«Το πρωί γινότανε μεγάλη συζήτηση στα παράθυρα της τηλεόρασης και προσπαθούσαν να φέρουν σε αντιπαράθεση τον αγώνα των ταξιτζήδων με τους τουρίστες, όπως έκαναν και με τον αγώνα των ναυτεργατών απέναντι επίσης στους τουρίστες και απέναντι στους μικροκαλλιεργητές αγρότες ή ακόμα και απέναντι στους ταξιτζήδες, απέναντι στους φορτηγατζήδες κλπ.
Εμείς λέμε το εξής: Οι τουρίστες, είτε είναι Έλληνες είτε είναι ξένοι, πριν απ' όλα είναι εργάτες, υπάλληλοι - είναι και πλούσιοι, είναι και επιχειρηματίες αλλά εμάς μας ενδιαφέρουν αυτοί οι τουρίστες οι οποίοι είναι εργάτες, υπάλληλοι, μικροί επιχειρηματίες, γενικά μισθοσυντήρητοι - οι οποίοι πραγματικά ονειρεύονται να κάνουν μια βδομάδα - 10 μέρες διακοπές.
Μας ενδιαφέρουν επίσης και οι εργαζόμενοι που δεν θα κάνουν τουρισμό, που δεν θα πάνε πουθενά και ξέρετε ότι αυξάνονται αυτοί και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι τα προηγούμενα χρόνια έρχονταν από την Ευρώπη είτε με προγράμματα κοινωνικού τουρισμού είτε με κάτι που είχαν στην μπάντα, εργατοϋπάλληλοι, άνθρωποι μισθωτοί με μεσαία και λίγο παραπάνω εισοδήματα. Αυτοί τώρα δύσκολα έρχονται στην Ελλάδα.
Και μάλιστα λένε ότι τώρα έρχονται Ρώσοι, Λετονοί, έρχονται από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και βεβαίως δεν έρχονται οι μισθωτοί, οι υπάλληλοι και ο λαός, έρχεται η καινούργια αστική τάξη που δημιουργήθηκε εκεί, τα καινούργια μεσαία στρώματα, τα οποία έρχονται και τρώνε και πίνουνε στην Ελλάδα, βεβαίως στα μεγάλα ξενοδοχεία και όχι στα ενοικιαζόμενα δωμάτια και ψωνίζουν απ' τα ακριβά καταστήματα.
Γιατί τα λέμε αυτά; Γιατί για μας δεν υπάρχει γενικά οικονομία της Ελλάδας.
Υπάρχει οικονομία της Ελλάδας η οποία απαρτίζεται από τους καπιταλιστές και από κει και πέρα είναι οι εργαζόμενοι, είτε μικροί επιχειρηματίες,
είτε εργατοϋπάλληλοι.
Και όταν η οικονομία πάει καλά οι εργαζόμενοι δεν ικανοποιούνται με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και με βάση τα κέρδη που βγαίνουν στην οικονομία.
Και όταν είναι σε κρίση τότε χάνουν και αυτές τις παραχωρήσεις που τους είχαν κάνει σε μια καλύτερη περίοδο.
Τα μέτρα λοιπόν που παίρνονται είναι μέτρα προκαταβολικά για να ισχύσουν στην περίοδο της ανάκαμψης.
Επομένως για μας ένα πράγμα είναι καθαρό: Και σε περίοδο που η κερδοφορία είναι μεγάλη και σε περίοδο που γενικά η καπιταλιστική ανάπτυξη ανεβαίνει σε γρήγορους ρυθμούς, οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικούν και σε περίοδο κρίσης να μην παραιτηθούν από τις διεκδικήσεις τους.
Όσες θυσίες και να κάνουν δεν πρόκειται να πιάσουν τόπο.
Και μάλιστα για εμάς δεν είναι θυσία, είναι εντελώς άσκοπη, είναι αυτοκτονία.
Ίσα - ίσα σε συνθήκες κρίσης υπάρχει ανάγκη και ωριμάζει για πιο βαθιές αλλαγές».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου