Χρεοκοπία και γδάρσιμο του λαού για να ενισχυθεί η πλουτοκρατία.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

Αγριο γδάρσιμο του λαού, «μόνιμη» χρεοκοπία, γενικευμένη φτώχεια και εξαθλίωση εγγυάται η λύση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, στην οποία κατέληξαν χτες οι ηγέτες της Ευρωζώνης, διασώζοντας ταυτόχρονα το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τους μονοπωλιακούς ομίλους και διασφαλίζοντας την απαραίτητη «ρευστότητα».

Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης όχι μόνο δε θα σημάνει ελάφρυνση βαρών για το λαό, όπως ισχυρίστηκε ξεδιάντροπα ο πρωθυπουργός μετά το πέρας της Συνόδου, αλλά σηματοδοτεί μια άνευ προηγούμενου κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, μέσω της δραστικής μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, με την εφαρμογή του βάρβαρου αντιλαϊκού προγράμματος της κυβέρνησης.

Η άγρια διαμάχη και τα ατέλειωτα παζάρια στις Βρυξέλλες, που κράτησαν μέχρι αργά χτες το βράδυ, είχαν να κάνουν μόνο με τον επιμερισμό των απωλειών μεταξύ των ισχυρότερων κρατών - μελών και των χρηματοπιστωτικών ομίλων από την ελεγχόμενη χρεοκοπία, η οποία όμως είναι «ανεξέλεγκτη» χρεοκοπία για το λαό.

Τα παζάρια στη Σύνοδο Κορυφής μεταξύ των εκπροσώπων των αστικών τάξεων και των μονοπωλιακών ομίλων, σχετικά με τη διαχείριση του ελληνικού χρέους επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα οδηγείται και τυπικά σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Η ελεγχόμενη χρεοκοπία την οποία είχε προβλέψει από την αρχή το ΚΚΕ, όταν τα αστικά κόμματα προσπαθούσαν να την κρύψουν, σημαίνει παραπέρα φτώχεια για τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους, μικρούς και μεσαίους αγρότες.

Οσο και αν προσπαθούν οι αξιωματούχοι της ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση να παρουσιάσουν τις αποφάσεις ως μια σημαντική ανάσα για το λαό, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια σημαντική ένεση στην πλουτοκρατία, το κεφάλαιο και τους τραπεζίτες.

Στη προσπάθεια παραπλάνησης των εργαζομένων συνέβαλε και η συνέντευξη Τύπου που έδωσε αργά το βράδυ ο Ελληνας πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου μαζί με τον υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο. Εμφάνισε το μόνιμο ξεζούμισμα του ελληνικού λαού με το νέο δάνειο ως «διασφάλιση για μια νέα αναπτυξιακή πορεία», που υποτίθεται θα φέρει νέες επενδύσεις και θέσεις εργασίας και «σιγουριά για τον ελληνικό λαό».

Ο πρωθυπουργός καυχήθηκε γιατί «το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι απολύτως προστατευμένο», διαβεβαιώνοντας ότι «η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα γίνεται με ασφαλή τρόπο για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα».

Υποστήριξε ακόμα ότι «διασφαλίζονται οι δανειακές ανάγκες της χώρας έως το 2020», αλλά και ότι «διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους». Οπως είπε, το μέσο κόστος δανεισμού για τα επόμενα 40 χρόνια θα κινείται στα επίπεδα του 4%.

Απαράβατη προϋπόθεση όμως για τη διασφάλιση ρευστότητας στα εγχώρια μονοπώλια είναι νέες άγριες θυσίες από το λαό. «Ολα θα πάνε στράφι αν δεν συνεχίσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές», τόνισε χαρακτηριστικά. Παρόλα αυτά, ο πρωθυπουργός δε δίστασε να ισχυριστεί ανερυθρίαστα ότι «ελαφρύνεται σημαντικά το βάρος στην ελληνική οικογένεια».

Η διάσωση του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος και η διασφάλιση της ρευστότητας για τους μονοπωλιακούς ομίλους, μέσω του νέου πακέτου δανειοδότησης, ήταν αυτό για το οποίο πανηγύρισε ο πρωθυπουργός, επαναλαμβάνοντας ταυτόχρονα τη δέσμευσή του ότι θα υλοποιήσει απαρέγκλιτα τα βάρβαρα μέτρα του μεσοπρόθεσμου.

Τι προβλέπει η απόφαση των ηγετών της Ευρωζώνης

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κείμενο της απόφασης της Συνόδου της Ευρωζώνης χαιρετίζονται τα βάρβαρα μέτρα που περιλαμβάνονται στο μεσοπρόθεσμο και τον εφαρμοστικό νόμο, επισημαίνοντας μάλιστα ότι «δεν έχουν προηγούμενο»(!), αλλά χαρακτηρίζονται βέβαια ως «απαραίτητα για να επιστρέψει και πάλι η Ελλάδα σε μια βιώσιμη ανάπτυξη».

Από την άλλη, εξόφθαλμη ήταν η προσπάθεια που κατέβαλαν οι αξιωματούχοι της ΕΕ και οι ηγέτες των μεγάλων κρατών μελών να «αποκόψουν» την Ελλάδα από τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης, σε μια προσπάθεια να δείξουν ότι τάχα η κρίση χρέους δεν έχει «μεταδοθεί» σε άλλες χώρες, πράγμα που θα σήμαινε δραματική αύξηση των διαθέσιμων πόρων του προσωρινού μηχανισμού χρηματοπιστωτικής στήριξης (EFSF) κυρίως από τις μεγάλες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, κ.α.), αλλά και για να δικαιολογήσουν τη συμμετοχή των ιδιωτών, δηλαδή των τραπεζών και των θεσμικών επενδυτών στο σχέδιο «διάσωσης».

«Η Ελλάδα τελεί σε μια μοναδικά σοβαρή κατάσταση στην Ευρωζώνη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειάζεται μια εξαιρετική λύση», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο της απόφασης, με το οποίο ευλογείται η εθελοντική συμμετοχή του χρηματοπιστωτικού τομέα, μέσω «ενός καταλόγου επιλογών», όπως ανταλλαγή ομολόγων, επιμήκυνση αποπληρωμής και επαναγοράς.

Συγκεκριμένα, το νέο «πακέτο στήριξης», δηλαδή το νέο δάνειο που αποφάσισαν οι ηγέτες της ευρωζώνης για την Ελλάδα ανέρχεται στα 109 δισ. ευρώ. Το συνολικό ύψος της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα θα ανέλθει στα 50 δισ. ευρώ, εκ των οποίων ποσό 37 δισ. ευρώ θα διοχετευτεί στο νέο πακέτο στήριξης, ενώ ποσό 12,6 δισ. ευρώ αφορά την επαναγορά χρέους. Τα νέα δάνεια που θα παρασχεθούν στην Ελλάδα από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) θα έχουν διάρκεια 15 ετών έως και 30 ετών, με περίοδο χάριτος δέκα ετών, ενώ το επιτόκιο θα διαμορφωθεί περίπου στο 3,5%.

Ταυτόχρονα, όμως, αναφέρεται ρητά ότι τα δάνεια αυτά θα χορηγηθούν με υποθήκη περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Σε περίπτωση, δηλαδή, που το ελληνικό δημόσιο δηλώσει αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων, ο πιστωτής 

(το EFSF) θα προβεί σε κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου.

Δημιουργείται επίσης μια ευρωομάδα δράσης που μαζί με την κυβέρνηση θα δουλέψει για την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών. Ταυτόχρονα υπόσχονται ένα «ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ», που θα στηρίζεται στους πόρους των διαρθρωτικών ταμείων και μοναδικό στόχο θα έχει την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.