Από τα βαθιά αδιέξοδα της εφαρμοζόμενης βαρβαρότητας, μέσα από τις κραυγαλέες αντιφάσεις τόσο της πολιτικής τους όσο και του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος, το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας επιχειρεί να βρει κάποια ακτίνα φωτός, τη διέξοδο για τα μονοπώλια, για την επάνοδό τους σε συνθήκες εντατικής κερδοφορίας, με το λαό τσακισμένο, τους εργάτες περισσότερο ευέλικτους, αναλώσιμους στην ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Το ενιαίο στρατηγικό σχέδιο περνάει από φωτιά και σίδερο ολόκληρη την γκάμα της ανθρώπινης ζωής.
Κλιμακώνεται σήμερα από την καταστροφή υπερσυσωρευμένων κεφαλαίων για την ελεγχόμενη πτώχευση, στα νέα δάνεια και την ενεργοποίηση όλων των εφεδρικών εργαλείων και μηχανισμών στήριξης της πλουτοκρατίας,
με επόμενο βήμα τις ιδιωτικοποιήσεις - μαμούθ και με την ελπίδα να κεντρίσουν το «επενδυτικό ενδιαφέρον» των μονοπωλίων, για τη διοχέτευση των κεφαλαίων «τους», που σήμερα λιμνάζουν, στο επίπεδο της παραγωγής. Πρόκειται για συνταγές από γιατροσόφια πάνω σε ένα σύστημα που σαπίζει.
Τα λαϊκά στρώματα έχουν κάθε λόγο να μην πιστεύουν ούτε μισή λέξη από τις επίσημες εκτιμήσεις τους, ούτε καν για τους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης που οι ίδιοι «ευαγγελίζονται» και που σε κάθε περίπτωση αφορούν αποκλειστικά τους ίδιους και τη μελλοντική κερδοφορία τους.
Μια προς μία, όλες μαζί, οι προηγούμενες εκτιμήσεις που έκαναν τα διάφορα «σαΐνια» των ιμπεριαλιστικών οργανισμών αποδείχτηκαν για το σκουπιδοντενεκέ, ήσαν πέρα για πέρα ξεκομμένες από την πραγματικότητα και την εξέλιξή της, από την ίδια τη δυναμική των αγεφύρωτων αντιθέσεων, που είναι «γραμμένες» στο «DNA» του συστήματος που υπηρετούν.
Η καπιταλιστική κρίση όχι μόνο δεν αμβλύνθηκε όπως αρχικά υπολόγιζαν, αλλά αντίθετα οξύνθηκε παραπέρα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την κατρακύλα του παραγόμενου ΑΕΠ, που, σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία, για το α' εξάμηνο του 2011, ανέβασε ρυθμό στο 7,5% και με τη συνέχεια να προδιαγράφεται πολύ χειρότερη και για τους άλλους στατιστικούς δείκτες, όπως γι' αυτόν της επίσημης ανεργίας.
Τα αλλεπάλληλα μνημόνια, τα μέτρα μόνιμου χαρακτήρα, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2011-2015, η σφοδρή κλιμάκωση και μέσα από τη στρατηγική ΕΕ: 2020 για την ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση στην Ευρωζώνη της λυκοσυμμαχίας έρχονται να τσακίσουν το λαό, τα δικαιώματά του σε Εργασία, Εκπαίδευση, Υγεία, Πρόνοια, στις Συντάξεις, κλιμακώνονται δηλαδή απέναντι σε ολόκληρη την γκάμα της ζωής. Οι αστοί και οι αναλυτές τους, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ελπίζουν σε ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης από το 2012, αν και τελευταία κα πάλι τα κλωθογυρίζουν βλέποντας την «ανάκαμψη» για ακόμη αργότερα. Ο λαός τίποτα δεν έχει να προσδοκά ούτε από αυτήν, ούτε και από τους καπιταλιστές. Αντίθετα, ακόμη και στο βαθμό που η καπιταλιστική «ανάπτυξη» επέλθει, και εφόσον στο μεταξύ δεν επανακάμψουν στην κρίση και την κατρακύλα, η ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου, τόσο στη μια όσο και στην άλλη φάση του καπιταλιστικού κύκλου, παραμένει η «σταθερά», στη ρότα της διαρκούς ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Ανάπτυξη για ποιον;
Στην ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων είναι που υποτάσσουν τα πάντα, γι' αυτήν ήδη από τώρα έχουν αναγγείλει και προεξοφλούν και τα νέα αντιλαϊκά πακέτα, αυτά που θα πάρουν και για το 2012 και για τα πολλά επόμενα χρόνια και δεκαετίες, σε συνέχεια αυτών που έχουν ήδη σωρεύσει και ανεξάρτητα από τους ρυθμούς και τα σκαμπανεβάσματα του παραγόμενου ΑΕΠ.
Τις μέρες αυτές ξετυλίγονται πρωτόγνωρες διαδικασίες γύρω από το «κούρεμα» του κρατικού χρέους και για την ελεγχόμενη πτώχευση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του τραπεζικού οργανισμού IIF, όπου μετέχουν τα μεγάλα τραπεζικά μονοπώλια, το «εθελοντικό» «κούρεμα» - πιθανότατα για πρώτη δόση - θα φτάσει στο 21%. Για την ενίσχυση των ντόπιων τραπεζών που με βάση τις εκτιμήσεις θα υποστούν κεφαλαιακές απώλειες ύψους 5 δισ. ευρώ, ενεργοποιούν το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, δηλαδή τα 10 δισ. ευρώ από τα αρχικά δάνεια (110 δισ. ευρώ) για τη στήριξη της πλουτοκρατίας που πηγαίνουν απευθείας στους τραπεζίτες. Για πρόσθετη ενίσχυσή τους ενόψει και των νέων κλυδωνισμών ενεργοποιούν, αν ήδη δεν το έχουν κάνει, και τον έκτακτο μηχανισμό ρευστότητας (ELA), όπως ακριβώς είχαν πρωτοεφαρμόσει για τις τράπεζες της Ιρλανδίας. Παράλληλα, τα σχεδόν τζάμπα κεφάλαια που έχουν διοχετεύσει στις ντόπιες τράπεζας μέσα από τον «επίσημο» μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας φτάνουν σήμερα στα 105 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από το 45% του ΑΕΠ. Πρόκειται για πακτωλό από υπερσυσωρευμένα κεφάλαια, από τα κέρδη που οι μερίδες της πλουτοκρατίας (τραπεζίτες, βιομήχανοι, μεγαλέμποροι κ.ά.) λεηλάτησαν στη φάση της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» και που σήμερα δεν έχουν τρόπο να τα διοχετεύσουν στη σφαίρα της παραγωγής.
Οι τραπεζίτες μπορεί να είναι η κορυφή του παγόβουνου, αυτό που φαίνεται, αλλά όχι και το αίτιο, όπως επιχειρούν να το εμφανίσουν άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας, οι λογής «καλοί διαχειριστές» του συστήματος μαζί και οι «φωστήρες» του οπορτουνισμού. Το εκμεταλλευτικό σύστημα είναι που σαπίζει, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα τις συνθήκες για την ανατροπή του και όχι κάποιες από εκφάνσεις του, όπως, για παράδειγμα, οι τράπεζες. Οι αδυσώπητες κόντρες, οι οξυμένοι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα κράτη, στις κυβερνήσεις, στις μερίδες της πλουτοκρατίας που καθένας από αυτούς στηρίζει και εκπροσωπεί μαίνονται ενόψει και του προγράμματος για τις ιδιωτικοποιήσεις - μαμούθ για τα 50 δισ. ευρώ που οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι θα «πιάσουν» μέχρι το 2015.
Η «πράσινη ανάπτυξη» των μονοπωλίων
Πόστα σε αυτή τη μάχη, χέρι - χέρι με τα «αδέρφια» τους, τους τραπεζίτες και τις κυβερνήσεις της λυκοσυμμαχίας, παίρνουν και οι βιομήχανοι. Τις προάλλες, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θυμήθηκε και πάλι τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη», τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), τομείς που δεν έχουν συμβολή στη μείωση της ανεργίας, που δεν απαιτούν «θέσεις εργασίας».
Με το βλέμμα στραμμένο στο «επενδυτικό ενδιαφέρον» του γερμανικού κεφαλαίου και των μονοπωλίων και με βάση την ελληνογερμανική συμφωνία στην οποία κατέληξαν Παπανδρέου - Μέρκελ από τον περασμένο Φλεβάρη, ο υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος συζήτησε τις προάλλες με εκπροσώπους της γερμανικής κυβέρνησης για τις«πιθανές επενδύσεις στην Ελλάδα, τα κοινά προγράμματα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως ο ίδιος δήλωσε, τις «Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας». Μόνο κάποιος ολότελα αφελής θα μπορούσε να πιστέψει ότι το «ενδιαφέρον» της γερμανικής κυβέρνησης, των μονοπωλίων της βιομηχανίας, είναι ανεξάρτητο από τις γενικότερες διεργασίες για την καταστροφή κεφαλαίων, για την ελεγχόμενη πτώχευση. Και το ένα και το άλλο αποτελούν μέρη της ίδιας ενιαίας διαδικασίας για ρυθμούς «ανάπτυξης» και κερδοφορίας, με τους εργάτες τσακισμένους, βορά στη νέα ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Για παράδειγμα, τις προάλλες και πάλι οι μεγαλομέτοχοι της ΕΛΛΑΚΤΩΡ (συμφερόντων Ομίλου Μπόμπολα) με δραστηριότητες στην «πράσινη ανάπτυξη» ρωτούσαν τον Ε. Βενιζέλο γα το πώς θα ξεπεράσουν το «πάγωμα στα μεγάλα συγχρηματοδοτούμενα έργα». Πρόκειται για την πρεμούρα τους σχετικά με τις επιδοτήσεις από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ.Να, λοιπόν, σε τι αποσκοπούν και ποιους στηρίζουν οι «διευκολύνσεις» που δόθηκαν από την Κομισιόν, για τις εκταμιεύσεις των κοιναγορίτικων επιδοτήσεων και χωρίς το προβλεπόμενο κομμάτι της «εθνικής συμμετοχής», που το αφήνουν για αργότερα.
Μαζί με τα «πράσινα» μονοπώλια που θα κουβαλήσουν, διαμορφώνουν και τις «ζώνες υποδοχής» τους, ειδικές χωροθετήσεις και νέας κοπής προνόμια, φοροελαφρύνσεις και ό,τι άλλο μπορεί να κεντρίσει το «επενδυτικό ενδιαφέρον». Με αυτόν τον τρόπο κλείνουν το μάτι και στις ντόπιες μερίδες αρπακτικών που αποβλέπουν στην ενίσχυσή τους μέσα και από σχεδιαζόμενες επιχειρηματικές συμπράξεις και άλλες συνεργασίες με κοιναγορίτικα και άλλα μονοπώλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου