Επικίνδυνη προπαγάνδα...

«Οι αποδοκιμασίες, οι προπηλακισμοί και οι βιαιοπραγίες κατά πολιτικών... Είτε υποκινούνται είτε δεν υποκινούνται όμως, αποτελούν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο φαινόμενο, αφού μεταφέρουν στη χώρα μας μεθόδους από ένα αποκρουστικό παρελθόν. Με πρώτους διδάξαντες τους "Μελανοχίτωνες" του Μουσολίνι, αυτές οι μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν από τα ολοκληρωτικά κινήματα (ναζιστικά, φασιστικά και κομμουνιστικά) για να εξουθενώσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Υπάρχει, όμως, μια ρητορική. Μια ακραία, επιθετική και βίαιη ρητορική που μιλάει για "κλέφτες", "προδότες", "ξεπουλήματα"» (Ι. Πρετεντέρης στα χτεσινά «Νέα»). «Δυστυχώς, όμως, βλέπουμε πως μέρα με τη μέρα πληθαίνουν τα κρούσματα φραστικής ή φυσικής βίας εναντίον πολιτικών και άλλων δημοσίων προσώπων» (σχόλιο στην 1η σελίδα της χτεσινής «Καθημερινής»).

***

Η αστική προπαγάνδα επιδιώκει με κάθε μέσο τη χειραγώγηση λαϊκών δυνάμεων και την υποταγή τους στην αστική πολιτική. Καλλιεργεί μαζική ψυχολογία θυμού και εκτόνωσης, χρησιμοποιώντας πραγματικά γεγονότα, προβάλλοντας ακόμη και λαϊκά προβλήματα, όπως φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, ασκώντας ακόμη και κριτική, επιδερμική βεβαίως, στην αστική πολιτική όταν κρίνει ότι η μαζική λαϊκή εναντίωση σ' αυτή την πολιτική περικλείει κινδύνους αμφισβήτησης του αστικού πολιτικού συστήματος. Προβάλλοντας ψεύτικες αιτίες γέννησης των λαϊκών προβλημάτων και κάλπικες πολιτικές ευθύνες, για να στρέψει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση σε δρόμους ανώδυνους για το σύστημα. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που σύσσωμα τα αστικά ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, μαζί με τα αστικά κόμματα, το αστικό πολιτικό σύστημα, κατασκεύαζαν την άθλια εκδοχή ότι για την κρίση και το χρέος ευθύνονται τα σκάνδαλα, οι πολιτικοί που «έφαγαν τα λεφτά» και πρέπει να πληρώσουν. Ετσι «έβγαζαν λάδι» τις κυβερνήσεις που φοροαπάλλασσαν το κεφάλαιο, έδιναν στα μονοπώλια κρατικό χρήμα για επενδύσεις, ενώ η μεγάλη κερδοφορία έφερε την κρίση. Συνέδεαν μάλιστα την εκδοχή των πολιτικών που «τα έφαγαν» με το μαύρο πολιτικό χρήμα με αφορμή το σκάνδαλο «Ζήμενς», προβάλλοντας την ανάγκη να πάνε φυλακή αυτοί που λαδώθηκαν αλλά και «τα έφαγαν». Η κυβέρνηση, ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν που τροφοδοτούσαν τα αστικά ΜΜΕ για να αναπαραχθεί μαζικά η άποψη περί «κάθαρσης», απαλλαγής από τους «κλέφτες πολιτικούς», για να πληρώσουν αυτοί που προκάλεσαν τα ελλείμματα και το χρέος. Κυβέρνηση, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., όταν αποφασίζονταν και εφαρμόζονταν τα μέτρα του πρώτου μνημονίου, είχαν αιχμή της προπαγάνδας τους «να πληρώσουν αυτοί που τα έφαγαν».

***

Ποιος, λοιπόν, δημιούργησε το επικίνδυνο σημερινό φαινόμενο για το οποίο ωρύονται; Ποιος ωθούσε στην τυφλή βία ενάντια στους «κλέφτες πολιτικούς»; Ποιος κολάκευε την πλατεία με τις μούντζες, τα συνθήματα «να καεί η Βουλή», «οι 300 στην κρεμάλα», ή «όποιος ψηφίσει τα μέτρα να πάει στο Γουδή»; (τόπος εκτελέσεων στο παρελθόν). Ποιος καλλιέργησε αυτό το υπόβαθρο; Τα αστικά κόμματα και τα επιτελεία τους, μαζί και τα αστικά ΜΜΕ. Ετσι, για παράδειγμα, τη μέρα της απεργίας, ακροδεξιά στοιχεία, τραμπούκοι των γηπέδων, μπράβοι της νύχτας έσπρωχναν τους «αγανακτισμένους» σε τέτοια δράση και σε απόλυτο συντονισμό με τους κουκουλοφόρους, στήνοντας την προβοκάτσια για να χτυπηθεί το οργανωμένο ταξικό κίνημα, προκαλώντας την κρατική καταστολή ενάντιά του. Στη συνέχεια εμφανίζονται και κάποιοι του ΣΥΝ να συμμετέχουν σε παρόμοιες δράσεις. Ετσι ξετυλίγεται μια οξυμένη αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΝ για τους προπηλακισμούς και τις επιθέσεις κατά βουλευτών από διάφορες ομάδες, που δεν έχει στόχο μόνο τον αποπροσανατολισμό και την εκτόνωση των λαϊκών αντιδράσεων. Θέλουν να συκοφαντηθεί η λαϊκή αντίδραση και να «νομιμοποιηθεί» η καταστολή της οργανωμένης λαϊκής ανυπακοής και της ταξικής πάλης, που αποτελεί το εμπόδιο στην αντιδραστική αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος και τον πραγματικό αντίπαλο που μπορεί να το ανατρέψει.

***

Εχουν, λοιπόν, τεράστια ευθύνη όσοι συνέβαλαν στην κατασκευή τέτοιων φαινομένων, τα οποία σήμερα αποδίδουν σε άλλες αιτίες. Οι ίδιοι συνέβαλαν στη δημιουργία και έκφραση αυτής της βίας, επιτελώντας τάχα δημοκρατικό καθήκον ως ταγοί της ενημέρωσης, όταν πρόβαλλαν ως λύση «οι κλέφτες στη φυλακή» αλλά και την πλατεία με την κρεμάλα για τους 300. Δεν πείραξε τους δημοσιολόγους, τους βουλευτές των αστικών κομμάτων, το πανό με την κρεμάλα, τους πείραξε όμως το πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη που καλούσε σε λαϊκό ξεσηκωμό. Αφού, λοιπόν, το αστικό πολιτικό σύστημα και η προπαγάνδα του κατασκεύασαν αυτά τα φαινόμενα, τώρα μιλούν για κινδύνους για τη δημοκρατία, κινδύνους που οι ίδιοι δημιούργησαν συνειδητά. Και το χρησιμοποιούν ως μοχλό ενάντια στο οργανωμένο κίνημα εκτοξεύοντας απειλές. Οσο για τον Ι. Πρετεντέρη και τα «Νέα» (και άλλοι το κάνουν κατά καιρούς), που επιχειρούν για μια ακόμη φορά την αθλιότητα της εξίσωσης φασισμού - κομμουνισμού, είναι τόσο ποτισμένοι από τη σάπια αστική ιδεολογία και πολιτική, που γίνονται αδίστακτοι προπαγανδίζοντας τα μεγαλύτερα ψέματα, αφού δεν μπορούν διαφορετικά να υπερασπίσουν το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα που ψυχομαχά, νομίζοντας ότι ξορκίζουν το φόβο τους αλλά και το «νεκροθάφτη του» από την αναπόφευκτη ανατροπή του.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ