδική συνεργασία που θα δίνει ώθηση στην ανάπτυξη κάθε περιφέρειας της χώρας, π.χ. εξόρυξη και καθετοποιημένη βιομηχανική παραγωγή, αγροτική παραγωγή, βιομηχανία τροφίμων και βιομηχανικών υλών.
Η αξιοποίηση της ναυτιλίας προς όφελος του λαού, με πλοία κοινωνικής ιδιοκτησίας, η αξιοποίηση της υποδομής και της τεχνογνωσίας των ελληνικών ναυπηγείων για την κάλυψη των αναγκών της ναυτιλίας, ειδικά των μεγάλων αναγκών ακτοπλοΐας και σύνδεσης των ελληνικών νησιών με σύγχρονα πλοία, αλλά και την κάλυψη αναγκών του πολεμικού ναυτικού, των κρατικών σιδηροδρομικών μεταφορών (βαγόνια ΟΣΕ) κ.ά.
Η ώθηση που θα δοθεί στην εγχώρια παραγωγή θα είναι πολλαπλάσια απ' τη σημερινή, αφού κίνητρό της θα είναι η συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ας σκεφτούμε, για παράδειγμα, το ρόλο του ενιαίου κρατικού φορέα κατασκευών για την κάλυψη των αναγκών ποιοτικής, ασφαλούς λαϊκής στέγης, ανάπλασης συνοικιών, υλοποίησης έργων αντισεισμικής θωράκισης και αντιπλημμυρικής προστασίας, έργων υποδομής για τις μεταφορές, για κτιριακές υποδομές κοινωνικών υπηρεσιών, σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ.
Παράλληλα, η λαϊκή εξουσία θα εξοικονομήσει σημαντικούς πόρους που σπαταλώνται σήμερα στο πλαίσιο της αστικής στρατηγικής για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της εξουσίας των μονοπωλίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

• Την κατάργηση στρατιωτικών δαπανών για σχέδια του ΝΑΤΟ (π.χ. αποστολές στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν).
• Τη διαγραφή του δημόσιου χρέους, το οποίο δε χρωστούν οι εργαζόμενοι και το οποίο ξεπέρασε πλέον τα 340 δισ. ευρώ, ενώ αυξήθηκε κατά 41 δισ. ευρώ μόνο το 2010.
• Την κατάργηση των πολύμορφων πακέτων κρατικής στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων και των τραπεζών. Μόνο τη φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου και τις καταθέσεις ύψους 600 δισ. ευρώ στην Ελβετία αν σκεφτεί κανείς, μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος του πλούτου που παράγεται στη χώρα και δεν αξιοποιείται σήμερα για την κοινωνική ευημερία.

Ταυτόχρονα, η αξιοποίηση των επιτευγμάτων της τεχνολογίας, με στόχο τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, η κατάργηση της ανασφάλειας για το εργασιακό μέλλον του εργαζόμενου, η ανύψωση του μορφωτικού επιπέδου, η συμμετοχή στον εργατικό έλεγχο, θα επιδράσουν ενεργητικά στην παραγωγικότητα και αποτελεσματικότητα της εργασίας, στη μείωση δαπανών εργασίας και υλών, με ταυτόχρονη αύξηση παραγόμενου αποτελέσματος.
Ο εργατικός έλεγχος, η πολιτική μείωσης των κοινωνικών και μισθολογικών ανισοτήτων θα συμβάλουν και στο δραστικό περιορισμό της διαφθοράς των κρατικών υπαλλήλων καθώς και των φαινομένων κακοδιαχείρισης, τα οποία θα εξασθενούν παράλληλα με την αποδυνάμωση των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων.
Ολοι οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν πλέον, με βάση τις ανάγκες τους, ισότιμες δωρεάν υπηρεσίες δημόσιας Υγείας, Παιδείας, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και των υπερηλίκων. Το οικογενειακό νοικοκυριό θα στηρίζεται από κρατικές κοινωνικές υποδομές (π.χ. εστιατόρια, καθαριστήρια στους μεγάλους εργασιακούς χώρους).
Τα κρατικά πανεπιστήμια, σε συνεργασία με τους κλαδικούς κρατικούς φορείς, θα προωθούν τη συστηματική έρευνα για την επιστημονική πρόβλεψη των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών (π.χ. αξιοποίηση και αύξηση των υδάτινων αποθεμάτων).
Η διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων θα συμβάλει στην ουσιαστική συμμετοχή τους στον εργατικό έλεγχο. Ο εργατικός, και γενικότερα ο κοινωνικός έλεγχος, θα ξεκινά από τις παραγωγικές μονάδες με εκλεγμένους, ανακλητούς εκπροσώπους και θα επεκτείνεται στο σύνολο κάθε κλάδου, κάθε περιοχής.
Στα εκλεγμένα όργανα εξουσίας θα μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων στις κρατικές παραγωγικές μονάδες και θα διασφαλίζεται η αντιπροσώπευση των συνεταιρισμένων εμπορευματοπαραγωγών, των φοιτητών, των συνταξιούχων κ.λπ. Ακόμη και στο ανώτατο όργανο εξουσίας για το σύνολο της χώρας, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι δε θα είναι μόνιμοι αλλά ανακλητοί.